Read the Bible

1 A w tym czasie, król herod podniósł rękę, aby wyrządzić zło niektórym ze zboru,2 A Jakuba, brata Jana, zgładził mieczem.3 I widząc, że podobało się to Żydom, posunął się dalej i pojmał także Piotra; a były to dni Przaśników;4 A po schwytaniu, umieścił go w więzieniu, przekazując czterem czwórkom żołnierzy, aby go strzegli, chcąc po święcie Paschy wyprowadzić go ludowi.

5 Strzeżono więc pilnie Piotra w więzieniu, a zbór zanosił żarliwą modlitwę za nim do Boga.6 A gdy herod zamierzał go wyprowadzić na stracenie, Piotr spał tej nocy między dwoma żołnierzami, związany dwoma łańcuchami, strażnicy także strzegli więzienia przed drzwiami.7 I oto anioł Pana stanął przy nim,a światłość zajaśniała w celi; i trącił Piotra w bok, obudził go, mówiąc: Wstań szybko! I opadły łańcuchy z jego rąk.8 I anioł też powiedział do niego: Opasz się i podwiąż swoje sandały. I uczynił tak. I rzekł mu: Narzuć na siebie swój płaszcz i podążaj za mną.9 I gdy wyszedł, podążał za nim, a nie wiedział, że prawdą jest to, co się działo za sprawą anioła, lecz uważał, że ogląda widzenie.10 A po przejściu obok pierwszej i drugiej straży, doszli do żelaznej bramy wiodącej do miasta, która samorzutnie im się otworzyła. I gdy wyszli, poszli dalej o jedną ulicę, i zaraz odstąpił anioł od niego.11 A gdy Piotr doszedł do siebie, powiedział: Teraz prawdziwie wiem, że Pan posłał swojego anioła i wyrwał mnie z ręki heroda i ze wszystkiego, czego oczekiwał lud żydowski.12 I gdy to sobie uświadomił, przyszedł do domu Marii, matki Jana, którego nazywano Markiem, gdzie było wielu zgromadzonych i modlących się.13 A gdy Piotr zapukał do drzwi bramy, wyszła służąca o imieniu Rode, aby posłuchać;14 I gdy rozpoznała głos Piotra, z radości nie otworzyła bramy, ale wbiegła i oznajmiła, że Piotr stoi przed bramą.15 A oni powiedzieli do niej: Szalejesz! Ona natomiast twierdziła stanowczo, że tak jest. A oni mówili: To jest jego anioł.16 Ale Piotr nie przestawał pukać; a gdy otworzyli, widząc go, zdumieli się.17 I dał im znak ręką, aby umilkli; opowiedział im, jak go Pan wyprowadził z więzienia i powiedział: Oznajmijcie to Jakubowi i braciom. A gdy wyszedł, udał się na inne miejsce.18 A gdy nastał dzień, niemały zamęt powstał wśród żołnierzy, co mianowicie stało się z Piotrem.19 herod więc przeprowadził poszukiwania, a ponieważ go nie znalazł, osądził strażników i kazał ich odprowadzić do więzienia; a gdy zszedł z Judei do Cezarei, tam przebywał.

20 A herod toczył zacięty spór z mieszkańcami Tyru i Sydonu; więc oni jednomyślnie przyszli do niego, po przekonaniu Blasta, mającego nadzór nad sypialnią króla, prosili o pokój, dlatego że kraina ich pobierała żywność z ziemi królewskiej.21 A wyznaczonego dnia herod odział się w szatę królewską i usiadł na sędziowskim tronie, i przemawiał do nich publicznie.22 A lud wykrzykiwał: To głos Boga, a nie człowieka.23 I natychmiast uderzył go anioł Pana, za to, że nie oddał chwały Bogu; potem stoczony przez robactwo, oddał ostatnie tchnienie.24 A Słowo Boże rosło i pomnażało się.25 A Barnaba i Saul, po wypełnieniu posłannictwa, wrócili z Jerozolimy, biorąc ze sobą także Jana, którego nazywano Markiem.