Bible Commentaries
Job

Het Boek Job draagt zijn naam naar den hoofdpersoon, die hierin voorkomt, wiensvroomheid, wiens voorspoed, maar wiens lijden en miskenning evenzeer als zijn zondigenwordt meegedeeld.

Van wie het bericht wordt, hoe hij door zijne vrienden wordt miskend, maar ten slotte doorGod, den Heere, wordt gerechtvaardigd.

Van wie het wordt meegedeeld, hoe hij door een weg van lijden, van diep ziels- enlichaamslijden, weer tot heerlijkheid kwam.

Niet ten onrechte is hij genoemd de grote lijder des O.

Verbonds en in zoverre een type vanHem, die door lijden tot heerlijkheid is ingegaan.

Het Boek behoort niet tot de geschiedkundige boeken, hoewel Job zelf een historisch persoonis geweest, maar tot de dichterlijke.

Het behandelt het grote vraagstuk, of den godvrezende de rampen en ellenden treffen alleenom hem te straffen, of ook om hem te heiligen? Dit vraagstuk wordt door de vrienden van Jobniet begrepen, maar door God zelven op heerlijke wijze opgelost.

En al keurt God af, dat Job in zijn lijden niet z geweest is als hij had moeten zijn, toch beslistGod, de Heere, eens vooral, dat Hij de Zijnen ten hunnen nutte kastijdt, ook al is er geenbijzondere reden, van wege de ene of andere zonde, voorhanden.

Het Boek laat zich verdelen in vier delen.

Het eerste deel (Hoofdstuk 1-3) deelt ons mede, de bijzondere godsvrucht van Job, zijnvoorspoed, zijne beproevingen en den gemoedstoestand van den lijder onder diebeproevingen.

Het tweede deel (Hoofdstuk 4-31) bevat aan de ene zijde de redevoeringen van zijne drievrienden Elifaz, Bildad en Zofar, die hoe langer hoe sterker het vermoeden, ja de zekereovertuiging uitspreken, dat Job deze rampspoeden ondervindt, ten gevolge van door hembegane zonden, dewijl zij het niet met de rechtvaardigheid Gods kunnen rijmen, dat hij, inbetrekkelijken zin onschuldig, zo zwaar zou lijden; aan de andere zijde worden ons in dit deelde redevoeringen van Job of liever zijne tegenredenen vermeld, waarin hij alle hunbeschuldigingen van zich afwijst, overtuigd als hij is van zijne onschuld; tegenredenen, diezulk een indruk maken op zijne vrienden, dat zij ten slotte zwijgen.

Het derde deel (Hoofdstuk 32-37) bevat de redevoeringen van Elihu, die op menselijkstandpunt een oorzaak zoekt voor al het lijden, de drie andere vrienden berispt, om hunverkeerde oordeelvellingen, maar ook Job er op wijst, dat hij de gerechtigheid Gods heeftaangetast, en de stelling uitspreekt, dat de Heere God ter Zijner tijd Jobs lijden zalwegnemen.

Het vierde deel (Hoofdstuk 38-42) eindelijk deelt ons mede, hoe God, de Heere, zelf in eenonweder optreedt, Jobs vrienden in het ongelijk stelt, wijst op Zijn Soeverein gezag in zakede Schepping en besturing en onderhouding der wereld, aan Job opdraagt een offer voor zijnevrienden en voor zich zelven te brengen, en hem daarna in den buitengewonen voorspoed hetbewijs geeft, dat hij nu met Hem verzoend is.

Het geheel is een machtig pleidooi voor de Soevereiniteit Gods aan de ene zijde en voor deverantwoordelijkheid van den mens aan de andere zijde.

Op heerlijke wijze wordt God, de Heere, gerechtvaardigd in al Zijne handelingen met Zijneschepselen in het algemeen en met Zijne kinderen en gunstgenoten in het bijzonder.