Read the Bible

¹ Stało się, iż się modlił na niektórym miejscu, a gdy przestał, rzekli k niemu niektórzy z zwolenników jego: Panie! Naucz nas modlić się, tak jako i Jan nauczył zwolenników swoich.² Tedy im rzekł: Gdy się modlicie mówcie: Ojcze nasz, któryś jest w niebiosach, święć się imię twoje. Przydź królestwo twoje. Bądź wola twa, jako w niebie, tak i na ziemi.³ Chleba naszego powszedniego daj nam na każdy dzień.⁴ I odpuść nam grzechy nasze, boć też i my odpuszczamy wszytkim, którzy nam są winni. Nie w wódźże nas w pokuszenie, ale nas wybaw od złego.⁵ Zatym też rzekł do nich: I któż z was mając przyjaciela, a szedszy do niego o północy, rzekłby mu: Przyjacielu! Pożycz mi trojga chleba?⁶ Abowiem przyjaciel mój przyszedł do mnie z drogi, a nie mam czego przedeń położyć.⁷ A on będąc w domu odpowiedziałby mówiąc: Nie uprzykrzaj mi się. Jużci drzwi zamkniono, a dziatki moje są na łożu ze mną, i nie mogęć wstać, abychci dał.⁸ Powiedamci wam: Chociażby też wstać nie chciał, aby dał jemu przeto, że jest przyjaciel jego, wszakoż dla pilnej prośby jego wstanie i da mu ile potrzebuje.⁹ I jać też wam powiedam: Proście, a będzie wam dano; szukajcie, a najdziecie; kołaccie, a będzie wam otworzono.¹⁰ Abowiem każdy, który prosi, bierze; a który szuka, znajduje; a kołacącemu będzie otworzono.¹¹ Zali z was który ociec, gdy go prosi syn jego o chleb, poda mu kamień? Abo o rybę, izali miasto ryby poda mu węża?¹² Abo prosiliby o jaje, izali mu poda niedźwiadka?¹³ A przetoż wy, gdyżeście są źli, umiecie dawać dobre dary dzieciam waszym. Jakoż daleko więcej Ociec wasz niebieski da Ducha świętego tym, którzy od niego proszą?

¹⁴ Tedy wyrzucił diabelstwo, które było nieme, a gdy ono diabelstwo wyszło, przemówił niemy i dziwowało się zgromadzenie ludu.¹⁵ A niektórzy z nich mówili: Przez Beelzebula, książę diabelskie, wyrzuca diabelstwa.¹⁶ Drudzy zasię kusząc go, prosili znaku od niego.¹⁷ Ale on, gdyż wiedział mysli ich, rzekł im: Każde królestwo rozdwojone przeciwko sobie bywa zburzone, a dom miedzy sobą różny upadnie.¹⁸ A jesliżeć i Szatan rozdwojon jest przeciw sobie, jakoż się ostoi królestwo jego? Abowiem powiedacie, iż ja przez Beelzebula wyrzucam diabelstwa.¹⁹ Gdzie więc, jesli ja przez Beelzebula wyrzucam diabelstwa, synowie waszy przez kogoż wyrzucają? A dla tegoż oni będą sędźmi waszymi.²⁰ Ale jesliż ja palcem Bożym wyrzucam diabelstwa, zaisteć do was przyszło królestwo Boże.²¹ Gdy który mocarz zbrojny strzeże domu swego, w pokojuć są majętności jego.²² Ale gdy mocniejszy kto nadeń targnąwszy się nań, zwycięży go, odejmuje wszytkę jego broń, w której ufał, a łupy jego roździeli.²³ Któryć nie jest ze mną, jestci przeciwko mnie, a który nie zbiera ze mną, rozprasza.²⁴ Gdyć duch nieczysty wychodzi od którego człowieka, chodzić po miejscach oschłych szukając odpoczynku, a gdy nie znajduje mówi: Wrócę się do domu mego, skądem wyszedł.²⁵ A tak przyszedszy znajduje ji umieciony i wychędożony.²⁶ Tedy szedszy, bierze z sobą siedm inych duchów gorszych niż sam jest, którzy wszedszy mieszkają tam i stawa się stan posledni człowieka onego gorszy a niż pirwszy.

²⁷ A tak gdy to mówił, krzyknęła wyniosłym głosem niektóra niewiasta z zgromadzenia mówiąc mu: Błogosławiony żywot, który cię nosił i piersi któreś sał.²⁸ Ale on rzekł: I owszem błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i strzegą go.

²⁹ A gdy się niemało ludu zeszło około niego począł mówić: Ten naród jest złościwy, żąda znaków, aleć im znak nie będzie dan, tylkoż znak on Jonasza proroka.³⁰ Abowiem jako Jonasz był na znak Niniwitom, takżeć będzie i Syn człowieczy narodowi temu.³¹ Królowa od południa wstanie na sąd z mężmi narodu tego i osądzi je dlatego, iż przyszła od kończyn ziemię, aby słuchała mądrości Salomonowej, a otoć na miejscu tym więtszy jest niż Salomon.³² Ludzie niniwiccy powstaną na sąd z narodem tym i osądzą je dlatego, iż się uznali na Jonaszowe odpowiedanie. A oto więtszy niż Jonasz jest na tym miejscu.³³ A żadenci świece zapalonej nie kładzie do miejsca skrytego, ani pod korzec, ale do lichtarza, aby ci, którzy wchodzą, widzieli światło.³⁴ Światłość ciała jest oko; a przetoż, gdyby oko twe było proste i wszytkoć ciało twe świetne będzie; ale gdy będzie złe, też i ciało twe ciemne będzie.³⁵ Obaczajże tedy, jesliż światło, które masz w sobie jest ciemnością.³⁶ Jesliż tedy ciało twe wszytko świetne będzie, nie mając jakiej cząstki zaćmionej, takci wszytko świetne będzie, jako gdy świeca blaskiem swoim oświeca cię.

³⁷ Tedy gdy jeszcze domawiał, niektóry faryzeusz prosił go, aby był na obiedzie u niego; wszedszy tedy, siadł.³⁸ A widząc faryzeusz, dziwował się, że się pirwej nie umył przed obiadem.³⁹ Rzekł tedy Pan k niemu: Aczci wy faryzeuszowie zwirzchu kubek i misę umywacie, lecz u was wewnątrz pełno jest drapiestwa i złości.⁴⁰ Szaleni! Izaż ten, który uczynił to, co jest zwirzchu, nie uczynił też tego, co jest i wewnątrz?⁴¹ A przetoż to, co w nich jest dajcie za jałmużnę, a otoć wam wszytki rzeczy będą czystemi.⁴² Ale biada wam faryzeuszowie! Którzy dawacie dziesięcinę z miętki i z ruty i z każdej jarzyny, a opuszczacie sąd i miłość Bożą; ano wam to było trzeba czynić, a onych nie opuszczać.⁴³ Biadaż wam faryzeuszowie! Którzy miłujecie pirwsze zasiadania w zebraniu i witania na rynkach.⁴⁴ Biadaż wam doktorowie i faryzeuszowie pokryci! Abowiem jesteście jako groby, których nie widać, co o nich nie wiedzą ci, którzy nad nimi chodzą.⁴⁵ Odpowiedziawszy tedy niektóry z zakonnych wykładaczów rzekł mu: Mistrzu! Gdy to powiedasz, tedy nam też czynisz krzywdę.⁴⁶ Ale on rzekł: Biadaż też i wam zakonnym wykładaczom! Abowiem ociążacie ludzi brzemiony trudnemi k noszeniu, a sami się i jednym swym palcem nie tkniecie brzemienia.⁴⁷ Biadaż wam! Bo budujecie groby prorokom, a ojcowie waszy pomordowali je.⁴⁸ Zaisteć świadectwem waszym poświadczacie uczynki ojców waszych, abowiemci je oni pomordowali, a wy zasię budujecie groby ich.⁴⁹ A dla tegoż też mądrość Boża rzekła: Posyłam do nich proroki i apostoły, a z nich jedny pomordują, drugie wypędzą.⁵⁰ Aby od narodu tego upominano się krwie wszytkich proroków, która jest wylana od założenia fundamentów świata.⁵¹ Od krwie Abelowej, aż do krwie Zachariaszowej, który zginął miedzy ołtarzem i kościołem. Zaprawdęć wam powiedam, będąć się jej upominać od narodu tego.⁵² Biadaż wam zakonnym wykładaczom, abowiemeście odjęli klucz poznania, sami żeście nie weszli, a tych, którzy wnidź chcieli, hamowaliście.⁵³ A tak gdy to k nim mówił, poczęli doktorowie i faryzeuszowie barzo jemu dokuczać a przyłudzić go ku rozmowam o wielu rzeczach.⁵⁴ Czyhając nań, a chciwie nieczego łowiąc z ust jego, aby go w czym oskarżyli.