Read the Bible

¹ Dwa tych rzeczy, które powiedamy, toć jest zamknienie, iż takiego mamy nawyższego kapłana, który usiadł na prawicy stolice majestatu niebieskiego.² Sługa miejsca naświętszego, a prawdziwego namiotu onego, który rozbił Pan, a nie człowiek.³ Abowiem każdy kapłan bywa postanowion ku ofiarowaniu darów i ofiar zabitych, skąd potrzeba było, aby ten też miał, coby ofiarował.⁴ Bo jesliby był na ziemi, nie byłby kapłanem, gdzie trwają oni kapłani, którzy wedle zakonu dary ofiarują.⁵ Jako ci, którzy służą kształtowi i cieniowi rzeczy niebieskich, jako od Boga powiedziano jest Mojżeszowi, gdy miał dokończyć przybytku mówiąc: Obacz tedy, abyś uczynił wszytki rzeczy według kształtu, który jest tobie okazan na górze.

⁶ Ale teraz nasz kapłan dostał tym zacniejszego posługowania, im jest pośrzednikiem lepszego przymierza, które w lepszych obietnicach jest ustawione.⁷ Abowiem jesliby ono przymierze było takowe, aby w nim nie było co ganić, nie trzeba było szukać miejsca wtóremu.⁸ Abowiem winując je powieda: Oto dni przychodzą, mówi Pan, gdy uczynię z domem izraelskim i z domem Juda przymierze nowe.⁹ Nie według przymierza, którem uczynił z ojcy ich, w dzień, w którym uchwycił rękę ich, abym je wywiódł z Egiptu; abowiem oni nie wytrwali w onym moim przymierzu, a jam je wzgardził, mówi Pan.¹⁰ Bo toć jest przymierze, które uczynię z domem izraelskim po onych dniach, mówi Pan, podam prawa moje w mysli ich i w serca ich napiszę je, a będę im Bogiem, a oni mnie będą ludem.¹¹ I nie będą uczyć żaden bliźniego swego, ani żadny brata swego mówiąc: Poznaj Pana; abowiem wszyscy mię poznają od namniejszego aż do nawiętszego miedzy nimi.¹² Abowiemci ja będę miłościw nieprawościam i grzechom ich, a złości ich już dalej pamiętać nie będę.¹³ Gdy o nowym powieda, pierwsze wiotchem uczynił, a to, co wiotszeje i zstarzeje się, bliskieć jest zniszczenia.