Read the Bible

¹ Wszedszy potym Jezus do Jerycho, przechadzał się po nim.² A oto niektóry imieniem Zacheusz, który był przedniejszym nad celniki, a był bogaty.³ Starał się, aby widział, który wżdy jest Jezus; ale nie mógł przed zgromadzeniem, bo był małego wzrostu.⁴ A tak wprzód bieżawszy, wstąpił na sykomor, aby go ujzrał; bowiem tamtędy idź miał.⁵ Ale gdy przyszedł ku onemu miejscu, pojzrawszy ku górze Jezus ujzrał go i rzekł ku niemu: Zacheuszu! Zstąp rychło; abowiem dziś potrzeba mi zostać w domu twym.⁶ Tedy on wnet zstąpił a przyjął go radując się.⁷ Co gdy widzieli wszyscy, szemrali mówiąc: Iż tam wszedł, a udał się do człowieka w grzechu żywiącego.⁸ I stanąwszy Zacheusz rzekł ku Panu: Oto Panie połowicę dóbr mych dawam ubogim, a jesliżem co komu z krzywdą wydarł, wracam w czwórnasób.⁹ I rzekł mu Jezus: Dziści się zbawienie stało domowi twemu, dlatego żeś i sam jest synem Abrahamowym.¹⁰ Bo przyszedł Syn człowieczy, aby szukał a zachował to, co było zginęło.

¹¹ To gdy oni słyszeli, przydawszy dalej powiedział podobieństwo, dlatego że był blisko Jeruzalem, a iż mniemali, że się wnet królestwo Boże okazać miało.¹² A przetoż rzekł: Człowiek niektóry rodu zacnego, jechał w daleką krainę dostawać sobie królestwa, a potym się wrócił.¹³ I przyzwawszy dziesiąci służebników swych, dał im dziesięć grzywien, a rzekł do nich: Kupczcież pokąd ja nie przyjdę.¹⁴ A mieszczanie jego mieli go w nienawiści i wyprawili za nim poselstwo mówiąc: Nie chcemy, aby ten królował nad nami.¹⁵ Potym, gdy się wrócił dostawszy królestwa, tedy rozkazał do siebie wezwać onych sług, którym był dał pieniądze, aby się dowiedział, coby który na kupi zyskał.¹⁶ A pierwszy przyszedszy rzekł: Grzywna twa dziesięć grzywien zyskała.¹⁷ Tedy mu on rzekł: Dobrze sługo dobry, bo gdyżeś był na tak małe wiernym, miejże zwierzchność nad dziesiącią miast.¹⁸ Przyszedł i drugi rzekąc: Panie! Grzywna twa pięć grzywien przyczyniła.¹⁹ A on też rzekł jemu: I ty też bądź nad dziesiącią miast.²⁰ Drugi potym przyszedł, mówiąc: Panie! Oto grzywna twa, którąm miał zachowaną w chustce.²¹ Bom się bał, wiedząc, żeś jest człowiek srogi i bierzesz, czegoś nie położył, a żniesz, czegoś nie siał.²² Tedy on rzekł: Z ust twych cię sądzę, sługo zły! Wiedziałeś, żem ja jest człowiek srogi, biorąc, czegom nie położył, a żnąc, czegom nie siał.²³ Przeczżeś tedy nie dał pieniędzy moich na bank, a ja przyszedszy, wziąłbych je był z lichwą?²⁴ I rzekł tym, którzy tuż stali: Weźmicie od niego grzywnę, a dajcie ją temu, który ma ich dziesięć.²⁵ Ale mu oni rzekli: Panie! Mać dziesięć grzywien.²⁶ A on im zasię rzekł: Powiedamci wam, iż wszelkiemu, który ma, będzie dano, a od tego, który nie ma i to, co ma, wezmą mu.²⁷ K temu jeszcze i nieprzyjacioły moje, którzy nie chcieli, abych królował nad nimi, przywiedźcie tu, a pomordujcie przede mną.

²⁸ A tak to rzekszy, szedł wprzód idąc do Jeruzalem.²⁹ I stało się, gdy był blisko Betfage i Betanijej, u góry, którą zową Oliwną, posłał dwu z zwolenników swych.³⁰ Mówiąc: Idźcie do wsi, która jest przeciw wam, do której wszedszy, najdziecie oslę uwiązane, na którym żaden człek nigdy nie siedział; odwiązawszy, przywiedźcież je.³¹ A jesliżby was kto spytał: Przecz odwięzujecie? Także mu powiedzcie: Iż tego Panu potrzeba.³² A tak szedszy ci, którzy byli posłani, znaleźli tak, jako im powiedział.³³ Gdy tedy rozwięzowali oslę, rzekli panowie jego do nich: Przecz odwięzujecie oslę?³⁴ Ale im oni powiedzieli: Iż tego Panu potrzeba.³⁵ I wiedli je do Jezusa, a namiotawszy szat swych na ono oslę, wsadzili na nie Jezusa.³⁶ A tak gdy jechał, pościełali szaty swe na drodze.³⁷ I gdy był blisko już na końcu Góry Oliwnej, poczęła wszytka wielkość zwolenników weseląc się chwalić Boga głosem wielkim, ze wszytkich cudów, które widzieli.³⁸ Mówiąc: Błogosławiony on król, który idzie w imię Pańskie; pokój na niebie, a chwała na wysokości.³⁹ Tedy niektórzy faryzeuszowie z onego zgromadzenia rzekli do niego: Mistrzu! Pofukaj zwolenniki twoje.⁴⁰ Ale on odpowiedź dawszy rzekł im: Powiedam to wam, jesliżećby ci milczeli, wnet kamienie wołać będą.

⁴¹ A gdy był blisko, ujzrawszy miasto, zapłakał nad nim.⁴² Mówiąc: O gdybyżeś ty znało, abo tylko to dnia twego, co jest ku pokojowi twemu, aleć to zakryto jest od oczu twoich.⁴³ Abowiem ten czas na cię przyjdzie, kiedy cię obtoczą nieprzyjaciele twoi wałem i ścisną cię zewsząd.⁴⁴ A położą cię równą z ziemią i syny twe w tobie, ani zostawią kamienia na kamieniu, dlatego iżeś nie poznało onego czasu nawiedzenia twego.⁴⁵ Zatym wszedszy do kościoła począł wyrzucać ty, którzy przedawali w nim i kupowali.⁴⁶ Mówiąc im: Napisanoć jest: Dom mój, dom modlitwy jest, a wyście z niego uczynili jaskinią zbójców.⁴⁷ I uczył ustawicznie w kościele, lecz książęta kapłańskie, doktorowie i przedniejszy z ludu, szukali tego, jakoby go stracić.⁴⁸ Ale nie mogli znaleźć, coby mieli czynić, abowiem wszytek lud pospolity na tym przestawał, gdy co słyszał od niego.