Read the Bible

1 A byli w Antiochii, w zborze, który tam był, pewni prorocy i nauczyciele jak: Barnaba i Symeon, zwany Niger, i Lucjusz Cyrenejczyk, i Manaen, który był też wychowany z herodem tetrarchą, i Saul.2 A gdy oni pełnili służbę Panu i pościli, Duch Święty powiedział: Odłączcie mi więc Barnabę i Saula do tego dzieła, do którego ich powołałem.3 Wtedy po zakończeniu postu i modlitwy, włożyli na nich ręce i uwolnili ich do tego dzieła.

4 Oni więc, istotnie będąc wysłani przez Ducha Świętego, przyszli do Seleucji, stamtąd też odpłynęli na Cypr.5 I gdy stanęli w Salaminie, głosili SłowoBoże w synagogach żydowskich, a mieli ze sobą i Jana jako pomocnika.6 A gdy przeszli wyspę aż do Pafos, znaleźli pewnego maga, fałszywego proroka, Żyda, o imieniu Bar-Jezus,7 Który był przy prokonsulu Sergiuszu Pawle, mężu roztropnym. Ten wezwał do siebie Barnabę i Saula, pragnąc usłyszeć Słowo Boże.8 Ale przeciwstawiał się im Elymas, mag – tak bowiem jest tłumaczone jego imię – starając się odwrócić prokonsula od wiary.9 A Saul, zwany też Pawłem, napełniony Duchem Świętym, gdy spojrzał na niego uważnie,10 Powiedział: O pełen wszelkiej zdrady i wszelkiej przewrotności, synu diabła, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości! Czy nie przestaniesz wykrzywiać prostych dróg Pana?11 A oto teraz ręka Pana na tobie, będziesz ślepy i do pewnego czasu nie będziesz widział słońca. I natychmiast spadły na niego mrok i ciemność, a krążąc dookoła, szukał, by ktoś poprowadził go za rękę.12 Wtedy prokonsul, widząc, co się stało, uwierzył, zdumiony z powodu nauki Pana.13 A po wypłynięciu z Pafos, Paweł i ci, którzy byli przy nim, przybyli do Perge w Pamfilii. A Jan odłączył się od nich i wrócił do Jerozolimy.

14 Oni zatem, po przejściu przez Perge, przybyli do Antiochii Pizydyjskiej, i gdy weszli do synagogi w dzień sabatu, usiedli.15 A po odczytaniu Prawa i Proroków, posłali do nich przełożeni synagogi, mówiąc: Mężowie bracia! Jeśli jest w was słowo zachęty do ludu, mówcie.16 A Paweł powstał i skinął ręką i powiedział: Mężowie Izraelici, i wy bojący się Boga, posłuchajcie!17 Bóg ludu tego, Izraela, wybrał sobie naszych ojców i wywyższył lud na obczyźnie w ziemi egipskiej, i wyprowadził ich z niej z podniesionym ramieniem.18 I przez blisko czterdzieści lat znosił ich sposób życia na pustyni.19 A gdy zniszczył siedem narodów w ziemi Kanaan, rozdzielił im ich ziemię przez losowanie.20 I potem przez blisko czterysta pięćdziesiąt lat dawał im sędziów, aż do proroka Samuela.21 Wtedy zażądali króla i dał im Bóg na czterdzieści lat Saula, syna Kisza, mężczyznę z pokolenia Beniamina.22 A gdy go odsunął, wzbudził im na króla Dawida, o którym też zaświadczył, gdy powiedział: Znalazłem Dawida, syna Jessego, męża według mojego serca, który wypełni całą moją wolę.23 Z jego to potomstwa, zgodnie z obietnicą, Bóg wzbudził Izraelowi Zbawiciela, Jezusa,24 Przed Jego przyjściem, Jan wcześniej głosił chrzest upamiętania całemu ludowi Izraela,25 A gdy Jan wypełniał już swój bieg życia,powiedział: Za kogo mnie uważacie? To nie ja jestem Nim,ale oto przychodzi po mnie Ten, któremu nie jestem godny rozwiązać rzemienia sandału u Jego stóp.26 Mężowie bracia, synowie rodu Abrahama i ci, którzy między wami boją się Boga! Do was zostało posłane słowo o tym zbawieniu.27 Bowiem ci, którzy mieszkają w Jerozolimie i ich przełożeni nie poznali Go, a przez osądzenie wypełnili słowa Proroków, które w każdy sabat są odczytywane;28 Choć nie znaleźli w Nim żadnego powodu uzasadniającego wyrok śmierci, domagali się od Piłata, aby został zabity.29 A gdy wykonali wszystko, co o Nim jest napisane, zdjęli Go z drzewa i złożyli do grobowca.30 Bóg jednak wzbudził Go z martwych.31 On też ukazywał się przez wiele dni tym, którzy z Galilei razem z Nim weszli do Jerozolimy, ci są Jego świadkami wobec ludu.32 I my głosimy wam dobrą nowinę o obietnicy złożonej ojcom, że tę Bóg wypełnił ich dzieciom, wzbudzając Jezusa,33 Jak też w Psalmie drugim jest napisane: Ty jesteś moim Synem, Ja dzisiaj ciebie zrodziłem.34 A że Go wzbudził z martwych, aby już więcej nie miał wrócić do zepsucia, powiedział tak: Dam wam święte obietnice Dawida – godne zaufania.35 Dlatego i na innym miejscu mówi: Nie dasz swojemu Świętemu zobaczyć zepsucia.36 Dawid bowiem prawdziwie usłużył swojemu pokoleniu, zgodnie z wolą Boga zasnął i został przyłączony do swoich ojców, i widział zepsucie;37 Lecz Ten, którego Bóg wzbudził, nie zobaczył zepsucia.38 Niech więc będzie wam wiadome, mężowie bracia, że przez Niego jest wam głoszone odpuszczenie grzechów,39 I to od wszystkich, co do których nie mogliście zostać uznani za sprawiedliwych przez Prawo Mojżesza. W Nim, każdy wierzący zostaje uznany za sprawiedliwego.40 uważajcie więc, aby nie przyszło na was to, co zostało powiedziane u Proroków:41 Zobaczcie, szydercy, zdziwcie się i zgińcie; gdyż Ja czynię za waszych dni dzieło, w które nie uwierzycie, jeśli ktoś będzie wam je opowiadał.

42 A gdy oni wychodzili z synagogi żydowskiej, prosili ich poganie, aby też i w następny sabat mówili do nich te słowa.43 A gdy zgromadzenie zostało rozwiązane, poszło wielu Żydów i pobożnych prozelitów za Pawłem i Barnabą, którzy rozmawiali z nimi, i przekonywali ich, aby trwali w łasce Bożej.44 A w następny sabat niemal całe miasto zgromadziło się, aby usłyszeć Słowo Boga.45 A Żydzi, widząc tłumy, zostali napełnieni zazdrością, sprzeciwiali się temu, co mówił Paweł, mówiąc i bluźniąc przeciwko temu.46 A Paweł i Barnaba śmiało przemawiali,mówiąc: Konieczne było, wam najpierw opowiedzieć Słowo Boga; ale ponieważ je odrzucacie i uważacie się za niegodnych życia wiecznego, oto zwracamy się do pogan.47 Tak bowiem nakazał nam Pan: ustanowiłem Cię światłem dla pogan, abyś był niosącym zbawienie aż po krańce ziemi.48 A słysząc to poganie, radowali się i oddali chwałę Słowu Pana, i uwierzyli, ilu ich było przeznaczonych do życia wiecznego.49 A Słowo Pana było roznoszone po całej krainie.50 A Żydzi podburzyli pobożne i dostojne kobiety oraz znaczących obywateli miasta, i wzbudzili prześladowanie przeciwko Pawłowi i Barnabie, i wyrzucili ich ze swoich granic.51 Oni natomiast, strząsnęli na nich proch ze swoich stóp i przybyli do Ikonium.52 A uczniowie byli wypełniani radością i Duchem Świętym.