Read the Bible

¹ Ale Job odpowiedając na to rzekł tymi słowy:² Słychałem często rzeczy takowe: Wy wszyscy jesteście cieszyciele przykrzy.³ I kiedyż będzie koniec tym słowom próżnym? Abo cóż tym sobie pomożesz, iż słowy docierasz na mię.⁴ Azaż bych ja mówił tak, jako wy, gdyby dusza wasza była na miejscu dusze mojej? I mówiłże bym przeciwko wam, a chwiałbym głową nad wami?⁵ Zaprawdęć bych was utwierdzał usty moimi, a wargi moje umniejszałyby boleści waszych.

⁶ Ale jeśli będę mówił, przedsię się nie ulży boleść moja, a jeśli też przestanę, nic mi nie ubędzie.⁷ A wszakżeś mię teraz spracował utrapieniem, wszytko moje zgromadzenie spustoszyłeś.⁸ Pomarszczyłeś mię na świadectwo i okazało się na twarzy schudzenie moje, a świadczy jakom jest utrapion.⁹ Popędliwość jego porwała mię, a nieprzyjacielskie się ze mną obchodzi, zgrzyta na mię zębami swemi, a nieprzyjaciel mruga na mię oczyma swemi.¹⁰ Rozdziewiają przeciwko mnie gęby swoje, upoliczkowali mię sromotnie, zebrawszy się społu przeciwko mnie.¹¹ Podał mię Bóg kłamcy, a w ręce złośników wtrącił mię.¹² Byłem szczęśliwy, ale mię potarł, a uchwyciwszy mię za szyję, roztrząsnął mię, postawiwszy mię sobie jako cel.¹³ Strzelcy jego ogarnęli mię zewsząd, poranił nerki moje, a nie przepuścił mi i rozlał na ziemię żółć moję.¹⁴ Przydał mi ran na rany, a oborzył się na mię, jako obrzym.¹⁵ Uszyłem wór na skórę moję, a głowę swą przykryłem prochem.¹⁶ Oblicze moje oszpecone jest płaczem, a cień śmierci jest na powiekach moich.

¹⁷ Chociaż żadnego łupiestwa nie masz w ręku moich, a powieść moja jest szczyra.¹⁸ O ziemio! Nie tajże krwie mojej, a nie dawaj miejsca wołaniu memu.¹⁹ Otoć i teraz mam świadka w niebie, a rękojmiego na wysokości.²⁰ Przyjaciele moi wymówcami czynią się przeciwko mnie, wszakże oko moje wylewa łzy do Boga.²¹ Obyż się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, jako synowi człowieczemu z bliźniem swoim.²² Abowiem lata obliczone przychodzą, a pójdę na drogę, z której się nie wrócę.