Read the Bible

¹ Tedy przychodzili do Jezusa z Jeruzalem niektórzy nauczycielowie i faryzeuszowie mówiąc:² Czemu uczniowie twoi przestępują ustawę starszych? Abowiem nie umywają ręku swych, gdy chleb jedzą?³ A on odpowiedając rzekł im: Czemu też wy przestępujecie rozkazanie Boże przez ustawę waszę?⁴ Abowiem Bóg przykazał mówiąc: Czci ojca twego i matkę twoję, a ktoby złorzeczył ojcu abo matce, śmiercią niechaj umrze.⁵ A wy powiedacie: Który by rzekł ojcu abo matce: Darem, którykolwiek będę ofiarował, wspomożon będziesz; choćby nie czcił ojca swego abo matki swojej (przedsię niewinien będzie).⁶ I wniweczeście obrócili rozkazanie Boże przez ustawę waszę.⁷ Pokryci ludzie! Dobrze o was prorokował Ezajasz mówiąc:⁸ Przychodzi do mnie ten lud ustami swojemi i czci mię wargami, ale serce ich daleko jest ode mnie.⁹ Lecz darmo mię chwalą ucząc nauki, które są ustawami ludzkimi.

¹⁰ A wezwawszy wielkiego zgromadzenia ludzi rzekł im: Słuchajcie, a rozumiejcie.¹¹ Nie to, co wchodzi w usta, pokala człowieka, ale to, co wychodzi z ust, pokala człowieka.¹² Tedy przystępując uczniowie jego rzekli mu: Wiesz, że faryzeuszowie usłyszawszy to słowo, obrażeni są?¹³ A on odpowiedając rzekł: Wszelkie sadzenie, którego nie sadził Ociec mój niebieski, wykorzenione będzie.¹⁴ Opuśćcie je; sąć slepi wodzowie slepych, a slepy jesliby slepego prowadził, obadwa w dół wpadną.¹⁵ A Piotr odpowiedając rzekł mu: Rozpowiedz nam to podobieństwo.¹⁶ I rzekł Jezus: Jeszczeż i wy krom porozumienia jesteście?¹⁷ Jeszczeż nie rozumiecie, iż wszelka rzecz, która wchodzi w usta, w brzuch idzie i do wychodu bywa wyrzucona?¹⁸ Ale ty rzeczy, które wychodzą z ust, z samego serca pochodzą i pokalają człowieka.¹⁹ Abowiem z serca wychodzą złe mysli: morderstwa, cudzołóstwa, nieczystości, kradziestwa, fałszywe świadectwa, bluźnierstwa.²⁰ Tyć są rzeczy, które pokalają człowieka. Ale jeść nie umywszy rąk, człowieka nie pokala.

²¹ I wyszedszy Jezus z onąd, poszedł w strony Tyru i Sydonu.²² A oto niewiasta chananejska wyszedszy z onych krajów, zawołała mówiąc k niemu: Zmiłuj się nade mną Panie Synu Dawidów! Córka moja ciężko bywa ode diabła udręczona.²³ A on nie odpowiedział jej by słowa. Tedy przystąpiwszy uczniowie jego prosili go mówiąc: Odpraw ją, abowiem woła za nami.²⁴ A on jej odpowiedając rzekł: Nie jestem posłan, jeno do owiec, które zginęły z domu izraelskiego.²⁵ Ale ona przyszedszy, dała mu chwałę mówiąc: Panie, pomóż mi!²⁶ A on jej odpowiedając rzekł: Nie jest dobra rzecz brać chleb dzieci i miotać ji szczeniętom.²⁷ Zatym ona rzekła: Takci jest Panie! Abowiem i szczenięta jedzą odrobiny, które padają z stołu panów ich.²⁸ Tedy odpowiedając Jezus rzekł jej: O niewiasto! Wielkać jest wiara twoja, niechaj ci się stanie jako chcesz. I uzdrowiona jest córka jej od onej godziny.

²⁹ A Jezus poszedszy stamtąd przyszedł nad Morze Galilejskie i gdy wstąpił na górę, siedział tam.³⁰ Tedy szło do niego wielkie zgromadzenie ludu, mając z sobą chrome, slepe, nieme, niedołężne i inszych wiele i miotali je u nóg Jezusowych i uzdrowił je.³¹ Tak iż się wielkie zgromadzenie ludu dziwowało, widząc iż niemi mówią, niedołężni zdrowi są, chromi chodzą, slepi widzą; i chwalili Boga izraelskiego.³² A Jezus wezwawszy uczniów swoich rzekł: Mam litość nad tym zgromadzeniem ludu, abowiem już trzy dni trwają przy mnie, a nie mają, coby jedli, a nie chcę ich opuścić bez pokarmu, aby w drodze nie ustali.³³ Tedy mu rzekli uczniowie jego: Skądże możem mieć tak wiele chlebów na pustyni, abyśmy tak wielkie zgromadzenie nakarmili?³⁴ I rzekł im Jezus: Wiele macie chlebów? A oni rzekli: Siedmioro i trochę rybek.³⁵ Tedy rozkazał onemu zgromadzeniu ludu sięść na ziemi.³⁶ I wziął ono siedmioro chleba i ryby. A gdy podziękował, złamał i dał uczniom swoim, a uczniowie onemu zgromadzeniu ludu.³⁷ Jedli tedy wszyscy, a nasyceni są, i zebrali, co zbywało ułomków, siedem koszów pełnych.³⁸ A było tych, którzy jedli, czterzy tysiące mężów, oprócz niewiast i dziatek.³⁹ Tedy opuściwszy ono zgromadzenie ludu, wsiadł w łódź i przejechał do krajów Magdala.