Read the Bible

¹ Potym mówił do swych zwolenników: Nie możeć być, aby zgorszenia nie miały przyjdź, ale biada temu, przez którego przychodzą.² Lepiej aby mu był założon kamień młyński około szyję, a był wrzucon w morze, niżliby miał zgorszyć jednego tych maluczkich.³ Strzeżcież się. A jesliżby zgrzeszył przeciw tobie brat twój, karz go słowy, a jesliżby się uznał, odpuść mu.⁴ A chociażby siedemkroć zgrzeszył przeciw tobie i siedemkroć przez dzień nawrócił się k tobie mówiąc: Uznałem się, odpuść mu.⁵ Tedy rzekli apostołowie Panu: Przemnóż nam wiary.⁶ Ale im Pan powiedział: Jeslibyście mieli tak wiele wiary, jako ziarno gorczyczne, a rzeklibyście temu syk aminowi: Wyrwi się z korzenia, a wsadź się w morzu, tedyćby wam było posłuszne.⁷ I któż z was jest, coby miał sługę orzącego i pasącego, który gdyby się z pola wrócił, natychmiast by mu rzekł: Chodź, a siądź.⁸ Azaż mu radszej nie rzecze: Nagotuj, cobych wieczerzał, a przepasawszy się, służ mi, aż się najem i napiję, a potym też ty jedz i pij.⁹ Zali dziękuje słudze onemu, który czyni to, co mu rozkazano? Nie widzimi się.¹⁰ Także i wy, gdy uczynicie wszytko, co wam jest rozkazano mówcie: Słudzy nieużyteczni jestechmy, bo to, cochmy byli winni, uczynilichmy.

¹¹ I stało się, gdy szedł do Jeruzalem, iż on przechodził przez posrzodek Samarjej i Galilejej.¹² A gdy wchodził do niektórego miasteczka, tedy zabieżeli mu dziesięć mężów trędowatych, którzy stanęli z daleka.¹³ I krzyknęli głosem mówiąc: Jezusie, Mistrzu! Zmiłuj się nad nami.¹⁴ A on je ujzrawszy rzekł do nich: Odszedszy okażcie się kapłanom. I stało się, że gdy szli w drogę, oczyścieni są.¹⁵ Ale jeden z nich, gdy ujzrał, że był uzdrowion, wrócił się chwaląc Boga głosem wielkim.¹⁶ I padł na oblicze swe u nóg jego, czyniąc jemu dzięki, a tenże był Samarytan.¹⁷ A tak Jezus odpowiedziawszy rzekł: Zaż nie dziesięć onych oczyścieni są? A oni dziewięć gdzież są?¹⁸ Nie nalezieni są, którzyby się wrócili, aby dali Bogu chwałę, jednoż ten cudzoziemiec.¹⁹ Rzekł mu tedy: Wstań a idź. Wiara twa wybawiła cię.

²⁰ Pytali go potym faryzeuszowie, gdyby miało przyjdź królestwo Boże. A on im odpowiedziawszy rzekł: Nie przyjdzieć królestwo Boże tak, jakoby je obaczyć miano.²¹ Anić rzeką: Otoć tu, abo tam oto jest. Abowiem oto królestwo Boże miedzy wami jest.²² Zatym rzekł do zwolenników: Przyjdzieć czas, gdy będziecie żądali oglądać jeden z onych dni Syna człowieczego, a nie oglądacie.²³ I będąć wam mówić: Otoż tu, otoż tam, ale nie chodźcie, ani idźcie za nimi.²⁴ Abowiem jako błyskawica błyskając się od jednej strony, która jest pod niebem, do drugiej strony, która jest pod niebem rozjaśnia się. Takżeć będzie i Syn człowieczy w dzień swój.²⁵ Lecz potrzeba pierwej, aby wiele ucierpiał i był wzgardzon od narodu tego.²⁶ I tak jako się stało za czasów Noego, takżeć będzie i za czasów Syna człowieczego.²⁷ Jedli, pili, żony pojmowali i za mąż wydawali, aż do onego dnia, w który wszedł Noe do archy i przyszedł potop, a wytracił wszytki.²⁸ Takżeć równie jako się działo za czasów Lotowych, jedli, pili, kupowali, przedawali, sadzili i budowali.²⁹ A tegoż dnia, gdy wyszedł Lot z Sodomy, spadł jak deszcz ogień z siarką z nieba, a wytracił wszytki.³⁰ Wedle tychżeć rzeczy będzie i on dzień, w który Syn człowieczy się objawi.³¹ Onego to dnia, jesliżby kto był na domu, a naczynie jego w domu, niechajżeć nie schodzi, aby je brać miał; a ktoby też był na polu, niechżeć się także nie wraca do tego, co nazad pozostawił.³² Przypomnicież sobie żonę Lotowę.³³ Któżkolwiek będzie się starał, jakoby zachować duszę swą, straci ją, a ktokolwiek ją straci, zgotuje jej żywot.³⁴ Powiedamci wam: Onej nocy będą dwa na łożu jednym, jednego wezmą a drugiego zostawią.³⁵ Dwie będą mleć społu, jednęć wezmą a drugą zostawią.³⁶ Będąć dwa na polu, a jeden będzie wzięt, drugi zostawion będzie.³⁷ Tedy mu oni dawszy odpowiedź rzekli: Gdzież Panie? Ale on im rzekł: Gdzieć będzie ciało, tam się zbiorą i orłowie.