Read the Bible

¹ Zbliżało się Święto Przaśników, zwane Paschą.² Arcykapłani i znawcy Prawa w obawie przed ludem wciąż szukali odpowiedniego sposobu na rozprawienie się z Jezusem.³ W tym czasie w jednego z grona Dwunastu, Judasza, zwanego Iskariotem, wstąpił szatan.⁴ Odszedł więc i uzgodnił z arcykapłanami oraz dowódcami straży świątynnej plan wydania Jezusa.⁵ Ucieszyło ich to; wspólnie też doszli do porozumienia, że dadzą mu za to pieniądze.⁶ On się zgodził i zaczął szukać dogodnej sposobności do wydania im Go z dala od tłumu.

⁷ Tymczasem nadszedł Dzień Przaśników, dzień ofiarowania baranka paschalnego.⁸ Jezus wysłał więc Piotra oraz Jana z takim poleceniem: Idźcie i przygotujcie nam wieczerzę paschalną.⁹ Zapytali Go: Gdzie chcesz, abyśmy ją przygotowali?¹⁰ Gdy tylko wejdziecie do miasta - odpowiedział - wyjdzie wam naprzeciw człowiek niosący dzban wody. Idźcie za nim do domu, do którego wejdzie,¹¹ i powiedzcie gospodarzowi: Nauczyciel pyta cię: Gdzie jest izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami?¹² Wówczas on wam wskaże duży i gotowy już pokój na piętrze - tam przygotujcie.¹³ Odeszli zatem, zastali wszystko tak, jak im powiedział i przygotowali Paschę.¹⁴ Gdy nadeszła pora, Jezus zajął miejsce przy stole, a z Nim apostołowie.¹⁵ I zwrócił się do nich: Gorąco pragnąłem, by przed moją męką spożyć tę Paschę wraz z wami.¹⁶ Bo wiedzcie, że z pewnością już jej nie spożyję, póki nie nastąpi czas jej wypełnienia - w Królestwie Bożym.¹⁷ Następnie wziął kielich, podziękował Bogu i powiedział: Weźcie go i rozdzielcie między siebie,¹⁸ gdyż mówię wam, że odtąd nie będę pił z owocu winorośli, aż przyjdzie Królestwo Boże.¹⁹ Wziął też chleb, podziękował, złamał i dał im, mówiąc: To jest moje ciało za was wydawane. To czyńcie na moją pamiątkę.²⁰ Podobnie wziął kielich, kiedy już spożyli, i powiedział: Ten kielich to Nowe Przymierze przypieczętowane moją krwią za was przelaną.

²¹ Lecz oto ręka tego, który Mnie wydaje, jest ze Mną przy stole.²² Co prawda Syn Człowieczy odchodzi, jak postanowiono, ale biada temu, który Go wydaje.²³ Oni zaś zaczęli wypytywać się nawzajem, który z nich miałby to uczynić.²⁴ Doszło też do sporu między nimi o to, którego z nich można by uznać za największego.²⁵ Jezus zaś powiedział im: To królowie narodów panują nad ludźmi i ich władcy uchodzą za dobroczyńców.²⁶ U was ma być inaczej: Większy pośród was niech postępuje jak młodszy, a przełożony - jak sługa.²⁷ Bo kto uchodzi za większego? Ten, który siedzi przy stole, czy ten, który służy? Z pewnością ten, który siedzi przy stole. Ja jednak jestem wśród was jak ten, który służy.²⁸ Wy zaś jesteście tymi, którzy zostali przy Mnie, gdy przechodziłem przez próby.²⁹ Ja też na mocy przymierza przekazuję wam Królestwo, jak i Mnie Ojciec przekazał je w przymierzu,³⁰ po to, byście jedli i pili przy moim stole w moim Królestwie i zasiedli na tronach, by rozsądzać sprawy dwunastu plemion Izraela.³¹ Szymonie, Szymonie, oto szatan wymógł, aby was przesiać jak pszenicę.³² Ja natomiast błagałem za tobą, aby nie ustała twoja wiara. A ty, gdy się nawrócisz, umacniaj swoich braci.³³ Panie - odpowiedział Piotr - jestem gotów iść z Tobą nawet do więzienia i na śmierć.³⁴ Pan jednak odpowiedział: Piotrze, mówię ci, zanim zapieje dziś kogut, trzy razy zaprzeczysz, że Mnie znasz.³⁵ Następnie zapytał ich: Gdy was posłałem bez sakiewki, bez torby i sandałów, czy czegoś wam zabrakło? Niczego - odpowiedzieli.³⁶ Teraz jednak - powiedział - kto ma torbę lub sakiewkę, niech je weźmie. Kto nie ma miecza, niech sprzeda płaszcz, a go kupi.³⁷ Gdyż mówię wam: Musi się na Mnie spełnić proroctwo: I uznano Go za jednego z przestępców. I właśnie spełnia się to, co o Mnie napisano.³⁸ Panie - zauważyli - są tu dwa miecze! On na to: Wystarczy.

³⁹ Potem wyszedł i zgodnie ze swym zwyczajem udał się na Górę Oliwną. Uczniowie też z Nim poszli.⁴⁰ Po przybyciu na miejsce powiedział: Módlcie się, abyście nie upadli w czasie próby.⁴¹ Sam zaś odszedł od nich, mniej więcej na odległość rzutu kamieniem, upadł na kolana i modlił się:⁴² Ojcze, jeśli chcesz, oddal ode Mnie ten kielich. Jednak nie moja wola, ale Twoja niech się stanie.⁴³ Wtedy ukazał Mu się anioł z nieba i dodawał Mu sił.⁴⁴ A On w swoim zmaganiu tym usilniej się modlił i Jego pot był jak krople krwi, spadające na ziemię.⁴⁵ Gdy wstał od modlitwy i przyszedł do uczniów, zastał ich śpiących. Smutek pogrążył ich we śnie.⁴⁶ Dlaczego śpicie? - zapytał. - Wstańcie i módlcie się, abyście nie upadli w czasie próby.

⁴⁷ Jeszcze nie dokończył tych słów, gdy nadciągnął tłum, a na jego czele Judasz, jeden z Dwunastu. Zbliżył się on do Jezusa, aby Go pocałować.⁴⁸ Judaszu - zapytał Jezus - pocałunkiem wydajesz Syna Człowieczego?⁴⁹ Gdy ci, którzy przy Nim byli, zobaczyli, na co się zanosi, zapytali: Panie, czy mamy sięgnąć po miecz?⁵⁰ A jeden z nich już nawet uderzył sługę arcykapłana i odciął mu prawe ucho.⁵¹ Jezus zaś odpowiedział: Zostawcie ich, niech robią swoje! Po czym dotknął ucha i uleczył zranionego.⁵² Natomiast do przybyłych arcykapłanów, dowódców świątynnych oraz starszych Jezus powiedział: Wyszliście z mieczami i kijami jak po zbójcę?⁵³ Gdy codziennie przebywałem z wami w świątyni, nie podnieśliście na Mnie ręki. Lecz to jest wasza godzina i czas władzy ciemności.

⁵⁴ Schwytali Go zatem i zaprowadzili na dwór arcykapłana. Piotr zaś podążał za nimi w pewnej odległości.⁵⁵ A kiedy na środku dziedzińca rozniecili ognisko i rozsiedli się wokół niego, usiadł wśród nich również Piotr.⁵⁶ Gdy tak siedział w blasku płomieni, zobaczyła go jakaś młoda służąca. Przyjrzała mu się badawczo i stwierdziła: Ten człowiek też był z Nim.⁵⁷ On jednak wyparł się: Nie znam Go, kobieto.⁵⁸ Po chwili zobaczył go ktoś inny i powiedział: Ty też jesteś jednym z nich. Piotr na to: Człowieku, nie jestem!⁵⁹ Godzinę później jeszcze inna osoba zaczęła się upierać: Naprawdę, ten też był z Nim, jest przecież Galilejczykiem.⁶⁰ Człowieku - powiedział Piotr - nie wiem, o czym mówisz. W tej samej chwili, gdy jeszcze to mówił, rozległo się pianie koguta.⁶¹ Pan obrócił się i utkwił w Piotrze wzrok. Wtedy Piotr przypomniał sobie niedawne Jego słowa: Zanim dziś kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz.⁶² Wyszedł na zewnątrz i gorzko zapłakał.

⁶³ Tymczasem pilnujący Jezusa strażnicy szydzili z Niego i wymierzali Mu razy.⁶⁴ Zasłonili Mu twarz i bijąc, drwili: Prorokuj! Kto Cię uderzył?⁶⁵ Nie szczędzili Mu też innych obelg.⁶⁶ Wraz z nastaniem dnia zebrała się starszyzna, arcykapłani oraz znawcy Prawa i zaprowadzili Jezusa przed swą Wysoką Radę.⁶⁷ Tam Go przesłuchiwali: Jeżeli jesteś Chrystusem, powiedz nam. Jezus na to: Cóż z tego, że powiem, i tak nie uwierzycie.⁶⁸ Cóż z tego, że zapytam - i tak nie odpowiecie.⁶⁹ Już wkrótce jednak Syn Człowieczy zasiądzie po prawej stronie Bożej mocy.⁷⁰ Więc Ty jesteś Synem Bożym? - zapytali. Wy mówicie, że Ja jestem - odpowiedział.⁷¹ Wtedy uznali: Czy potrzeba nam więcej dowodów? Słyszeliśmy przecież Jego własne słowa.