Read the Bible

¹ Tedy Jakub odszedszy stamtąd, szedł do ziemie na wschód słońca.² I ujzrał studnią w polu, u której leżały trzystada owiec. Abowiem je u onej studniej napawano. A był wielki kamień na wierzchu onej studniej.³ Gdy się tam tedy zeszły wszytki stada, odjąwszy kamień z wierzchu, napawano bydła, a potym zasię onem kamieniem przyłożono ją z wierzchu.⁴ Tedy rzekł do nich Jakub: Skądeście są bracia moi? A oni rzekli: Z Charan.⁵ Potym do nich rzekł: Znacieli Labana, syna Nachorowego? A oni odpowiedzieli: Znamy.⁶ Zatym on do nich rzekł: Dobrzeli mu się wodzi? A oni rzekli: Barzo dobrze. Oto Rachel, córka jego, idzie tu z stadem.⁷ Tedy on rzekł: Jeszczeć dosyć dnia, a nie czas zganiać bydła. Napójcież owce, a popaście ich jeszcze.⁸ A oni odpowiedzieli: Nie możemy, ażby się pierwej wszytki stada zebrały, toż odwalem kamień z wierzchu studniej i napojemy owce.

⁹ A tak póki jeszcze mówił z niemi, oto przyszła Rachel z owcami ojca swego, które pasła.¹⁰ Gdy tedy Jakub ujzrał Rachel, córkę Labana, uja swego, z owcami Labanowemi, szedł, a zwaliwszy kamień z wierzchu studniej, napoił owce Labana, uja swego.¹¹ I pocałował Jakub Rachel, a głosem wielkiem płakał.¹² Przytym oznajmił jej, iż był bratem ojca jej, a iż był syn Rebeki. Ona tedy bieżawszy, opowiedziała to ojcu swemu.¹³ A gdy usłyszał Laban wieść o Jakubie, siestrzeńcu swoim, wybieżał przeciw jemu, a obłapił go i poczałował i wiódł go do domu swojego. A on Labanowi powiedział wszytkę swą rzecz.¹⁴ Rzekł mu tedy Laban: Zaisteś ty jest kość moja i ciało moje. I mieszkał u niego przez jeden miesiąc.

¹⁵ Potym rzekł Laban do Jakuba: I także mi masz darmo służyć, iżeś mi jest bratem? Powiedz mi, jakiejbyś wżdy chciał zapłaty.¹⁶ A miał Laban dwie córce: imię starszej było Lia, a imię młodszej Rachel.¹⁷ Ale Lia była oczu chorych, a Rachel zaś była piękna a wdzięcznej urody.¹⁸ Jakub tedy miłował Rachelę i rzekł: Będęć siedm lat służył, a niech mam Rachel, młodszą córkę twoję.¹⁹ Tedy mu odpowiedział Laban: Daleko lepiej dać ją tobie, niźli inemu. A mieszkaj ze mną.²⁰ I służył Jakub siedm lat za Rachel, który czas zdał się mu barzo krótki, bo ją miłował.²¹ Potym rzekł Jakub do Labana: Jużeż mi daj żonę moję, abych do niej wszedł, bo już wyszedł czas mój.²² Tedy Laban naprosiwszy okolicznych sąsiad, sprawił wesele.²³ Ale pod wieczór wziął Lię, córkę swoję, i w wiódł ją do niego, i zszedł się z nią.²⁴ A dał Laban Zelfę, swoję służebnicę, Lijej, córce swej, za służebnicę.²⁵ Nazajutrz rano poznał Jakub Lię i rzekł Labanowi: Cóżeś mi to uczynił? Azażem ja nie za Rachel służył u ciebie? I przeczżeś mię wżdy oszukał?²⁶ Ale mu odpowiedział Laban: Nie jest u nas ten zwyczaj, aby młodszą pierwej niż starszą za mąż dawać miano.²⁷ Wytrwaj z tą tydzień, a damy tobie i tę, za służbę drugich jeszcze siedmi lat.²⁸ I uczynił tak Jakub, a mieszkał z Lią tydzień. A potym Laban dał mu za żonę Rachel, córkę swą.²⁹ A dał Balę, służebnicę swą, Racheli, córce swej, za służebnicę.³⁰ Wszedł tedy też do Rachele i miłował ją barziej niżli Lię. A służył jeszcze przez drugie siedm lat Labanowi.

³¹ A widząc Pan, iż Lia nie była u niego w łasce, uczynił ją płodną. Ale Rachel niepłodna była.³² Tedy Lia począwszy porodziła syna, a wezwała imię jego Ruben mówiąc: Wejzrał Pan na utrapienie moje: A tak już mię też mąż mój miłować będzie.³³ Powtóre począwszy porodziła syna i rzekła: Iż wysłuchał mię Pan, żem nie była w łasce, dał mi i tego drugiego. A także wezwała imię jego Symeon.³⁴ Jeszcze też potym począwszy, porodziła syna i rzekła: Już teraz zasię mąż mój przyłączy się ku mnie, abowiemem mu porodziła trzech synów. A także imię jego wezwała Lewi.³⁵ Nadto jeszcze począwszy, porodziła syna i rzekła: Teraz już chwalić będę Pana. A przetoż wezwała imię jego Juda. I zatym przestała rodzić.