Read the Bible

¹ I zgromadzili się wokół niego faryzeusze i niektórzy z uczonych w Piśmie, którzy przybyli z Jerozolimy.² A gdy ujrzeli, że niektórzy z uczniów jego jedli chleb nieczystymi rękami, to znaczy nie umytymi -³ Albowiem faryzeusze i wszyscy Żydzi zachowują naukę starszych i nie jedzą, jeśli przedtem nie umyją starannie rąk,⁴ I po powrocie z rynku, jeśli się nie umyją, nie jedzą; ponadto wiele innych zwyczajów przyjęli i zachowują je, jak to: obmywanie kielichów i dzbanów, i miednic -⁵ Zapytywali go tedy faryzeusze i uczeni w Piśmie: Dlaczego twoi uczniowie nie postępują według nauki starszych, ale jedzą chleb nie umytymi rękami?⁶ On zaś rzekł im: Dobrze Izajasz prorokował o was, obłudnikach, jak napisano: Lud ten czci mnie wargami, ale serce ich daleko jest ode mnie.⁷ Daremnie mi jednak cześć oddają, głosząc nauki, które są nakazami ludzkimi.⁸ Przykazania Boże zaniedbujecie, a ludzkiej nauki się trzymacie.⁹ I mówił im: Chytrze uchylacie przykazanie Boże, aby naukę swoją zachować.¹⁰ Albowiem Mojżesz rzekł: Czcij ojca swego i matkę swoją; oraz: Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech śmierć poniesie.¹¹ Wy zaś mówicie: Jeśliby człowiek rzekł ojcu albo matce: Korban, to znaczy: To, co się tobie ode mnie jako pomoc należy, jest darem na ofiarę,¹² Już nie pozwalacie mu nic więcej uczynić dla ojca czy matki;¹³ Tak unieważniacie słowo Boże przez swoją naukę, którą przekazujecie dalej; i wiele tym podobnych rzeczy czynicie.¹⁴ I znowu przywołał lud, i rzekł do nich: Słuchajcie mnie wszyscy i zrozumiejcie!¹⁵ Nie masz nic na zewnątrz poza człowiekiem, co by wchodząc w niego, mogło go skalać, lecz to, co wychodzi z człowieka, to kala człowieka.¹⁶ Jeśli kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha.¹⁷ A gdy opuścił lud i wszedł do domu, pytali go uczniowie jego o tę przypowieść.¹⁸ I rzekł im: Tak więc i wy jesteście niepojętni? Nie rozumiecie, że wszystko, co z zewnątrz wchodzi do człowieka, nie może go kalać.¹⁹ Bo nie wchodzi do jego serca, lecz do żołądka, i wychodzi na zewnątrz, oczyszczając wszystkie pokarmy.²⁰ Mówił bowiem: To, co wychodzi z człowieka, to kala człowieka.²¹ Albowiem z wnętrza, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, wszeteczeństwa, kradzieże, morderstwa,²² Cudzołóstwo, chciwość, złość, podstęp, lubieżność, zawiść, bluźnierstwo, pycha, głupota;²³ Wszystko to złe pochodzi z wewnątrz i kala człowieka.

²⁴ I wyruszył stamtąd, i udał się w okolice Tyru. I wstąpił do domu, ale nie chciał, aby się ktoś o tym dowiedział; nie mógł się jednak ukryć.²⁵ Lecz niewiasta, której córka miała ducha nieczystego, skoro usłyszała o nim, przybiegła i padła mu do nóg.²⁶ A niewiasta ta była Greczynką, rodem z Syrofenicji, i prosiła go, aby wypędził demona z córki jej.²⁷ Ale On rzekł do niej: Pozwól, aby wpierw nasyciły się dzieci, bo niedobrze jest zabierać chleb dzieciom i rzucać szczeniętom.²⁸ A ona, odpowiadając, rzekła do niego: Tak jest, Panie, wszakże i szczenięta jadają pod stołem z okruszyn dzieci.²⁹ I rzekł do niej: Dla tego słowa idź, demon wyszedł z córki twojej.³⁰ A gdy wróciła do domu swego, znalazła dziecko leżące na łożu, a demona nie było.

³¹ A gdy znowu wyszedł z okolic Tyru, przyszedł przez Sydon nad Morze Galilejskie środkiem ziemi Dziesięciogrodzia.³² I przywiedli do niego głuchoniemego, i prosili go, aby położył nań rękę.³³ A wziąwszy go na bok od ludu, osobno, włożył palce swoje w uszy jego, splunął i dotknął się jego języka,³⁴ I spojrzał w niebo, westchnął i rzekł do niego: Effata, to znaczy: Otwórz się!³⁵ I otworzyły się uszy jego, i zaraz rozwiązały się więzy języka jego, i mówił poprawnie.³⁶ I przykazał im, aby nikomu o tym nie mówili, ale im więcej im przykazywał, tym więcej oni to rozgłaszali.³⁷ I niezmiernie się zdumiewali, mówiąc: Dobrze wszystko uczynił, bo sprawia, że głusi słyszą i niemi mówią.