Read the Bible

¹ A tak nawiedził Pan Sarę, tak jako opowiedział i wypełnił jej obietnicę swoję.² Poczęła tedy Sara i porodziła Abrahamowi syna w starości jego, w on czas, który jemu Bóg opowiedział.³ I wezwał Abraham imię synowi swemu Izaak, którego mu była Sara urodziła.⁴ Potym Abraham obrzezał Izaaka, syna swego, dnia ósmego po narodzeniu jego, jako miał od Boga rozkazanie.⁵ Na ten czas było Abrahamowi sto lat, gdy mu się urodził Izaak, syn jego.⁶ Tedy rzekła Sara: Rośmieszył mię Bóg, a ktokolwiek usłyszy, śmiać się też będzie ze mną.⁷ Po wtóre rzekła: I któżby był rzekł Abrahamowi, aby Sara miała karmić swemi piersiami syna? Gdyż oto w starości swej porodziłam mu syna.⁸ Rozrastało się tedy dzieciątko i zostawiono jest od piersi. Abraham tedy dnia onego, w który Izaak jest zostawion, uczynił ucztę wielką.

⁹ A widząc Sara Agary Egipcjanki syna (którego była urodziła Abrahamowi) szydzącego.¹⁰ Rzekła do Abrahama: Wypędź precz tę służebnicę i z synem jej. Abowiem syn służebnice nie będzie dziedziczył z synem mem Izaakiem.¹¹ Tedy się to barzo nie podobało Abrahamowi, dla syna jego.¹² Ale rzekł Bóg do Abrahama: Niech ci się to przykro nie widzi o dziecię i o służebnicę twoję. A cokolwiek tobie rzecze Sara, w tym jej posłuchaj. Abowiem od Izaaka potomstwo twe nazywać będą.¹³ A wszakoż ja to uczynię, iż z syna służebnice wynidzie też naród przeto, iż jest twój potomek.

¹⁴ Tedy Abraham wstał rano, a wziąwszy chleba i flaszę wody i dał to Agarze, a włożywszy to na ramiona jej i z dziecięciem odprawił ją. Która idąc w drogę zbłądziła w puszczy Beerseba.¹⁵ Gdy im tedy nie zstało wody w flaszy, porzuciła dziecięcię pod jednem krzem.¹⁶ I odszedszy siadła przeciw jemu na strzeleniu z łuka; a mówiła: Nie chcę patrzyć na śmierć dziecięcą. I siedząc przeciw miejscu onemu płakała głosem wielkim.¹⁷ Tedy Bóg usłyszał głos dziecęcy i zawołał anioł Boży z nieba na Agar: Coć się dzieje Agar? Nie bój się, usłyszałci Bóg dziecięcia tego głos z miejsca, na którym jest.¹⁸ Wstań, a weźmi dziecię i podnieś je na ręce. Abowiem rozmnożę go w wielki naród.¹⁹ Otworzył tedy Bóg oczy jej, iż ujzrała źródło wody. I szła i nabrała wody flaszę, a napoiła dziecię.²⁰ I był Bóg z onym dziecięciem, który urósł wielkim, a mieszkał na puszczy. I był z niego strzelec znamienity.²¹ A mieszkał na puszczy Faran. Potym matka jego dała mu żonę z ziemie egiptskiej.

²² Tegoż czasu przydało się, iż Abimelech i Fikol, hetman wojska jego, mieli rozmowę z Abrahamem temi słowy: Bóg jest z tobą w sprawach tych wszytkich, które czynisz.²³ A tak teraz przysięż mi tu przez Boga, iż mię w niczym podchodzić nie będziesz, ani synów moich, ani także wnuków moich. A według tej dobrej wolej, którąś znał po mnie, uczynisz to prze mię i dla oto tej ziemie, w której byłeś gościem.²⁴ Tedy odpowiedział Abraham: Ja przysięgę.²⁵ I uskarżał się Abraham przed Abimelechem o studnią, którą jemu odjęli gwałtem służebnicy jego.²⁶ Do którego rzekł Abimelech: Jamci o tym nie wiedział, kto to uczynił, aniś też ty tego mnie oznajmił, a nie słychałem nic o tym, jedno dopiero dziś.²⁷ Tedy Abraham nabrawszy owiec i wołów darował Abimelechowi. I także miedzy sobą uczynili przymierze.²⁸ I postawił Abraham siedm owiec z stada osobno.²⁹ Tedy Abimelech rzekł Abrahamowi: Czemużeś tak to siedmioro owiec osobno postawił?³⁰ A on odpowiedział: Iż weźmiesz te siedm owiec z rąk moich, aby mi były na świadectwo, iżem ja tę studnią wykopał.³¹ A dlatego miejsce ono nazwane jest Beerseba, abowiem tam obadwa przysięgli.³² I tamże wzięli przymierze w Beerseba. Potym Abimelech i Fikol, hetman wojska jego, wrócili się do ziemie filistyńskiej.

³³ Sadził tamże Abraham drzewa w Beerseba i tamże też wzywał imienia Pana Boga wiecznego.³⁴ A mieszkał Abraham w ziemi filistyńskiej przez wiele czasów.