Bible Lexicons

ἁμαρτία , -ας , ἡ

(< αμαρτάνω , q.v.),

[in LXX chiefly for H2403 and cogn. forms, also for H5771, H6586, etc.;]

prop, a missing the mark; in cl. (v. reff. to OR in MM, VGT, s.v.);

(a) guilt, sin (Flat., Arist., al.);

(b) more freq., from Æsch. down, a fault, failure. In NT (as LXX) always in ethical sense;

1. as a principle and quality of action, = τὸ ἁμαρτάνειν , a sinning, sin: Romans 5:12-13; Romans 5:20; ὑφ᾽ ἁμαρτίαν εἶναι , Romans 3:9; ἐπιμένειν τῆ ἁ ., Romans 6:1; ἀποθνήσκειν , νεκρὸν εἶναι τῇ ἁ ., Romans 6:2; Romans 6:11; τὴν ἁ . γινώσκειν , Romans 7:7; σῶμα τῆς ἁ ., Romans 6:6; ἀπάτη τῆς ἁ ., Hebrews 3:13; personified as a ruling principle, ἁ . βασιλεύει , κυριεύει , etc., Romans 5:21; Romans 6:12; Romans 6:14; Romans 7:17; Romans 7:20; δουλεύειν τῇ ἁ ., Romans 6:6; δοῦλος τῆς ἁ ., Romans 6:17; νόμος τῆς ἁ ., Romans 7:23; Romans 8:2; δύναμις τῆς ἁ , 1 Corinthians 15:56 (cf. Genesis 4:7).

2. As a generic term (disting. fr. the specific terms ἁμάρτημα , q.v., etc.) for concrete wrongdoing, violation of the divine law, sin: John 8:46, James 1:15, al.; ποιεῖν (τὴν ) ἁ ., John 8:34, 2 Corinthians 11:7, 1 John 3:8; ἔχειν ἁ ., John 9:41; John 15:22; John 15:24; John 19:11, 1 John 1:8; in pl. ἁμλαρτίαι , sin in the aggregate, 1 Thessalonians 2:16 (v. Milligan, in l); ποιεῖν ἁμλαρτίας , James 5:15; πλῆθος ἁμαρτίῶν , James 5:20, 1 Peter 4:8; ἄφεσις ἀμαρτιῶν , Matthew 26:28, Mark 1:4, al.; ἐν ἁμαρτίαις εῖναι , 1 Corinthians 15:17; collectively, αἴρειν τὴν ἁ . τ . κόσμου , John 1:29; ἀποθνήσκειν ἐν τῇ ἁ ., John 8:21.

3. = ἁμάρτημα , a sinful deed, a sin: Matthew 12:31, Acts 7:60, 1 John 5:16,

SYN.: v.s. ἁμάρτημα G265.

In an inscription of Cyzicus territory (JHS xxvii. (1907) p. 63), which F. W. Hasluck supposes to belong to iii/B.C., we find ἁμαρτίαν μετανόει , and the word is also found in the interesting Syll 63314 ff. (ii/A.D.) which illustrates so many NT words, ὃς ἄν [sic leg.] δὲ πολυπραγμονήσῃ τὰ τοῦ θεοῦ ἢ περιεργάσηται , ἁμαρτίαν ὀφιλέτω Μηνὶ Τυράννωι , ἣν οὐ μὴ δύνηται ἐξειλάσασθαι . See also P Lips I. 119 recto3 (A.D. 274) . . . τ ]ῶν ἁμαρτιω ̣̑[ν ] τ ̣ὰς πονηρίας συνεχῶ [ς ἀ ]νορθουμένων , P Oxy VIII. 111911 (A.D. 254) αὐτὸς ὑπέσχετο ἀντὶ τῆς ἁμα ]ρτίας , ἀγνοίας π ̣ρ ̣[ό ]ϕ ̣α ̣σιν ὑποτειμησάμενος , ὑποστήσεσθαι τ ̣ο ̣, [με ]τὰ τοῦτ ̣ο τὰς λειτουργίας . On the Greek conception of ἁμαρτία see CR xxv. pp. 195–7, and xxiv. pp. 88, 234.

 

 

αμαρτια αμαρτία ἁμαρτία ἁμαρτίᾳ αμαρτιαι αμαρτίαι ἁμαρτίαι αμαρτιαις αμαρτίαις ἁμαρτίαις αμαρτιαν αμαρτίαν ἁμαρτίαν αμαρτιας αμαρτίας ἁμαρτίας αμαρτιων αμαρτιών ἁμαρτιῶν amartia amartiai amartiais amartian amartias amartion amartiōn hamartia hamartía hamartiai hamartíai hamartíāi hamartiais hamartíais hamartian hamartían hamartias hamartías hamartion hamartiôn hamartiōn hamartiō̂n