Read the Bible

¹ Zatym Jezus szedł na górę.² I raniuczko potym był w kościele, a lud wszytek zszedł się do niego i siadszy uczył je.³ Przywiedli tedy do niego doktorowie i faryzeuszowie niewiastę, którą na cudzołóstwie zastano, a postawiwszy ją w pośrzodku,⁴ Rzekli mu: Tę niewiastę zastano na samym uczynku cudzołożąc.⁵ A w zakonie rozkazał nam Mojżesz, aby takie kamionowano. Cóż tedy ty mówisz k temu?⁶ A to mówili kusząc go, aby ji oskarżyć mogli. Lecz Jezus schyliwszy się ku dołu, pisał palcem na ziemi.⁷ Gdy go tedy nie przestawali pytać, podnióższy się rzekł im: Kto z was nie jest winien grzechu, niechżeć na nię pierwszy rzuci kamieniem.⁸ A zasię schyliwszy się ku dołu pisał na ziemi.⁹ Co gdy usłyszeli, tedy będąc od własnego sumnienia karani, z osobna jeden za drugim wychodzili, począwszy od starszych aż do ostatecznych, iż tylko został sam Jezus, a niewiasta w pośrzodku stojąca.¹⁰ A gdy się podniósł Jezus i nie widział żadnego oprócz niewiasty rzekł jej: Niewiasto! Gdzież są oni, co na cię skarżyli? Żadenże cię nie skazał?¹¹ Tedy ona rzekła: Żaden, Panie! A Jezus jej powiedział: Ani ja ciebie skazuję. Idźże, a więcej nie grzesz.

¹² A tak potym Jezus powiedział im mówiąc: Jamci jest ona światłość świata, ktoć za mną idzie, nie będzie chodził w ciemnościach, ale będzie mieć światłość żywota.¹³ A przetoż mu rzekli faryzeuszowie: Ty sam o sobie świadczysz, a świadectwo twe nie jest słuszne.¹⁴ Ale Jezus odpowiedział i rzekł im: Chociażbych ja też świadczył sam o sobie, wżdyć jest słuszne świadectwo moje, gdyż wiem skądem przyszedł i dokąd idę, lecz wy nie wiecie skądem przyszedł i dokąd idę.¹⁵ Wy wedle ciała sądzicie, a ja nikogo nie sądzę.¹⁶ A choczbych też ja sądził, sąd mój jestci prawdziwy, bo nie jestem sam, ale ja i który mię posłał, Ociec.¹⁷ I napisanoć jest w zakonie waszym, iż dwojga ludzi świadectwo słuszne jest.¹⁸ Jać jestem ten, który sam o sobie świadczę i świadczy o mnie ten, który mię posłał, Ociec.¹⁹ Tedy mu mówili: Gdzież wżdy jest ten twój Ociec? A odpowiedział Jezus: Ani mnie znacie, ani Ojca mego, byście mię znali i Ojca byście mego znali.²⁰ Tyć słowa mówił Jezus w skarbnicy, ucząc w kościele, a żaden go nie pojmał; bo jeszcze nie przyszła była godzina jego.

²¹ Powiedział im po wtóre Jezus: Jać idę i będziecie mię szukać, a w grzechu waszym pomrzecie i gdzieć ja idę, wy przyjdź nie możecie.²² Mówili tedy Żydowie: Aboć się sam zabije, że mówi: Gdzie ja idę, wy przyjdź nie możecie.²³ Tedy rzekł do nich: Wy jesteście z niskości, a jam jest z wysoka, wy z tego świata jesteście, a jamci nie jest z świata tego.²⁴ Powiedziałciem wam tedy, iż pomrzecie w grzechoch waszych. Bo jesliż nie uwierzycie, żeciem ja on jest, pomrzecie w grzechoch waszych.²⁵ Zatymże mu oni rzekli: Ty coś jest zacz? A Jezus im powiedział: To co wam i sprzodku powiedam.²⁶ Mamci o was wiele mówić i sądzić; lecz ten, któryć mię posłał, jestci prawdziwy, a ja to, com od niego słyszał, powiedam na świecie.²⁷ I nie zrozumieli, że im o Ojcu powiedał.²⁸ A przetoż im rzekł Jezus: Gdy podniesiecie Syna człowieczego, tedy poznacie, żemci ja jest, a iż sam z siebie nic nie czynię, lecz jako mię nauczył Ociec, to mówię.²⁹ Abowiem ten, który mię posłał, ze mną jest, a nie zostawił mię samego Ociec, bo ja to, co się jemu podoba, zawżdy czynię.³⁰ To gdy powiedał, wiele ich weń uwierzyło.

³¹ Rzekł tedy Jezus do tych, co weń uwierzyli Żydów: Jesliż wy zostawać będziecie w słowie moim, prawdziwie moimi zwolenniki będziecie.³² I poznacie prawdę, a prawda was oswobodzi.³³ Na to oni jemu odpowiedzieli: Jestechmy potomstwo Abrahamowe, a nigdyśmy nie służyli nikomu. I jakoż ty powiedasz, żeby nas oswobodzić miano?³⁴ Ale im odpowiedział Jezus: Zaprawdę, zaprawdę wam powiedam: Wszelkić, który się dopuszcza grzechu, jest sługa grzechowi.³⁵ A sługać nie mieszka w domu na wieki, jednoż Syn mieszka wiecznie.³⁶ I przetoż jesli was Syn oswobodzi, prawdziwie wolni będziecie.³⁷ Wiem, że jesteście potomstwo Abrahamowe; lecz szukacie, jakobyście mię zamordowali, gdyż słowo moje nie ma w was miejsca.

³⁸ Jać powiedam to, com widział u Ojca mego, a wy też czynicie to, coście widzieli u ojca swego.³⁹ Tedy oni odpowiedając rzekli: Ociecci nasz jest Abraham. A Jezus im rzekł: Byście byli syny Abrahamowymi, czynilibyście uczynki Abrahamowe.⁴⁰ A teraz oto szukacie, jakobyście mię zabić mieli, człowieka tego, który wam mówię prawdę, którąm słyszał od Boga; tegoć nie czynił Abraham.⁴¹ Wy czynicie uczynki ojca waszego. Ale mu oni rzekli: Wżdyciechmy my nie z cudzołóstwa są narodzeni, jednegoż Ojca mamy, Boga.⁴² Tedy im powiedział Jezus: Być był Bóg Ojcem waszym, tedybyście mię miłowali, gdyżem ja od Boga wyszedł i przyszedł, a nie samem od siebie przyszedł, ale mię on posłał.⁴³ Czemuż tej powieści mojej nie pojmujecie? Przeto, iż nie możecie słuchać słowa mego.⁴⁴ Wy z ojca diabła jesteście, a pożądliwości ojca waszego czynić chcecie, onci był mężobójca od początku i w prawdzie nie został, bo w nim nie masz prawdy, ilekroćkolwiek powieda, kłamstwo sam z siebie powieda, abowiem jest kłamca i ociec kłamstwa.⁴⁵ A iż prawdę mówię, wy mnie nie wierzycie.

⁴⁶ I któryż z was strofuje mię z grzechu? Jesliż prawdę mówię, przeczże mi nie wierzycie?⁴⁷ Ktoć z Boga jest, słów Bożych słucha. A dlategoż wy nie słuchacie, że nie jesteście z Boga.⁴⁸ A dlategoż Żydowie odpowiedzieli mu i rzekli: Izali my dobrze nie powiedamy, żeś ty jest Samarytan i diabelstwo masz?⁴⁹ Na to im dał odpowiedź Jezus: Jać diabelstwa nie mam, ale czczę Ojca mego, a wy mię sromocicie.⁵⁰ Jać nie szukam chwały swej, jestci ten, który szuka i sądzi.

⁵¹ Zaprawdę, zaprawdę wam powiedam. Jesliż kto słowa me zachowywać będzie, śmierci nie ogląda na wieki.⁵² Rzekli mu tedy Żydowie: Terazciechmy poznali, że diabelstwo masz. Abraham umarł i prorocy. A ty powiedasz: Jesli kto słowo me zachowywać będzie, nie skosztuje śmierci na wieki.⁵³ Izaś ty jest więczszy nad onego Ojca naszego Abrahama, który umarł i prorocy pomarli. Czymże się ty wżdy czynisz?⁵⁴ Tedy odpowiedział Jezus: Jesliż się ja sam chwalę, chwała moja nic nie jest. Onci Ociec mój jest ten, który mię chwali, którego wy powiedacie, być Bogiem waszym.⁵⁵ Lecz go ani znacie, a jać go znam i jeslibych rzekł, że go nie znam, będę równym wam kłamcą. Ale go znam i słowo jego zachowywam.⁵⁶ Abraham, ociec wasz, ochotnie żądał oglądać ten dzień mój i oglądał a radował się.⁵⁷ Rzekli mu tedy Żydowie: Piącidziesiąt lat jeszcze nie masz, a Abrahamaś widział?⁵⁸ Ale im rzekł Jezus: Zaprawdę, zaprawdę wam powiedam, pierwej niż Abraham był, ja jestem.⁵⁹ Zatym porwali kamienie, aby nań ciskali, ale Jezus ochroniwszy się, wyszedł z kościoła.