Read the Bible

¹ Tedy synowie izraelscy przedsię dopuścili się złości przed oczyma Pańskimi i podał je Pan w ręce Madianitów przez siedm lat.

² A tak Madianitowie zmocnili się tak barzo nad Izraelczyki, iż synowie Izraelscy kopali sobie lochy w górach, jaskinie i twierdze, gdzie się kryli przed Madianity.

³ A gdy siali Izraelczycy, tedy wyciągnęli przeciw nim Madianitowie, Amalechitowie i ludzie ze wschodu słońca.

⁴ A położywszy się z namioty przeciwko nim, psowali zboża ziemie aż idąc do Gazy, nic nie zostawując na pożywienie Izraelczykom, ani owiec, ani wołów, ani osłów.

⁵ Abowiem oni i z stady swymi i z namioty przychodzili jako wielkość szarańczej, tak iż nie było liczby im i wielbłądom ich kiedy szli burząc ziemię.

⁶ A tak Izraelczycy barzo znędzeni przez Madianity wołali do Pana.

⁷ I gdy wołali synowie Izraelscy ku Panu przed Madianity.

⁸ Posłał do nich Pan proroka, a mówił do nich: Tak mówi Pan, Bóg Izraelski: Jam was wywiódł z Egiptu, a wywiodłem was z domu niewolniczego.

⁹ I wyrwałem was z ręki Egipcjanów, i z ręki tych wszytkich, którzy was trapili, którem wygnał przed wami, i dałem wam ziemie ich.

¹⁰ A powiedziałem wam: Jaciem jest Pan, Bóg wasz, nie bójcież się bogów amorejskich, w których ziemi wy mieszkacie, aleście nie byli posłuszni głosowi mojemu.

¹¹ Przyszedł potym anioł Pański i stanął pod dębem, który był w Efra w dziedzictwie Joas Abiezerczyka, a Gedeon, syn jego, młócił zboże na boisku, aby z nim uciekł przed Madianitami.

¹² Tedy ukazał się mu anioł Pański a rzekł k niemu: Pan z tobą jest rycerzu waleczny.

¹³ Na to mu odpowiedział Gedeon: Proszę mój panie, jesli Pan jest z nami, czemuż to na nas wszytko przyszło? Gdzież teraz są wszytki cuda jego, które nam opowiedali ojcowie naszy mówiąc: Izali nas nie Pan z Egiptu wywiódł? A teraz nas opuścił i podał nas w ręce Madianitom.

¹⁴ Tedy nań wejzrawszy Pan rzekł: Idźże z tą twą mocą a wybawisz Izraelity z rąk Madianitów, gdyżem ja ciebie posłał.

¹⁵ A on rzekł k niemu: O mój Panie, czymże ja mogę wybawić Izraelczyki? Oto naród mój podły jest w Manasse, a ja jestem namniejszy w domu ojca mego.

¹⁶ A Pan rzekł k niemu: Iż ja będę z tobą, tedy ty porazisz Madjanity jako męża jednego.

¹⁷ A on odpowiedział jemu: Proszę jesliżem nalazł łaskę przed oczyma twemi, daj mi jaki znak, iżeś ty ze mną mówił.

¹⁸ Nie odchodźże stąd proszę cię aż zaś przyjdę do ciebie, a przyniosę-ć ofiarę moję i położę ją przed tobą. A on mu odpowiedział: Ja tu zostanę aż się zasię wrócisz.

¹⁹ Odszedszy tedy Gedeon zgotował koziełka z stada i przaśne chleby z efa mąki i włożył mięso w kosz, a polewkę wlał w garnek, tak że ono przyniósł do niego pod on dąb a położył przed nim.

²⁰ Po tym do niego rzekł anioł Boży: Weźmi to mięso i ty chleby niekwaszone, a połóż je na tej skale, polewkę wylawszy. A on uczynił tak.

²¹ Za tym anioł Pański ściągnął koniec laski, którą miał w ręce swej i dotknął mięsa i przaśników, tedy wyszedł ogień z skały a spalił mięso i przaśniki. A potym anioł Pański odszedł od oczu jego.

²² A widząc Gedeon, iż to był anioł Pański rzekł: Ach Panie Boże, czemużem widział anioła Pańskiego oczywiście.

²³ Na co odpowiedział Pan: Pokój z tobą; nie bój się, nie umrzesz.

²⁴ Tamże Gedeon zbudował Panu ołtarz i przezwał ji Pan pokoju, który jeszcze aż do tego czasu stoi w Efra Abiezerytów.

²⁵ I stało się onej nocy, iż rzekł Pan do niego: Weźmi cielca z stada ojca twego i drugiego cielca siedmioletniego, rozwalże ołtarz Balów, który jest ojca twego, a wysiecz gaj, który jest około niego.

²⁶ I zbuduj ołtarz Panu, Bogu twemu, na wierzchu tej skały na równym miejscu, weźmiż cielca drugiego a uczyń z niego ofiarę paloną temi drwami, któreś porąbał w gaju.

²⁷ A tak Gedeon wziął dziesięć mężów z sług swoich i uczynił tak, jako mu był Pan powiedział, ale iż się bał domu ojca swego i mieszczan, nie czynił tego we dnie ale w nocy.

²⁸ Gdy tedy wstali rano mieszczanie, ujzreli rozwalony ołtarz Balów i wyrąbany gaj, który był około niego i cielca onego drugiego ofiarowanego na ołtarzu zbudowanym.

²⁹ Zatym rzekł jeden do drugiego: Któż wżdy to uczynił? A gdy się pytali a pilnie badali, powiedziano, iż Gedeon, syn Joasów, to uczynił.

³⁰ Tedy rzekli mieszczanie do Joasa: Wywiedź syna twego a niechaj umrze, abowiem rozrzucił ołtarz Baalów i porąbał gaj około niego.

³¹ I odpowiedział Joas wszytkim, którzy stali około niego: A wyż się to macie swarzyć o Baala? Izali wy mu pomóc chcecie? Ten co się oń pokusił, niechaj umrze jutro rano, bo jesli jest bóg, niechajże się mści nad tym, który rozwalił ołtarz jego.

³² Tedy onegoż dnia nazwan był Gedeon Jerobaal, przeto iż ociec rzekł: Niech się nad nim mści Baal, iż mu rozrzucił ołtarz.

³³ Na ten czas Madianitowie, Amalechitowie i ludzie od wschodu słońca zebrali się społu i przeprawiwszy się, zatoczyli obóz w dolinie Jezrael.

³⁴ Ale Duch Pański ogarnął Gedeona, a gdy zatrąbił w trąbę, zebrał się k niemu dom Abiezerów.

³⁵ I wyprawił posły do wszytkich Manasstytów i zebrali się do niego; także posłał do Aser, do Zabulon i do Neftali, którzy mu zaciągali.

³⁶ Tedy rzekł Gedeon do Boga: Jesliż przez mię wybawić chcesz lud izraelski jakoś powiedział?

³⁷ Oto ja położę runo wełny na boisku, jesliże rosa tylko na wełnę upadnie, a wszytka ziemia sucha będzie, tedy będę wiedział, iż przez mię wybawisz Izraelczyki, jakoś obiecał.

³⁸ I stało się tak, abowiem gdy nazajutrz wstał a ścisnął runo, tedy wyżął z wełny pełnę bańkę wody z rosy.

³⁹ Nad to jeszcze rzekł Gedeon do Boga: Niechaj popędliwość twa nie porusza się przeciwko mnie, a niechaj jeszcze raz rzekę i niechaj jeszcze raz doświadczę w tej wełnie, proszę niech tylko samo runo będzie suche, a na wszytkę ziemię niech padnie rosa.

⁴⁰ I uczynił tak Bóg onej nocy, iż tylko samo runo było suche, a wszytka ziemia przypadła rosą.