Bible Commentaries
Spreuken

De Spreuken van Salomo, in het Hebr. genaamd Mischle Schelomoh, in de Septuaginta,Paroimiai Salomontos en in de Vulgata, Proverbia Salomonis, zijn een vrucht van hetgeheiligd nadenken, onder de bijzondere en buitengewone inwerking des Heiligen Geestes,over wat de Heere God aan Israël op bijzondere wijze had geopenbaard en wat de heiligeschrijver vervuld zag in de lotgevallen, zowel van het volk Israël en andere volken als vanden enkelen mens.

Het zijn geen spreekwoorden, die altijd uit het volk hun oorsprong hebben, maar Spreuken,dat is, op zich zelve staande, pittige en puntige waarheden, of aaneengeschakelde, zodat zijredenen vormen, die immer ten doel hebben af te manen van de zonde, in hare innerlijkedwaasheid ten toongesteld, en aanmanen tot een leven naar Gods ordinantiën en instellingen.

Zij bedoelen derhalve het geluk en de welvaart van het volk in het algemeen en van den mensin het bijzonder, niet alleen het geestelijke maar ook het tijdelijke geluk.

Zij bewegen zich daarom niet alleen op de lijn van de particuliere, maar ook, en niet gering,op die van de gemene genade.

Het Boek zelf laat zich verdelen in drie delen, voorafgegaan door een opschrift en gevolgddoor twee aanhangsels.

Het opschrift wordt gevonden in Hoofdstuk 1:1-7.

Het eerste deel (Hoofdstuk 1:8-Hoofdstuk 9) beveelt op levendig schilderende enaaneengeschakelde wijze de wijsheid met bijzonderen aandrang aan;Het tweede deel (Hoofdstuk 10-24) bevat of een verzameling van afzonderlijke, los op elkaarvolgende spreuken, waarin aan de ene zijde de wijsheid en de vreze Gods, en aan de anderezijde de dwaasheid en het verlaten van God, het Gode tegenstaan, wordt geschetst, of uit meersamenhangende spreuken, die weer gevolgd worden door dezulke die in den vorm van geboden verbod zijn neergeschreven.

Het derde deel (Hoofdstuk 25-29) bevat spreuken van Salomo, samengebracht door demannen aan Hizkia, den koning van Juda, die de spreuken meer in haar karakter vanvergelijking en tegenstelling doen uitkomen, en wier bedoeling evenzeer is de vrede en hetgeluk van het volk te bevorderen.

De Aanhangsels (Hoofdstuk 30 en 31) bevatten: a. de Spreuken van Agur, die geheel passenin het kader van de Spreuken van Salomo, dewijl zij evenzeer de ware wijsheid roemen entevens de toepassing op het leven aangeven;

b. de Spreuken van Lemuël, hem door zijnmoeder geleerd, welke eindigen met den lof te bezingen van ene degelijke huisvrouw.

Wat de Apostel Jakobus in zijn Zendbrief (Hoofdstuk 3:17) zegt van de wijsheid, daarmee iszo volledig en duidelijk mogelijk de aard en de inhoud van de prediking van den wijzenKoning Israëls in zijn Boek der Spreuken weergegeven.