Bible Lexicons

εὐλογέω , -ῶ ,

[in LXX chiefly for H1288 pi.;]

1. to speak well of, praise (cl.; LXX Deuteronomy 8:10, al.): τ . θεόν , Luke 1:64; Luke 2:28; Luke 24:51; Luke 24:53 (αἰνοῦντες , T, WH, mg.), James 3:9; absol., to give praise, Matthew 14:19; Matthew 26:26 (v. Swete on Mark 14:22), Mark 6:41; Mark 14:22 (v. Swete, in l), Luke 24:30, 1 Corinthians 14:16.

2. As in LXX (= H1288 pi.);

(a) to bless, invoke blessings on (Genesis 24:60, Numbers 23:20, al.): absol., 1 Corinthians 4:12, 1 Peter 3:9; c. acc pers., Luke 2:34; Luke 6:28; Luke 24:50-51, Romans 12:14, Hebrews 7:1; Hebrews 7:6-7; Hebrews 11:20-21; εὐλογημένος (= H1288; v. Lft., Notes, 310; DCG, i, 189), blessed, Matthew 21:9; Matthew 23:39 (LXX), Mark 11:9-10, Luke 13:35; Luke 19:38 (LXX), John 12:13; c. acc rei, Mark 8:7, Luke 9:16, 1 Corinthians 10:16;

(b) with God as subject (Psalms 44:3, al.), to bless, prosper, bestow blessings on: c. acc pers., Acts 3:26, Galatians 3:9, Ephesians 1:3 (Lft., Notes, 311), Hebrews 6:14; εὐλογημένος , Luke 1:28 (WH, tit., R, tit., omit) Luke 1:42; εὐλογημένοι τ . πατρός (cf. Isaiah 61:9), Matthew 25:34; pass. Acts 3:25 (cf. ἐν -, κατ -ευλογέω ).†

**† κατ -ευλογέω , -ῶ ,

[in LXX: Tobit 11:1; Tobit 11:17*;]

to bless fervently: Mark 10:16 (v. Swete, in l).†

SYN.: see αἰνέω G134, and cf. DCG, i, 189, 211; Cremer, 766.

We can illustrate this verb only from the Christian papyri, as P Amh II. 145.1 (iv/v A.D.) τῷ ἀγ ]απητῷ ἀδελφῷ καὶ ηὐλ [ο ]γημένῳ, and the late P Grenf II. 113.7 (viii/ix A.D.) τῶν εὐλογημένων τριῶν συνόδων, .11 μετὰ τῶν σὺν αὐτοῖς καὶ εὐλογημένων ὁμονόων. It occurs, however, in inscrr. in such a formula as OGIS 73 εὐλογεῖ τὸν θεὸν Πτολεμαῖος Διονυσίου Ἰουδαῖος, and was by no means confined to the Jews as Dittenberger shows from CIG 4705 b.2 (of Pan) ε [ὐ ]λογ [ῶ ] τὸν εὔο [δο ]ν θεόν, ib. 4705 c.2 εὐλογῶ [τ ]ὴν Εἶσιν. See also Syll 891.24 (ii/A.D.) where the prayer is uttered that a protector of a tomb—τῶν λῴων ἀπολαύοι εὐλογοῖτό τε ἐν παντὶ δήμῳ, and the exx. of the verb in votive inscriptions given by Ramsay ExpT x. p. 54, as when a person who has been chastised for his sin by the god dedicates a stele—ε (ὐ)λογῶν σου τὰς δυνάμ (ε)ις : he adds that the stele which is dedicated is in one case called εὐλογία. In MGr εὐλογῶ = ";praise,"; ";bless"; : a form βλογῶ is also found.

 

ἐνευλογηθήσονται ευλογεί ευλόγει ευλογειν ευλογείν εὐλογεῖν ευλογειται ευλογείται εὐλογεῖται ευλογειτε ευλογείτε εὐλογειτε εὐλογεῖτε ευλογείτω ευλογηθείη ευλογηθήναι ευλογηθήσεται ευλογηθησονται ευλογηθήσονται εὐλογηθήσονται ευλογήκαμεν ευλόγηκας ευλόγηκε ευλογηκεν εὐλόγηκεν ευλογημένα ευλογημέναι Ευλογημενη ευλογημένη Εὐλογημένη ευλογημενοι ευλογημένοι εὐλογημένοι ευλογημένον Ευλογημενος ευλογημένος Εὐλογημένος ευλόγηνται ευλογης εὐλογῇς ευλόγησα ευλογήσαι ευλόγησαν ευλογησας ευλογήσας ευλόγησας εὐλογήσας ευλογήσατε ευλογησάτωσάν ευλόγησε ευλόγησέ ευλογήσει ευλογήσεις ευλογησεν ευλόγησεν εὐλόγησεν ευλογήσετε ευλογήση ευλογήσης ευλογήσομεν ευλόγησον ευλογήσουσι ευλογήσουσί ευλογήσουσιν ευλογησω ευλογήσω εὐλογήσω ευλόγηται ευλογητός ευλογουμεν ευλογούμεν εὐλογοῦμεν ευλογουμένη ευλόγουν ευλογουντα ευλογούντα εὐλογοῦντα ευλογουνται ευλογούνται εὐλογοῦνται ευλογούντάς ευλογουντες ευλογούντες ευλογούντές εὐλογοῦντες ευλογων ευλογών εὐλογῶν ηυλόγει ηυλόγηκας ηυλογημένον ηυλόγησα ηύλογησαν ηυλόγησε ηυλόγησέ ηυλόγησεν κατευλογει κατευλόγει eneulogethesontai eneulogethḗsontai eneulogēthēsontai eneulogēthḗsontai eulogein eulogeîn eulogêis eulogē̂is eulogeitai eulogeîtai eulogeite eulogeîte eulogeken eulogēken eulógeken eulógēken Eulogemene Eulogeméne Eulogēmenē Eulogēménē eulogemenoi eulogeménoi eulogēmenoi eulogēménoi Eulogemenos Eulogeménos Eulogēmenos Eulogēménos euloges eulogēs eulogesas eulogēsas eulogḗsas eulogesen eulogēsen eulógesen eulógēsen eulogeso eulogēsō eulogḗso eulogḗsō eulogon eulogôn eulogōn eulogō̂n eulogoumen eulogoûmen eulogounta eulogoûnta eulogountai eulogoûntai eulogountes eulogoûntes kateulogei kateulógei