Read the Bible

¹ Następnie całe ich zgromadzenie powstało i zaprowadzili Jezusa do Piłata.² Tam zaczęli oskarżać Go w ten sposób: Stwierdziliśmy, że ten człowiek sieje zamęt w naszym narodzie, zabrania płacić podatki cesarzowi i podaje się za Chrystusa, to jest króla.³ Piłat zatem zadał Mu pytanie: Czy Ty jesteś królem Żydów? Sam to mówisz - odpowiedział Jezus.⁴ Wówczas Piłat oświadczył w obecności arcykapłanów i tłumu: Nie znajduję w tym człowieku żadnej winy.⁵ Oni jednak z tym większym naciskiem twierdzili: Buntuje lud, bo uczy po całej Judei; zaczął od Galilei i dotarł aż tutaj.⁶ Gdy Piłat to usłyszał, zapytał: Czy ten człowiek jest Galilejczykiem?⁷ A gdy stało się jasne, że podlega władzy Heroda, odesłał Go do niego, gdyż właśnie w tych dniach Herod przebywał w Jerozolimie.⁸ Na widok Jezusa Herod bardzo się ucieszył, bo już od dłuższego czasu chciał Go spotkać; słyszał bowiem o Nim i miał nadzieję, że zobaczy jakiś cud przez Niego dokonany.⁹ Zaczął Mu zatem stawiać pytanie za pytaniem, ale Jezus na żadne mu nie odpowiedział.¹⁰ Za to obecni tam arcykapłani oraz znawcy Prawa nie ustawali w gwałtownych oskarżeniach.¹¹ W końcu Herod wraz ze swoją strażą potraktował Jezusa z pogardą, a dla ośmieszenia Go narzucił na Niego lśniącą dworską pelerynę i odesłał do Piłata.¹² W taki to sposób tego dnia Herod i Piłat stali się przyjaciółmi; wcześniej bowiem byli wrogami.

¹³ Piłat natomiast zwołał arcykapłanów, przełożonych oraz lud¹⁴ i powiedział do nich: Przyprowadziliście mi tego człowieka jako tego, który zwodzi lud, a oto ja po przesłuchaniu Go w waszej obecności nie stwierdzam, aby był On winny tego, co Mu zarzucacie.¹⁵ Podobnie Herod, gdyż odesłał Go do nas. Człowiek ten nie popełnił niczego, za co musiałby ponieść śmierć.¹⁶ Wymierzę Mu zatem karę chłosty i zwolnię.¹⁷ Piłat miał obowiązek zwalniać im jednego więźnia z uwagi na święta.¹⁸ Wtedy oni krzyknęli wszyscy razem: Precz z Nim! Wypuść nam Barabasza!¹⁹ (Człowiek ten znalazł się w więzieniu z powodu jakichś rozruchów w mieście oraz z powodu zabójstwa).²⁰ Piłat jednak, ponieważ chciał zwolnić Jezusa, zwrócił się do nich ponownie.²¹ Lecz oni nie przestawali wołać: Na krzyż z Nim! Na krzyż!²² Po raz trzeci więc odezwał się do nich: Cóż złego uczynił ten człowiek? Nie stwierdziłem, by dopuścił się czegoś, za co musiałby ponieść karę śmierci. Każę Go wychłostać i zwolnię.²³ Oni jednak uparcie wołali i żądali Jego ukrzyżowania, i ich krzyki zaczęły brać górę.²⁴ W końcu Piłat orzekł, że stanie się zgodnie z ich żądaniem.²⁵ Zwolnił tego, który był w więzieniu za rozruchy i morderstwo - tego, o którego prosili - a z Jezusem postąpił według ich woli.

²⁶ A gdy prowadzili Jezusa na śmierć, zatrzymali niejakiego Szymona Cyrenejczyka, który wracał z pola. Włożyli na niego krzyż i kazali nieść za Jezusem.²⁷ Ciągnął też za Nim ogromny tłum ludzi, w tym kobiet. Biły się one w piersi i opłakiwały Go.²⁸ Wówczas Jezus odwrócił się w ich stronę i powiedział: Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade Mną. Płaczcie raczej nad sobą i nad swoimi dziećmi.²⁹ Bo zbliżają się dni, w których będą mówić: Szczęśliwe kobiety niepłodne, łona, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły.³⁰ W tych dniach będą wołać do gór: Padnijcie na nas! I do wzgórz: Przykryjcie nas!³¹ Bo jeśli z zielonym drzewem takie rzeczy czynią, co się stanie z uschłym?

³² Prowadzili też dwóch innych ludzi. Byli oni przestępcami i mieli być straceni razem z Jezusem.³³ Gdy więc przyszli na miejsce zwane Czaszką, ukrzyżowali tam Jego i obu przestępców, jednego z prawej, a drugiego z lewej strony.³⁴ W tym czasie Jezus mówił: Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią. Oni zaś losowaniem rozstrzygali, co komu ma przypaść z Jego szat.³⁵ Lud stał i patrzył. A przełożeni nie szczędzili drwin: Innych ratował, niech uratuje siebie - jeśli jest Bożym Chrystusem, tym wybranym.³⁶ Szydzili też z Niego żołnierze. Ci podchodzili, podawali Mu kwaśne wino³⁷ i wołali: Jeśli Ty jesteś królem Żydów, uratuj się!³⁸ Widniał bowiem nad Nim napis: To jest król Żydów.³⁹ Zaczął Mu również urągać jeden z ukrzyżowanych przestępców: Skoro jesteś Chrystusem, uratuj siebie i nas!⁴⁰ Drugi natomiast skarcił go: Czy ty się Boga nie boisz, choć wymierzono ci taki sam wyrok?⁴¹ Nam wprawdzie sprawiedliwie, bo zasłużyliśmy na to, ten człowiek jednak nie zrobił nic złego.⁴² I dodał: Jezu, wspomnij o mnie, gdy przyjdziesz do swego Królestwa.⁴³ Jezus mu odpowiedział: Zapewniam cię, dziś będziesz ze Mną w raju.

⁴⁴ Była wówczas mniej więcej dwunasta w południe. Aż do piętnastej całą ziemię ogarniał mrok⁴⁵ ze względu na zaćmione słońce. Zasłona przybytku rozdarła się na dwoje,⁴⁶ a Jezus donośnie zawołał: Ojcze, w Twoje ręce składam mego ducha. Po tych słowach wydał ostatnie tchnienie.⁴⁷ Na ten widok setnik oddał Bogu cześć, wyznając: Rzeczywiście ten człowiek był sprawiedliwy.⁴⁸ Tłumy zaś, które ściągnęły oglądać ukrzyżowanie, widząc, co się dzieje, biły się w pierś i zawracały.⁴⁹ Ci wszyscy natomiast, którzy znali Jezusa, stali z daleka i patrzyli. Wśród nich były też kobiety, które całą grupą podążały za Nim z Galilei.

⁵⁰ Następnie przybył pewien człowiek imieniem Józef. Był on członkiem Wysokiej Rady, a przy tym osobą dobrą i sprawiedliwą.⁵¹ Nie zgadzał się z tym, co w sprawie Jezusa postanowili i uczynili inni radni. Józef pochodził z żydowskiego miasta Arymatea i żył nadzieją nadejścia Królestwa Bożego.⁵² Udał się on do Piłata i poprosił o ciało Jezusa.⁵³ Następnie zdjął je z krzyża, owinął w płótno i złożył w wykutym w skale grobowcu, w którym wcześniej nikt jeszcze nie był chowany.⁵⁴ Było to w Dzień Przygotowania i wkrótce miał nastać szabat.⁵⁵ Na miejsce pogrzebu przyszły też za Józefem kobiety, które całą grupą przybyły za Jezusem z Galilei. Widziały one grobowiec i patrzyły, jak składano ciało.⁵⁶ Po powrocie zaś przygotowały wonności i olejki, lecz zgodnie z przykazaniem, w szabat powstrzymały się od zajęć.