Read the Bible

¹ W on czas przyszedł słuch do Heroda króla o Jezusie.² I rzekł służebnikom swoim: Tenci jest Jan Krzciciel, który zmartwychwstał i dla tego cuda się przezeń dzieją.³ Abowiem był Herod pojmał Jana i dał go związać i do więzienia wsadzić dla Herodiady, żony Filipa, brata swego.⁴ Bo mu Jan mówił: Nie godzić się jej mieć tobie.⁵ A gdy go chciał zamordować, bał się zgromadzenia ludu, abowiem mieli go jako proroka.⁶ Gdy tedy obchodzono dzień narodzenia Herodowego, tańcowała córka Herodiady przede wszytkimi i podobała się Herodowi.⁷ Skąd pod przysięgą obiecał jej dać, czegoby kolwiek żądała.⁸ A ona naprawiona od matki swej rzekła: Daj mi tu na misie głowę Jana Krzciciela.⁹ I zasmucił się król; ale dla przysięgi i tych, którzy pospołu siedzieli, kazał dać.¹⁰ A posławszy dał ściąć Jana w więzieniu.¹¹ I przyniesiona jest głowa jego na misie, a oddana dzieweczce, ona ją zaś ofiarowała matce swej.¹² Tedy przyszli uczniowie jego i wzięli ciało a pogrzebli je i szedszy opowiedzieli to Jezusowi.

¹³ A usłyszawszy to Jezus, odszedł z onąd w łodzi na miejsce puste, co gdy usłyszało zgromadzenie ludzi, szli za nim z miast pieszo.¹⁴ Wyszedszy tedy Jezus, ujzrał zgromadzenie ludzi i rozlitował się nad nimi i uzdrawiał niemocne z nich.¹⁵ A gdy przyszedł wieczór, szli ku niemu uczniowie jego mówiąc: Puste jest miejsce to, a czas już przeminął; opuść to zgromadzenie ludu, aby szli do miasteczek i kupili sobie żywności.¹⁶ I rzekł im Jezus: Nie potrzeba im odchodzić, dajcie wy im coby jedli.¹⁷ A oni mu rzekli: Nie mamy tu, jedno pięcioro chleba a dwie rybie.¹⁸ A on rzekł: Przynieście mi je tu.¹⁹ I rozkazawszy onemu zgromadzeniu ludzi sięść na trawie, wziął ono pięcioro chleba i dwie rybie, a wejzrawszy w niebo błogosławił, a połamawszy, dał uczniom chleby, a uczniowie zgromadzeniu.²⁰ I jedli wszyscy, a nasyceni byli. I zebrali, co zbywało ułomków, dwanaście koszów pełnych.²¹ A tych, którzy jedli, było około piąci tysięcy mężów, oprócz niewiast i dziatek.

²² Tedy Jezus przymusił zarazem ucznie swoje wstąpić w łódź, a iść przed sobą do drugiego brzegu, ażby odprawił ono zgromadzenie ludzi.²³ A opuściwszy zgromadzenie ludzi, wstąpił na górę z osobna, aby się modlił; a gdy był wieczór, tamże sam został.²⁴ A łódź już była w pośrzodku morza, ciężko miotana od wałów; abowiem był wiatr przeciwny.²⁵ Tedy czwartej straży nocnej szedł do nich Jezus, chodząc po morzu.²⁶ I ujzrawszy go, gdy chodził po morzu, zatrwożyli się uczniowie mówiąc: Pokusa jest! I od bojaźni krzyknęli.²⁷ Ale wnet mówił Jezus do nich rzekąc: Bądźcie dobrego serca, jaciem jest; nie bójcie się.²⁸ A Piotr odpowiedając mu rzekł: Panie! Jesliś ty jest, każ mi przyść do siebie po wodach.²⁹ A on powiedział: Chodź! I wystąpiwszy Piotr z łodzi, chodził po wodach, aby przyszedł do Jezusa.³⁰ I widząc wiatr gwałtowny, zlękł się; a gdy już począł tonąć, zawołał mówiąc: Panie, zachowaj mię!³¹ A wnet Jezus ściągnąwszy rękę, zachwycił go i rzekł mu: O mało ufający! Przeczżeś wątpił?³² A gdy oni weszli w łódź, ucichnął wiatr.³³ A ci, którzy byli w łodzi, przyszedszy dali mu chwałę, mówiąc: Prawdziwieś jest Syn Boży.

³⁴ I przeprawiwszy się, przyszli do ziemie Genezaret.³⁵ A poznawszy go mężowie miejsca onego, posłali po wszytkiej onej przyległej krainie i przyniesli mu wszytki, którzy się źle mieli.³⁶ I prosili go, aby się tylko dotykali kraja płaszcza jego; a którzy się kolwiek dotknęli, są zachowani.