Read the Bible

¹ Istnieje nieszczęście, które widziałem pod słońcem, a które mocno ciąży na człowieku.² Chodzi o przypadek, w którym Bóg daje człowiekowi wielki majątek i sławę, tak że ma on wszystko, czego zapragnął, jednak Bóg nie pozwala mu z tego korzystać. Przeciwnie, ze zgromadzonych dóbr korzysta człowiek obcy. To właśnie jest tą marnością i bolesnym nieszczęściem.³ Choćby spłodził stu synów, żył przez wiele lat, przeżył wiele dni, lecz nie nasycił się dobrem ani nie miał pochówku, to powiedziałbym, że lepiej niż on ma płód poroniony.⁴ Bo przyszedł we mgle i odszedł w ciemności - i mrok spowija jego imię.⁵ Nie widział słońca, niczego nie poznał - ma spokój większy niż tamten.⁶ I choćby nawet żył dwa tysiące lat, a nie doświadczył nic dobrego, to czyż wszystko nie zmierza do jednego miejsca?

⁷ Cały trud człowieka służy jego ustom, a jednak ludzkich pragnień nie da się zaspokoić.⁸ Bo w czym tkwi przewaga mądrego nad głupim? W czym lepszy ubogi niż ten, który wie, jak radzić sobie pośród żyjących?⁹ Lepsze to, co przed oczami, niż błądzenie duszy - również to jest marnością i gonitwą za wiatrem.¹⁰ Temu, co było, nadano już właściwe imię; wiadomo, kim jest człowiek - i nie jest on w stanie wygrać z kimś mocniejszym od siebie.

¹¹ Owszem, wiele jest słów, które mnożą marność. Na jaką zatem korzyść może liczyć człowiek?¹² Kto bowiem wie, co dla człowieka jest dobre w tym życiu, w tych kilku marnych dniach, które przemijają jak cień? Kto powie człowiekowi, co po nim stanie się pod słońcem?