Read the Bible

¹ Abowiem podobne jest królestwo niebieskie człowiekowi gospodarzowi, który wyszedł skoro na świtaniu najmować robotniki do winnice swojej.² A gdy się zmówił z robotnikami z grosza na dzień, posłał je do winnice swojej.³ I wyszedszy około trzeciej godziny, ujzrał drugie, którzy stali na rynku próżnując.⁴ Rzekł im: Idźcie i wy do winnice, a coby sprawiedliwego było, dam wam.⁵ A oni poszli. Zasię wyszedszy około szóstej i dziewiątej godziny, także uczynił.⁶ Potym około jedennastej godziny wyszedszy, nalazł drugie, którzy stali próżnujący i rzekł im: Przecz tu stoicie cały dzień próżnujący?⁷ Rzekli mu: Iż nas żaden nie najął. Rzekł im: Idźcie i wy do winnice, a coby było sprawiedliwego, weźmiecie.⁸ A gdy wieczór przyszedł, rzekł pan winnice sprawcy swemu: Zawołaj robotników i oddaj im zapłatę, począwszy od ostatnich aż do pierwszych.⁹ A gdy przyszli oni, którzy o jedennastej godzinie byli zmówieni, wzięli każdy po groszu.¹⁰ Przyszedszy też i pierwszy, mniemali, żeby więcej wziąć, ale wzięli i oni każdy po groszu.¹¹ A wziąwszy, szemrali przeciw gospodarzowi.¹² Mówiąc: Ci ostateczni jednę godzinę robili, a tyś je nam uczynił równymi, którzyśmy ciężką pracą dnia i też upalenie znosili.¹³ A on odpowiedając rzekł jednemu z nich: Towarzyszu! Nie czynięć krzywdy; a zaś się nie zmówił z grosza?¹⁴ Weźmi, co twego jest, a idź precz; chcęć ja temu ostatecznemu dać jako i tobie.¹⁵ Izaż mi się nie godzi uczynić z moim, co chcę? Abo oko twoje złościwe jest, iżem ja dobry?¹⁶ Takci ostateczni będą pierwszemi, a pierwszy ostatecznymi; abowiem wiele jest wezwanych, ale mało wybranych.

¹⁷ A gdy szedł Jezus do Jeruzalem, wziął z sobą dwanaście uczniów osobno na drodze i rzekł im.¹⁸ Oto idziemy do Jeruzalem, a Syn człowieczy będzie wydan książętam kapłańskim i nauczycielom i osądzą go na śmierć.¹⁹ I podadzą go poganom na to, aby się z niego nagrali i biczowali go i ukrzyżowali go; a trzeciego dnia powstanie.

²⁰ Tedy przyszła do niego matka synów Zebedeuszowych z syny swymi, dając mu chwałę i prosząc nieco od niego.²¹ A on jej powiedział: Czego chcesz? A ona mu rzekła: Rzecz, aby siedzieli ci dwa synowie moi, jeden po prawicy twojej, a drugi po lewicy w królestwie twoim.²² A Jezus odpowiedając rzekł: Nie wiecie, czego prosicie. Możecieli pić kielich, który ja będę pił? I krztem, którym bywam krzczon być okrzczeni? Rzekli mu: Możemy.²³ Tedy im rzekł: Kielich ci mój pić będziecie i krztem, którym mię krzczą, okrzczeni będziecie. Ale siedzieć po prawicy mojej i po lewicy mojej nie jest moja rzecz dać. Ale będzie dano tym, którym jest zgotowano od Ojca mojego.²⁴ Co gdy usłyszeli drudzy dziesięć, za złe mieli onym dwiema bratom.²⁵ A Jezus wezwawszy ich rzekł im: Wiecie, iż książęta narodów panują nad nimi, a którzy wielcy są, używają zwierzchności nad nimi.²⁶ Ale nie tak będzie miedzy wami; owszem, kto by kolwiek miedzy wami chciał wielkim zostać, niech będzie sługą waszym.²⁷ A kto by kolwiek miedzy wami chciał pierwszym być, niech będzie służebnikiem waszym.²⁸ Jako Syn człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, ale aby służył i dał żywot swój w okup za wiele ich.

²⁹ A gdy oni wychodzili z Jerycha, szło za nim barzo wiele ludzi.³⁰ A oto dwa ślepi siedząc przy drodze, usłyszawszy, iż Jezus przyszedł, zawołali mówiąc: Zmiłuj się nad nami Panie, Synu Dawidów!³¹ Ale ona wielkość ludzi fukała je, aby milczeli; a oni tym więcej wołali mówiąc: Zmiłuj się nad nami Panie, Synu Dawidów!³² A stanąwszy Jezus zawołał ich i rzekł: Co chcecie, abym wam uczynił?³³ Rzekli mu: Panie! Aby się otworzyły oczy nasze.³⁴ A Jezus ulitowawszy się, dotknął się oczu ich, a natychmiast przejrzały oczy ich.