Read the Bible

¹ Człowiek narodzony z niewiasty jest barzo krótkich dni, a pełen jest frasunków.² Wyrasta jako kwiatek i bywa podcięt, przemija jako cień, a nie ostoi się.³ I na takiegoż ty jeszcze otwarzasz oczy twoje, a pozywasz mię z sobą do sądu.⁴ Któż może uczynić rzecz czystą z rzeczy plugawej? Nie masz żadnego.⁵ Dni jego zamierzone są, a ty wiesz liczbę miesiąców jego, zamierzyłeś mu kres, którego minąć nie może.⁶ Odstąpże od niego, aby sobie odpoczynął, aż przyjdzie dzień jego pożądliwy, jako najemniczy.

⁷ Abowiem i o drzewie jest wżdy niejaka nadzieja, iż się odmłodzi chociaż je wytną, a jego młoda latorośl nie ustanie.⁸ Gdy się korzeń jego starzeje w ziemi, a pień jego jakoby obumrze w prochu.⁹ A wszakoż od wilgotności wód rozkrzewi się i odnowi jako szczep przesadzony.¹⁰ A gdy człowiek schorzały umrze i zniszczon będzie, gdzież się podzieje?¹¹ Jako ginie woda z morza, a rzeka ustawa i wysycha.¹² Także człowiek, gdy zaśnie, nie wstanie więcej, a nie ocuci się, aż nie zstanie nieba, ani się obudzi ze snu swego.¹³ Obyś mię zakrył i zachował do grobu, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi kres zamierzył, kiedy chcesz wspomnieć na mię.¹⁴ Izali człowiek umarwszy nie ożywie? Po wszytki dni żywota mego czekać będę, aż przyjdzie odmiana moja.¹⁵ Wzowiesz mię a ozowęć się, abowiem się tobie sprawa rąk twych podoba.

¹⁶ Aleś ty obliczył każdy krok mój, a nie odwleczesz karania za grzech mój.¹⁷ Złość moja zebrana jest w wiązankę, a ty przyczyniasz ku nieprawości mojej.¹⁸ Jako góra urwawszy się spada i skały, które bywają przenoszone z miejsc swych.¹⁹ I jako kamienie wydrąża woda, a powodzi porywają ziemię, także odejmujesz nadzieję ludzką.²⁰ Będziesz nadeń silniejszy, aż na wieki, a zajdzie zmieniwszy oblicze swoje, a potym go wyrzucisz.²¹ Nie wie w jakim zacnem szczęściu będą synowie jego, a nie będzie dbał, jeśliże w jakim utrapieniu będą.²² Ale póki nosi ciał swe, póty boleść będzie cierpiał, a póki w nim dusza, póty się frasować będzie.