Read the Bible

¹ Ku temu odpowiedział Elifaz Temanitczyk tymi słowy:² Izali człowiekowi mądremu przystoi mówić niczemne rzeczy, a napełniać wiatrem myśl swoję?³ Izali ma przytaczać na plac dowody, które się z rzeczą nie zgadzają i słowa, które nic nie pomogą?⁴ Nad to psujesz bojaźń Bożą, a nie chcesz się modlić Bogu.⁵ Abowiem usta twe okazują złość twoję, a obrałeś sobie język chytrych.⁶ Niechaj cię osądzą usta twe, a nie ja, a wargi twoje niechaj przeciwko tobie świadczą.⁷ Izażeś się ty pierwszym narodził przed inymi ludźmi? Izażeś stworzon pierwej niż pagórki?⁸ Izażeś słuchał tajemnic Bożych, a nie masz mądrości, jedno w tobie?⁹ Cóż ty umiesz, czego my nie wiemy? Abo cóż rozumiesz, czego bychmy nie rozumieli?¹⁰ Zaisteć też jest miedzy nami szedziwy i starszy w leciech niżeli ociec twój.¹¹ I lekceż sobie ważysz pociechy Boskie i maszże jeszcze co tak skrytego w sobie?¹² I dokądże cię teraz uwiodła myśl twoja, a co okazują oczy twoje?¹³ Abowiem przeciw Bogu podnosisz myśl swą, a mówisz ty słowa usty swemi.¹⁴ Cóż jest zacz człowiek, aby miał być czystym? Abo zaż syn niewieści jest sprawiedliwem?¹⁵ Oto w świętych swoich nie najduje doskonałości, ani też niebiosa są bez zmazy przed oczyma jego.¹⁶ Jakoż daleko więcej człowiek obrzydły i nieużyteczny, który się opił złości jako wody.

¹⁷ Okażęć, jedno mię słuchaj; a to com zrozumiał, oznajmięć.¹⁸ Co ludzie mądrzy powiedali, a nie zataili tego, co wzięli od przodków swoich.¹⁹ Którym samym było poruczono ziemię, a żaden postronny nie postał miedzy nimi.²⁰ Złośnik na każdy dzień boleje jako niewiasta rodząca, a niepewna liczba lat okrutników.²¹ Głosy straszliwe w uszach jego, a czasu pokoju przychodzi nań nieprzyjaciel pustoszący.²² Nie wierzy, aby zasię miał wynidź z ciemności, widząc tuż miecz przed sobą.²³ Tuła się za chlebem, gdzie się o nim dowie, abowiem wie, że tuż przed niem czasy niebezpieczne.²⁴ Trapienie i uciśnienie trwożą nim, a ony zmocnią się mu jako król gotowy ku bojowi.²⁵ Abowiem przeciw Bogu wyciągnął rękę swą, a siły swe udał przeciw Wszechmocnemu.²⁶ Który przytrze na szyję jego, a tarcz jego mocną przebije.²⁷ Abowiem zatyłość zakryła twarz jego, a tłustością obelnęły lędźwi jego.²⁸ Mieszkał w mieściech popustoszonych i w domiech, w których nie mieszkano, które się miały obrócić w kupy rumu.²⁹ Nie zbogaci się, ani będą trwać jego bogactwa, a jego szczęście nie będzie trwałe na ziemi.³⁰ Nie wynidzie nigdy z ciemności, latorośl jego ususzy płomień, a zginie w duchu ust swoich.³¹ Zbłądzi w próżności nie mając nic pewnego, abowiem odmienność jego będzie próżnością.³² Zginie niż jego czas przyjdzie, a różdżka jego nie zakwitnie.³³ Wyrzuci jako od macice winnej grona niedojrzałe, a rozmiece je jako oliwa kwiatki swe od siebie.³⁴ Abowiem zebranie ludzi pokrytych będzie spustoszone, a ogień pożrze przybytki za dary pobudowane.³⁵ Począł złość, a porodził kłamstwo; żywot jego gotuje zdradę.