Read the Bible

¹ Onej nocy król nie mógł spać i kazał przynieść księgi, w których pisano rzeczy pamięci godne i kroniki pierwszych czasów, a czytano je przed nim.² I naleziono, że tam było napisano, jako Mardocheusz oznajmił o Bagatanie i o Taresie, dwu komornikach królewskich co byli odźwiernemi, że się ci byli zmówili targnąć na króla Aswerusa.³ Tedy rzekł król: Co za nagroda, a co za uczciwość stała się za tę rzecz Mardocheuszowi? Na co mu odpowiedzieli słudzy, którzy przy nim na ten czas byli, że go za to nic nie potkało.

⁴ I rzekł król: A kto jest w sieni? Bo Aman już był przyszedł do sieni zewnętrznej pałacu królewskiego, chcąc mówić z królem, aby był obieszon Mardocheusz na szubienicy, którą mu był nagotował.⁵ Tedy rzekli służebnicy królewscy: Oto stoi Aman w sieni. A król rzekł: Niechaj tu wnidzie.⁶ A tak gdy wszedł Aman rzekł król ku niemu: Co by uczynić temu człowiekowi, któremu król chce uczciwość wyrządzić? A Aman myślił w sercu swym: I komuż król chce uczciwość wyrządzić, jedno mnie.⁷ Przetoż Aman odpowiedział tak królowi: Człowiekowi, któremu król takową uczciwość wyrządzić chce.⁸ Niechaj przyniosą szaty, w które króla ubierają i przywiodą konia, na którym król zwykł jeździć, a niechaj włożą koronę królewską na głowę jego.⁹ Przytem niechaj dadzą szatę onę i konia w ręce któremu z książąt czelniejszych królewskich i niechaj obloką człowieka onego. K temu chce król poczciwość uczynić, a niechaj mu każą jeździć po ulicach miejsckich wołając przed nim: Tak-ci się stanie temu, którego król chce mieć w uczciwości.¹⁰ Tedy król rzekł do Amana: Weźmisz natychmiast szatę i konia, a jakoś sam powiedział, tak uczyń Mardocheuszowi Żydowi, który siedzi u drzwi królewskich, a nie opuszczaj namniejszego słóweczka ze wszytkich, któreś sam powiedział.¹¹ A tak wziął Aman szatę i konia i ubrał Mardocheusza, a wodził go i z koniem po ulicach miejsckich wołając przed nim: Tak-ci się stanie temu, którego król chce mieć w uczciwości.

¹² Wrócił się potym Mardocheusz do drzwi królewskich, a Aman bieżał do domu swego z żałością, a zakrywszy głowę swą.¹³ I opowiedział Aman Zares, żenie swej i wszytkim przyjaciołom swym to, co się mu przydało, a rzekli do niego mędrcy jego i Zares, żona jego: Jesliżeć jest Mardocheusz z narodu żydowskiego, przed którem się upadek twój począł, tedy go nie możesz przemóc, a pewnie musisz upaść przed nim.¹⁴ Tam, gdy jeszcze z nim o tym rozmawiali, nadeszli komornicy królewscy, a rozkazali corychlej idź Amanowi na ucztę, którą Ester sprawiła.