Read the Bible

¹ Jest jedno złe, którem widział pod słońcem i często się przydawa człowiekowi.² Człowiek, któremu Bóg dawa bogactwa, majętności i zacności, a iż ma dostatek wszytkiego czego jedno pożąda dusza jego, lecz iż mu Bóg nie da, aby ich używać mógł, ale je wytrawi obcy człowiek, a toć jest próżność i nędzny kłopot.³ Jesliby się człowiekowi urodziło sto synów, a przez wiele lat przedłużyłby żywota swego, a on by nie użył nic dobrego, a k temu by nie był pogrzebion, powiedam, iż lepszy jest martwy płód a niżli on.⁴ Abowiem próżno tu przyszedł i do ciemności odejdzie i sławę jego ciemności okryją.⁵ Też nie widział, ani poznał słońca, a wszakoż jest spokojniejszy niżli on.⁶ A chociażby też żył i dwa tysiąca lat, a nie użył nic dobrego, azaż nie obadwa idą do jednego miejsca?

⁷ Wszytka praca ludzka jest dla pożywienia jego, a wszakoż chuć jego nigdy nasycona nie będzie.⁸ Abowiem cóż więcej ma mądry niżli szalony? Abo co pomoże ubogiemu umiejętnemu, który umie skromnie żyć miedzy ludźmi?⁹ Lepsze jest to, co widzimy, niżli czego się nadziewamy, aleć też i to jest próżność a myśli utrapienie.¹⁰ Już Bóg postanowił o każdym, co się z nim ma dziać na potym i wiedzą, że jest człowiekiem, a nie może się swarzyć z tym, który jest mocniejszy.

¹¹ Abowiem wiele jest rzeczy, które przymnażają próżności i cóż po nich więcej człowiekowi?¹² Albowiem któż wie, co jest dobrego człowiekowi w tym żywocie po wszystkie dni żywota marności jego, które jako cień pomijają? Albo kto oznajmi człowiekowi, co po nim będzie pod słońcem?