Read the Bible

¹ Tedy odpowiedając Jezus powtóre, mówił im przez podobieństwa rzekąc:² Przypodobane jest królestwo niebieskie niektóremu królowi, który sprawił wesele synowi swemu.³ I posłał służebniki swoje wzywać tych, którzy byli proszeni na wesele, ale nie chcieli przyść.⁴ Zasię posłał insze służebniki mówiąc: Powiedzcie wezwanym: Otom nagotował obiad mój, woły moje i karmne rzeczy są pobite i wszytki rzeczy gotowe. Podźcie na wesele.⁵ A oni nie dbając na to, poszli precz, jeden do swej rolej, a drugi do kupiectwa swego.⁶ Ktemu drudzy pojmawszy służebniki jego i zelżywość im uczyniwszy, pomordowali je.⁷ Co usłyszawszy król, rozgniewał się i posławszy wojska swe, wytracił ony zabijacze i miasto ich spalił.⁸ Tedy rzekł służebnikom swoim: Wesele jest ci gotowe, lecz wezwani nie byli godnymi.⁹ A przeto idźcie na rozstanie dróg, a ile byście naleźli wzówcie na wesele.¹⁰ I wyszedszy służebnicy oni na drogi, zebrali wszytki ile ich naleźli, złe i dobre i napełnione jest wesele tymi, którzy siedzieli przy stole.¹¹ A wszedszy król, aby oglądał siedzące, obaczył tam człowieka, który nie miał na sobie szaty wesela.¹² I rzekł mu: Towarzyszu! Jakoś tu wszedł, nie mając szaty wesela? A on zamilknął.¹³ Tedy rzekł król przystawom: Związawszy nogi i ręce jego, weźmicie go i wrzućcie w ciemność zewnętrzną, tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.¹⁴ Abowiem wiele jest wezwanych, ale mało wybranych.

¹⁵ Tedy odszedszy faryzeuszowie radzili się, aby go podchwycili w mowie.¹⁶ A przeto posłali do niego ucznie swoje z Herodiany mówiąc: Mistrzu! Wiemy, iżeś prawdziwy i drogi Bożej w prawdzie uczysz, a nie dbasz ni na kogo, abowiem nie patrzasz na osobę ludzką.¹⁷ Powiedz nam tedy, co się tobie zda? Godzili się dać czynsz cesarzowi, abo nie?¹⁸ A Jezus poznawszy złość ich rzekł: Czemu mię kusicie, obłudni ludzie?¹⁹ Pokażcie mi monetę czynszową; a oni mu przynieśli grosz.²⁰ Tedy rzekł im: Czyj jest ten obraz i napis?²¹ Rzekli mu: Cesarski. Tedy powiedział im: Przeto oddawajcie cesarzowi, co na cesarza należy, a Bogu, co jest Bożego.²² Co usłyszawszy, dziwowali się, a opuściwszy go poszli precz.

²³ Dnia onego przyszli k niemu Saduceuszowie, którzy powiedają, iż nie masz zmartwychwstania i pytali go²⁴ Mówiąc: Mistrzu! Mojżesz rzekł: Jesliby kto umarł nie mając dziatek, niech brat jego prawem powinowatym pojmie żonę jego i wzbudzi potomstwo bratu swemu.²⁵ Byli tedy siedm braciej u nas, a pierwszy ożeniwszy się umarł, a gdy nie miał potomstwa, zostawił żonę swoję bratu swemu.²⁶ Także też wtóry i trzeci aż do siódmego.²⁷ A po wszytkich umarła też i żona.²⁸ W zmartwychwstaniu tedy, którego z onych siedmi będzie żona, gdyż ją wszyscy mieli?²⁹ A odpowiedając Jezus rzekł im: Błądzicie, nie umiejąc Pism, ani mocy Bożej.³⁰ Abowiem w zmartwychwstaniu ani się ożeniają, ani za mąż dawają, ale są jako aniołowie Boży w niebie.³¹ A o zmartwychwstaniu nie czytaliście, co wam powiedziano jest od Boga, gdzie mówi:³² Jam jest Bóg Abrahamów, Bóg Izaaków i Bóg Jakubów. Bóg nie jest ci Bogiem umarłych, ale żywych.³³ A gdy to ono zgromadzenie ludu słyszało, zdumiało się dla nauki jego.

³⁴ A usłyszawszy faryzeuszowie, iż usta zawarł Saduceuszom, zeszli się pospołu.³⁵ Tedy go spytał jeden z nich, doktor w zakonie, kusząc go i mówiąc:³⁶ Mistrzu! Które jest nawięczsze rozkazanie w zakonie?³⁷ A Jezus rzekł mu: Będziesz miłował Pana Boga twego ze wszytkiego serca twego i ze wszytkiej dusze twojej i ze wszytkiej mysli twojej.³⁸ Toć jest pierwsze i wielkie rozkazanie.³⁹ A wtóre podobne jest temu: Będziesz miłował bliźniego twego, jako samego siebie.⁴⁰ Na tym dwojgu rozkazaniu wszytek zakon i prorocy zawisnęli.

⁴¹ A gdy się faryzeuszowie zebrali, spytał ich Jezus.⁴² Mówiąc: Co się wam zda o Krystusie? Czyj jest Syn? Rzekli mu: Dawidów.⁴³ I rzekł im: Jakoż tedy Dawid w Duchu zowie go Panem? Mówiąc:⁴⁴ Rzekł Pan Panu memu: Siedź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjacioły twoje podnóżkiem nóg twoich.⁴⁵ Jesli tedy Dawid zowie go Panem, jakoż jest Synem jego?⁴⁶ A żaden nie mógł mu nic odpowiedzieć, ani śmiał żaden od onego dnia ni ocz go pytać więcej.