Read the Bible

¹ Słowo, które było podane od Pana do Jeremiasza w ten sposób.² Słuchajcie słów tego przymierza, abyście mówili do ludu judzkiego i do mieszczan jerozolimskich.³ A mów do nich: Tak mówi Pan, Bóg izraelski. Przeklęty człowiek, który słuchać nie będzie słów przymierza tego.⁴ Którem ja przykazał ojcom waszym dnia onego, gdym je wywiódł z ziemie egiptskiej z pieca żelaznego mówiąc: Słuchajcie głosu mojego, a sprawujcie się wedle wszytkiego, com rozkazał wam i będziecie ludem moim, a ja będę Bogiem waszym.⁵ Abych utwierdził przysięgę, którąm zaprzysiągł ojcom waszym, dać im ziemię opływającą mlekiem i miodem, jako się to dziś okazuje. I odpowiedziałem temi słowy: Niech tak będzie Panie.⁶ Tedy Pan rzekł do mnie: Obwoływaj wszytki ty słowa we wszytkich miastach judzkich i po wszytkich ulicach jerozolimskich mówiąc: Słuchajcie słów przymierza tego, a czyńcie jem dosyć.⁷ Abowiem oświadczyłem się ojcom waszym dnia onego, w który wywiodłem je z ziemie egiptskiej aż do dnia tego, ustawicznie odwodząc i napominając i mówiąc: Słuchajcie głosu mojego.⁸ Ale oni nie chcieli go słuchać, ani przychylili uszu swych, owszem każdy szedł za radą serca swego złego. I przepuściłem na nie wszytki słowa przymierza tego, którem rozkazał, aby je pełnili, ale oni temu nie czynili dosyć.⁹ I rzekł Pan do mnie: Zaprzysiężenie jest miedzy mężami judzkiemi i miedzy mieszczany jerozolimskiemi.¹⁰ Obrócili się ku złościam ojców swoich, którzy słuchać nie chcieli słów moich, a dlategoż naśladowali inych bogów i służyli im. Dom izraelski i dom judzki złamali przymierze, którem był postanowił z ojcy ich.

¹¹ A dlategoż tak mówi Pan: Oto poślę na nie nieszczęście, z którego nie wybrną, a wołać ku mnie będą, lecz ich nie wysłucham.¹² Miasta judzkie i mieszczanie jerozolimscy odejdą, a będą wołać do bogów, którym kadzidła kurzyli, ale ci ich nie wybawią czasu uciśnienia ich.¹³ Abowiem, o Juda, tak wieleś miało bogów, ile miast; także i ty Jeruzalem obrzydłycheś ołtarzów nastawiało podług liczby ulic twych, ołtarzów ku kadzeniu Baalowi.¹⁴ Ty tedy nie módl się za ludem tym, a nie wkładaj się za niemi, ani proś od nich, bo nie wysłucham na ten czas, gdy do mnie zawołają w uciśnieniu swoim.¹⁵ Czemuż by tedy miły mój mieszkać miał w domu moim, gdy czynią tak wiele obrzydliwości? A mięso domu świętego odniesione jest precz od niego, a gdy złe czynią, jeszcze kochają się z tego.¹⁶ Pan był wezwał imię twoje oliwą gałęzistą, piękną, rodzajną i wdzięczną, ale z wielkim szumem zapalił się ogień na niej i gałęzi jej połamane są.¹⁷ Abowiem Pan zastępów, który wszczepił cię, wyrzekł wszytko złe przeciw tobie, dla złości domu izraelskiego i domu judzkiego, którą na swe złe czynili ku rozgniewaniu mnie kadząc Baalowi.

¹⁸ Ty tedy Panie oznajmiłeś mi to i poznałem; ich sprawy otworzyłeś mi.¹⁹ Alem był jako baran i wół, które wiodą na rzeź, nie wiedząc, iż oni rady swe zmyślali przeciw mnie mówiąc: Popsujemy chleb jego trucizną, a wykorzeńmy go z ziemie żywiących, aby więcej nie została pamiątka imienia jego.²⁰ Ale, o Panie zastępów, któryś jest sprawiedliwy sędzia, a doświadczasz wnętrzności i serca, niech widzę pomstę twą nad niemi, abowiemem tobie oznajmił doległość moję.²¹ A dlatego tak mówi Pan do ludu w Anatot, którzy czyhają na twoje zdrowie, a mówią: Nie prorokuj więcej do nas w imię Pańskie, nie chcesz li umrzeć z naszych rąk.²² A przetoż Pan zastępów tak mówi: Oto nawiedzę je; młodzieńcy pomrą od miecza, a synowie i córki ich głodem wykorzenieni będą.²³ A żaden z nich nie zostanie, abowiem wszytko złe przywiodę na ludzi w Anatot w roku nawiedzenia ich.