Read the Bible

¹ I powiedział im też podobieństwo k temuż należące, iż się zawżdy modlić potrzeba, a nie leniwieć.² Mówiąc: Był sędzia w niektórym mieście, który się Boga nie bał, ani się żadnego wstydał.³ A w tymże też mieście była wdowa niektóra, co do niego przyszła mówiąc: Uczyń mię wolną od przeciwnika mego.⁴ Lecz on nie chciał przez niemały czas. Potym mówił sam u siebie: Aczci się Boga nie boję, ani się żadnego wstydzę.⁵ Wszakoż, iż mi się uprzykrza ta wdowa, uczynię ją wolną, aby mi na ostatek przyszedszy, więcej nie dokuczała.⁶ Rzekł tedy Pan: Słuchajcież, co mówi ten złościwy sędzia.⁷ A cóż Bóg, zali nie uwolni wybranych swoich wołających do siebie we dnie i w nocy? Chociażby też gniewu swego przewłaczał nad nimi.⁸ Powiedamci wam, żeć je wolnymi uczyni w rychle. A wszakoż Syn człowieczy, gdy przyjdzie, azaż znajdzie wiarę na ziemi?

⁹ Zatym rzekł do niektórych wiele o sobie trzymających, jakoby byli sprawiedliwemi, a którzy sobie ine za nic mieli, to podobieństwo.¹⁰ Dwoje ludzi zstąpiło do kościoła, aby się modlili. Jeden faryzeusz, a drugi celnik.¹¹ I stanąwszy faryzeusz tak się sam u siebie modlił: Boże! Czynię tobie dzięki, żem nie jest jako ini ludzie drapieżni, niesprawiedliwi i cudzołożni, abo jak też i ten celnik.¹² Poszczę dwakroć w tegodniu; dawam dziesięcinę ze wszytkiego, co mam.¹³ Celnik zasię stanąwszy z daleka, nie chciał podnieść i oczu swych w niebo, ale tłukł piersi swe mówiąc: Boże! Bądź miłościw mnie grzesznemu.¹⁴ I powiedam to wam, żeć ten odszedł usprawiedliwionym do domu swego, więcej niżli on; abowiem ktokolwiek się podwyższa, będzie uniżon, a kto się uniża, będzie podwyzszon.

¹⁵ Przynoszono też k niemu dziateczki, aby się ich dotykał, co gdy widzieli zwolennicy, fukali na nie.¹⁶ Ale Jezus wezwawszy dziateczek powiedział: Dopuśćcie dziateczkam przyjdź do mnie, a nie hamujcie ich, abowiemci takowych jest królestwo Boże.¹⁷ Zaprawdęć wam powiedam: Ktożkolwiek nie przyjmie królestwa Bożego, jako dzieciątko, żadnym sposobem nie wnidzie do niego.

¹⁸ Tedy go pytało niektóre książę mówiąc: Mistrzu dobry! Cóż czyniąc otrzymam żywot wieczny?¹⁹ I powiedział mu Jezus: Przeczże mię powiedasz być dobrym? Żadenci nie jest dobrym, jednoż jeden, to jest Bóg.²⁰ Znaszże rozkazania? Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradń, nie powiedaj świadectwa fałszywego, czci ojca twego i matkę twą.²¹ Tedy on rzekł: Tegom wszytkiego przestrzegał od młodości mojej.²² Co Jezus usłyszawszy powiedział jemu: Jednejżeć rzeczy jeszcze nie dostawa; wszytko, co masz, poprzedaj, a podziel miedzy ubogie, a będziesz miał skarb w niebie; przydźże, a chodź za mną.²³ Lecz on to usłyszawszy, barzo się zatroskał; bowiem był barzo bogatym.²⁴ A gdy go Jezus ujzrał tak barzo zasmuconego rzekł: Jakoż trudno temu, co ma pieniądze, wnidź to królestwa Bożego?²⁵ Abowiemci łacwiej jest wielbłądowi prześć przez ucho igielne, niż wnidź bogaczowi do królestwa Bożego.²⁶ Ci tedy, którzy to słyszeli rzekli: I któryż może być zbawion?²⁷ Ku temu on powiedział: To co jest niepodobno u ludzi, podobno jest u Boga.²⁸ Zatym rzekł Piotr: Oto my opuścilichmy wszytko, a szliśmy za tobą.²⁹ Tedy im on powiedział: Zaprawdę wam powiedam. Żaden nie jest, który by opuścić miał dom, abo rodzice, abo bracią, abo żonę, abo dzieci, dla królestwa Bożego.³⁰ Który by nie miał wziąć daleko więcej tego czasu, a w przyszłym wieku żywot wieczny.

³¹ Wziąwszy potym z sobą Jezus onych dwunaście rzekł im: Oto wstępujem do Jeruzalem, a wykonają się Synowi człowieczemu Pisma ony, które są przez proroki napisane.³² Bo będzie podan poganom i nagrawan i spotwarzon i uplwan.³³ A ubiczowawszy go, zamordują ji; aleć dnia trzeciego powstanie.³⁴ Ale oni tego nic nie zrozumieli, a były ty słowa zakryte od nich, ani wiedzieli, co powiedziano.

³⁵ I stało się, gdy przychodził ku Jerychu, slepy niektóry siedział wedle drogi żebrząc.³⁶ A gdy usłyszał, iż przechodziło zgromadzenie ludzi, pytał, coby to było.³⁷ I powiedziano mu, że przeszedł Jezus Nazareński.³⁸ Tedy on wołał mówiąc: Jezusie, synu Dawidów! Zmiłuj się nade mną.³⁹ Lecz ci, co szli wprzód, fukali go, aby milczał. Ale on tym więcej wołał: Jezusie, Synu Dawidów! Zmiłuj się nade mną.⁴⁰ A tak Jezus stanąwszy, rozkazał go przywieść do siebie; a gdy był blisko, pytał go.⁴¹ Mówiąc: Cóż chcesz, abychci uczynił? A on powiedział: Panie! Abych wziął wzrok.⁴² I rzekł Jezus: Weźmisz wzrok, wiara twa zachowała cię.⁴³ A przetoż natychmiast wziął wzrok i szedł za nim chwaląc Boga. Co gdy też lud wszytek widział, dawał chwałę Bogu.