Read the Bible

¹ A było blisko święto przasników, które zową wielkanoc.² I szukały tego książęta kapłańskie i doktorowie, jakoby go zabić, ale się ludu pospolitego bali.³ Wszedł tedy Szatan w Judasza, którego zwano Iskariotem, z liczby dwunaście.⁴ Który szedszy, zmówił się z książęty kapłańskimi i z przełożonymi, jakoby go im wydać miał.⁵ Którzy temu byli radzi i obiecali dać jemu pieniądze.⁶ Za co im on przyrzekł i szukał czasu, jakoby go im wydał przez ludu pospolitego.

⁷ Zatym przyszedł dzień przasników, w który było potrzeba obchodzić wielkanoc.⁸ Posłał tedy Piotra i Jana mówiąc: Szedszy zgotujcie nam wielkanoc, abychmy jej pożywali.⁹ A oni jemu rzekli: Gdzież chcesz, abychmy ją nagotowali?¹⁰ Ale on rzekł do nich: Oto gdy wy wnidziecie do miasta, zajdzie wam niektóry niosąc dzban wody. Idźcież za nim do domu, w który wnidzie.¹¹ A powiedzcie gospodarzowi domu onego: Kazałci Mistrz powiedzieć: Gdzież jest gospoda, kędyby miał pożywać wielkiej nocy z zwolenniki swemi?¹² Tedyć on wam ukaże salę wielką obitą, tamże nagotujcie wielkanoc.¹³ A tak szedszy wszytko to naleźli, jako im powiedział i zgotowali wielkanoc.¹⁴ Potym gdy on czas postanowiony przyszedł, tedy siadł i dwanaście apostołów z nim.¹⁵ I rzekł do nich: Z chuciam żądał pożywać tej wielkiej nocy z wami, przed tym niż ja cierpieć będę.¹⁶ A powiedam wam, że już więcej nie będę tego używał, ażby się wypełniło w królestwie Bożym.¹⁷ I wziąwszy kubek, a uczyniwszy dzięki rzekł: Weźmicie to, a podzielcie miedzy się.¹⁸ Abowiem wam to powiedam: Żeć nie będę pił z owocu winnego, aż przyjdzie królestwo Boże.¹⁹ I wziąwszy chleb, gdy uczynił dzięki, łamał i dał im mówiąc: To jest ciało, które się za was dawa, to czyńcie na wspominanie moje.²⁰ Także im też dał i kubek, gdy odwieczerzał mówiąc: Ten kubek jest ci on testament nowy przez krew moję, która się za was wylewa.

²¹ Wszakoż oto ręka zdradzającego mię ze mną jest na stole.²² Aczci Syn człowieczy, jako jest postanowiono, idzie; wszakoż biada człowiekowi onemu, przez którego ma być zdradzon.²³ Tedy oni poczęli się miedzy sobą społu pytać, który by to z nich był, coby to uczynić miał.²⁴ Wszczął się też miedzy nimi poswarek, ktoby miał być więczszym z nich.²⁵ Ale im on powiedział: Królowie narodów panująć nad nimi, a którzy nad nimi moc mają, zową się dobrodziejmi.²⁶ Leczci wy nie tak; owszem, który jest miedzy wami nawięczszym, ten niech będzie namniejszym, a który jest przedniejszym, niech będzie jako ten, co służy.²⁷ Abowiem któż jest więczszy? Tenli, co siedzi, czy ten, co służy? Izali nie ten, który siedzi? Aleciem ja jest w pośrzodku was jako ten, co służy.²⁸ A wy jesteście, którzyście trwali przy mnie w pokusach moich.²⁹ A przeto, jako mi odkazał Ociec mój królestwo, tak ja też wam odkazuję.³⁰ Abyście jedli i pili na stole mym w królestwie mym i siedzieli na stolicach sądząc dwojenaście pokolenie izraelskie.³¹ Zatym też rzekł Pan: Szymon, Szymon! Oto Szatan pożądał pilnie, aby was odwiewał jako pszenicę.³² Alem ja prosił za tobą, aby nie ustała wiara twa, a przetoż i ty niekiedy nawróciwszy się, potwierdzaj bracią twą.³³ Tedy on rzekł: Panie! Z tobą jestem gotów idź i do więzienia i na śmierć.³⁴ Lecz mu on powiedział: Pietrze, powiedamci! Nie zapoje dziś kur, aż się trzykroć zaprzysz, że mię nie znasz.³⁵ Zatym rzekł do nich: Natenczas, gdym was posyłał bez mieszka, bez sumek i bez trzewików, zali wam czego nie dostawało? Tedy rzekli: Nic.³⁶ A tak im powiedział: Terazci już jesli kto ma mieszek, niechże go weźmie, także i sumki, a kto nie ma, niech przeda płaszcz swój i kupi miecz.³⁷ Abowiemci wam powiedam: Jeszcze potrzeba, aby się we mnie wypełniło ono Pismo: I policzon jest miedzy złośniki, boć ty rzeczy, co o mnie są napisane, koniec swój mają.³⁸ Tedy oni rzekli: Panie! Oto tu dwa miecze. A on im powiedział: Dosyć jest.

³⁹ I wyszedszy jako był zwykł, szedł na Górę Oliwną, a za nim też szli zwolennicy jego.⁴⁰ A gdy przyszedł na ono miejsce rzekł im: Módlcież się, abyście nie przyszli w pokuszenie.⁴¹ On tedy odszedł od nich, jakoby mógł rzucić kamieniem, a klęknąwszy na kolana, modlił się.⁴² Mówiąc: Ojcze! Jesliż chcesz, przenieś ode mnie ten kubek, a wszakoż nie wola moja, lecz się twa niechaj stanie.⁴³ Ukazał się mu tedy anioł z nieba, posilając go.⁴⁴ Ale będąc w utrapieniu złożony, tym pilniej się modlił, a pot jego był jako krople krwie padające na ziemię.⁴⁵ A gdy wstał od modlitwy, przyszedł do swych zwolenników i nalazł je śpiące przed frasunkiem.⁴⁶ I rzekł do nich: Przeczże śpicie? Wstańcież, a módlcie się, byście nie przyszli na pokuszenie.

⁴⁷ Tego gdy jeszcze domawiał, oto wielkość ludzi i ten, którego zwano Judasz, jeden ze dwunaście, przed nimi szedł, a przystąpił się ku Jezusowi, aby go pocałował.⁴⁸ Rzekł mu Jezus: Judaszu! Pocałowaniem zdradzasz Syna człowieczego?⁴⁹ A widząc ci, którzy przy nim byli, co się dziać miało rzekli do niego: Panie! Mamyli bić mieczem?⁵⁰ Tedy niektóry z nich uderzył sługę książęcia kapłańskiego i uciął mu ucho prawe.⁵¹ Ale Jezus odpowiedziawszy rzekł: Zaniechajcież na ten czas i tknąwszy ucha jego, uzdrowił go.⁵² Zatym rzekł Jezus do onych książąt kapłańskich i przełożonych kościoła i do starszych, którzy byli k niemu przyszli: Wyszliście jako na zbójce z mieczmi i z kijmi?⁵³ Gdyżem ustawicznie bywał z wami w kościele, a nie ściągnęliście rąk na mię. Ale ta oto jest ona godzina wasza i moc ciemności.

⁵⁴ Wiedli go tedy, pojmawszy i przyprowadzili go w dom nawyższego kapłana, a Piotr za nim szedł z daleka.⁵⁵ I rozpaliwszy ogień w pośrzód dworu, siedli społu, gdzie też i Piotr siadł miedzy nimi.⁵⁶ Tam gdy go ujzrała niektóra służebnica u ognia siedzącego, pilnie się mu przypatrując rzekła: I tenci z nim był.⁵⁷ Ale się go on zaprzał mówiąc: Niewiasto! Nie znamci go.⁵⁸ Potym maluczko ujzrawszy go drugi rzekł: I ty jesteś z onych? Ale Piotr rzekł: Człowiecze! Nie jestciem.⁵⁹ A gdy było jakoby w godzinie, tedy drugi z nich twierdził tak mówiąc: Zaprawdę i ten z nim był, bo jest i Galilejczyk.⁶⁰ Ale Piotr powiedział: Człowiecze! Ani wiem, co mówisz i natychmiast, póki jeszcze tego domawiał, zapiał kur.⁶¹ Tedy Pan obróciwszy się, wejzrał na Piotra. A rozpomniał Piotr na słowo Pańskie, jako mu był powiedział: Iż przedtym niż kur miał zapiać, trzykroć się mnie zaprzysz.⁶² I wyszedszy Piotr precz, gorzko płakał.

⁶³ Ci tedy, którzy społu trzymali Jezusa, nagrawali go bijąc go.⁶⁴ A zasłoniwszy go, bili oblicze jego, pytając go a mówiąc: Gadajże, kto jest ten, który cię uderzył?⁶⁵ I wiele inych rzeczy sromocąc go mówili nań.⁶⁶ Potym gdy dzień nastał, zeszli się starszy z ludu i książęta kapłańskie i doktorowie, a przywiedli go przed zgromadzenie swe.⁶⁷ Mówiąc: Powiedzże nam, jesliżeś ty jest Krystus. Ale on powiedział: Chociażcibych ja wam i powiedział, tedy wy żadnym sposobem wierzyć nie będziecie.⁶⁸ A jeslibych też was ocz pytał, żadnym sposobem mi nie odpowiecie, ani mię opuścicie.⁶⁹ A tak od tegoć czasu będzie Syn człowieczy siedział na prawicy mocy Bożej.⁷⁰ Zatymże oni rzekli: A więceś ty jest Syn Boży? A on rzekł do nich: Wy powiedacie, żem jest.⁷¹ Oni tedy rzekli: I cóż jeszcze potrzebujem świadectwa? Otośmy już sami słyszeli z ust jego.