Read the Bible

¹ W one dni, gdy znowu było wielkie mnóstwo ludu, a nie mieli co jeść, przywołał uczniów i rzekł do nich:² Żal mi tego ludu, bo już trzy dni są ze mną, a nie mają co jeść.³ A jeśli rozpuszczę ich głodnych do domów, ustaną w drodze; a przecież niektórzy z nich przybyli z daleka.⁴ I odpowiedzieli mu uczniowie jego: Skądże ktoś potrafi ich nakarmić chlebem, tutaj, na pustyni?⁵ I zapytał ich: Ile macie chlebów? Oni zaś rzekli: Siedem.⁶ I polecił ludowi usiąść na ziemi. I wziąwszy te siedem chlebów, i podziękowawszy, łamał i dawał uczniom swoim, by kładli przed nimi. I kładli przed ludem.⁷ Mieli też kilka rybek. I pobłogosławiwszy je, kazał i te kłaść przed nimi.⁸ A jedli i nasycili się, i zebrali siedem koszów resztek chleba, które zbywały.⁹ Było ich zaś około czterech tysięcy. I rozpuścił ich.

¹⁰ Zaraz też wsiadł do łodzi z uczniami swoimi i przybył w okolice Dalmanuty.¹¹ I wyszli faryzeusze, i zaczęli z nim rozprawiać, a wystawiając go na próbę, żądali od niego znaku z nieba.¹² I westchnąwszy w duchu swoim rzekł: Czemu ten ród żąda znaku? Zaprawdę powiadam wam, że temu rodowi znak nie będzie dany.¹³ I opuścił ich, wsiadł do łodzi i przeprawił się na drugą stronę.¹⁴ A uczniowie zapomnieli wziąć chlebów, mieli z sobą w łodzi tylko jeden bochenek.¹⁵ I nakazywał im, mówiąc: Baczcie i wystrzegajcie się kwasu faryzeuszów i kwasu Heroda.¹⁶ A oni rozmawiali między sobą o tym, że chleba nie mają.¹⁷ Zauważył to Jezus i rzekł do nich: O czym rozmawiacie, czy o tym, że chleba nie macie? Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie? Czy serce wasze jest nieczułe?¹⁸ Macie oczy, a nie widzicie? Macie uszy, a nie słyszycie? I nie pamiętacie?¹⁹ Gdy łamałem pięć chlebów dla pięciu tysięcy, ile koszów pełnych resztek chleba zebraliście? Odpowiedzieli mu: Dwanaście.²⁰ A ile koszów pełnych okruszyn zebraliście z siedmiu chlebów dla czterech tysięcy? Odpowiedzieli mu: Siedem.²¹ I rzekł im: Jeszcze nie rozumiecie?

²² I przybyli do Betsaidy. I przyprowadzili do niego ślepego, i prosili go, aby się go dotknął.²³ A On wziął ślepego za rękę, wyprowadził go poza wieś, plunął w jego oczy, włożył nań ręce i zapytał go: Czy widzisz coś?²⁴ A ten, przejrzawszy, rzekł: Spostrzegam ludzi, a gdy chodzą, wyglądają mi jak drzewa.²⁵ Potem znowu położył ręce na jego oczy, a on przejrzał i został uzdrowiony; i widział wszystko wyraźnie.²⁶ I odesłał go do domu jego, nakazując: Tylko do wsi nie wchodź.

²⁷ I wyszedł Jezus z uczniami do wiosek koło Cezarei Filipa; i pytał w drodze uczniów swoich, mówiąc do nich: Za kogo mnie ludzie uważają?²⁸ A oni mu odpowiedzieli: Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni na jednego z proroków.²⁹ I zapytał ich: A wy za kogo mnie uważacie? Wtedy Piotr, odpowiadając, rzekł mu: Tyś jest Chrystus.³⁰ I nakazał im surowo, aby nikomu o nim nie mówili.³¹ I zaczął ich pouczać o tym, że Syn Człowieczy musi wiele cierpieć, musi być odrzucony przez starszych, arcykapłanów oraz uczonych w Piśmie i musi być zabity, a po trzech dniach zmartwychwstać.³² I mówił o tym otwarcie. A Piotr wziął go na stronę i począł go upominać.³³ Lecz On odwrócił się, spojrzał na uczniów swoich i zgromił Piotra, mówiąc: Idź precz ode mnie, szatanie, bo nie myślisz o tym, co Boskie, tylko o tym, co ludzkie.³⁴ A przywoławszy lud wraz z uczniami swoimi, rzekł im: Jeśli kto chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i weźmie krzyż swój i naśladuje mnie.³⁵ Bo kto by chciał duszę swoją zachować, utraci ją, a kto by utracił duszę swoją dla mnie i dla ewangelii, zachowa ją.³⁶ Albowiem cóż pomoże człowiekowi, choćby cały świat pozyskał, a na duszy swej szkodę poniósł?³⁷ Albo co da człowiek w zamian za duszę swoją?³⁸ Kto bowiem wstydzi się mnie i słów moich przed tym cudzołożnym i grzesznym rodem, tego i Syn Człowieczy wstydzić się będzie, gdy przyjdzie w chwale Ojca swego z aniołami świętymi.