Read the Bible

¹ Potym naznaczył też Pan drugich siedmdziesiąt i rozesłał je po dwu przed oblicznością swoją do każdego miasta i miejsca, kędy jedno sam przydź miał.² I mówił im: Aczci żniwo wielkie jest, ale robotników mało; proścież tedy Pana żniwa, aby wysłał robotniki na żniwo swoje.³ Idźcież. Oto ja was posyłam jako baranki w pośrzodek wilków.⁴ Nie noścież mieszka ani sumek, ani botów, a żadnego w drodze nie witajcie.⁵ Do któregokolwiek domu wnidziecie, naprzódże mówcie: Pokój temu domowi.⁶ A jesliby tam był który syn pokoju, zostanie nad nim pokój wasz; a jesliż nie, wróci się do was.⁷ Tamże w tym domu mieszkajcie, jedząc i pijąc, cóżkolwiek przed was położą. Abowiemci godzien jest najemnik zapłaty swej, a nie przechadzajcie się z domu do domu.⁸ Także do któregokolwiek byście miasta weszli, a przyjętoby was, jedzcie, co wam położą.⁹ I uzdrawiajcie niemocne, którzyby w nim byli, a powiedajcie im: Przybliżyło się ku wam królestwo Boże.¹⁰ Do któregokolwiek też miasta wnidziecie, a nie przyjętoby was, wyszedszy na ulice jego mówcie:¹¹ Otóż i proch, który się nas jął z miasta waszego, ocieramy na was, wszakoż to wiedzcie, żeć się do was przybliżyło królestwo Boże.¹² A powiedamci wam, że Sodomie na on czas lżej będzie, niżli miastu onemu.¹³ Biadaż tobie Chorazyn! Biadaż tobie Betsajda! Abowiem gdyćby w Tyru i Sydonie takie cuda czynione były, jakie się w tobie działy, uznaliby się, siedząc w worze i w popiele.¹⁴ A dla tegoż Tyrowi i Sydonowi lekcej będzie czasu sądu, niżli wam.¹⁵ I ty Kapernaum! Któreś jest aż do nieba wywyzszone, aż do piekła będziesz zniżone.¹⁶ Ktoć was słucha, mnie słucha; a kto was odrzuca, mnie odrzuca; a kto mnie odrzuca, onego odrzuca, który mnie posłał.

¹⁷ A tak oni siedmdziesiąt wrócili się z weselem mówiąc: Panie! I diabelstwać się nam poddają przez imię twoje.¹⁸ Tedy im on rzekł: Patrzałem gdy Szatan, jako błyskawica z nieba spadał.¹⁹ Otóż wam moc dawam deptać węże i niedźwiadki i wszytkę moc nieprzyjacielską, a nic was nie obrazi.²⁰ Ale się z tego nie radujcie, iż się wam duchowie poddają, owszem się weselcie z tego, żeć imiona wasze napisane są w niebie.²¹ Tegoż tam czasu rozradował się Jezus w duchu i mówił: Chwalę cię Ojcze, Panie nieba i ziemię! Iżeś to zakrył od mądrych i rozumnych, a objawiłeś to niemowniątkom; a to Ojcze! Iż się tak upodobało tobie.²² Wszytkoć mnie jest podano od Ojca mego, a żaden nie zna, co zacz jest Syn, jedno Ociec, a co zacz jest Ociec, jednoż Syn, a komukolwiek będzie chciał Syn objawić.²³ Tedy się obróciwszy ku zwolennikom rzekł osobno: Szczęsliweż to oczy, które widzą to, co wy widzicie.²⁴ Bo powiedam wam: Iż wiele proroków i królów żądali widzieć, co wy widzicie, a nie widzieli i słyszeć, co wy słyszycie, a wżdy nie słyszeli.

²⁵ Tam oto niektóry wykładacz zakonu wstawszy, kusił go mówiąc: Mistrzu! Cóż czyniąc otrzymam żywot wieczny?²⁶ A on mu odpowiedziawszy rzekł: I cóż jest napisano w zakonie? Jakoż czytasz?²⁷ On tedy odpowiedziawszy rzekł: Miłuj Pana, Boga twego, ze wszytkiego serca twego, ze wszytkiej dusze twej, ze wszytkich sił twoich, ze wszytkiej mysli twej. A bliźniego twego jako samego siebie.²⁸ Na to mu rzekł: Dobrześ powiedział, toż czyń a będziesz żył.²⁹ Ale on chcąc się sam usprawiedliwić rzekł do Jezusa: I któż wżdy jest mój bliźni?³⁰ To przyjąwszy Jezus rzekł: Człowiek niektóry szedł z Jeruzalem do Jerycho i wpadł miedzy zbójce, którzy go złupiwszy i zraniwszy, odeszli na poły zabitego zostawiwszy.³¹ I przydało się, że tąż drogą szedł niektóry kapłan, a ujzrawszy go z przeciwka, minął go.³² Także równie i Lewita, gdy przychodził ku miejscu onemu, a ujzrał go z przeciwka, minął.³³ A Samarytan niektóry w tęż drogę idąc, nadszedł go, i ujzrawszy go, ruszon jest miłosierdziem.³⁴ I przyszedszy zawiązał rany jego, a nalawszy oliwy i wina, włożył go na bydlątko swe i wiódł do gospody, a miał o nim pracą.³⁵ Tedy nazajutrz odjeżdżając, wyjąwszy dwa grosza, dał gospodarzowi mówiąc mu: Miejże o nim pracą, a cokolwiek nad to wydasz, ja wróciwszy się, oddam tobie.³⁶ A tak z tych trzech, któryżci się widzi blizszym być onemu, co był wpadł miedzy zbójce?³⁷ A on rzekł: Ten, który użył miłosierdzia przeciw jemu. Rzekł mu tedy Jezus: Idźże precz, a uczyń także.

³⁸ I zstało się w drodze, iż on wszedł do miasteczka niektórego, a niewiasta niektóra imieniem Marta przyjęła go w dom swój.³⁹ A tać miała siostrę, którą zwano Maria, która też siedząc u nóg Jezusowych, słuchała słowa jego.⁴⁰ Ale Marta odrywała się około częstej posługi, a tak przyszedszy rzekła: Panie! Nie masz tego na pieczy, iż siostra moja opuściła mię, że więc sama służę? A przetoż jej powiedz, aby mi wżdy co pomagała.⁴¹ A odpowiedziawszy Jezus rzekł jej: Marto, Marto! Starasz się i frasujesz około wiela rzeczy.⁴² Lecz jednej rzeczy potrzeba: Maria dobrąć cząstkę obrała, która od niej odjęta nie będzie.