Read the Bible

¹ Jako muchy zdechłe zasmradzają i złą wonią czynią w olejkach u aptekarzów, tak by namniejsze szaleństwo oszpeca człowieka zacnego w jego mądrości i chwale.² Serce mądrego jest ku prawej ręce, a serce szalonego jest ku lewej stronie jego.³ Szalony chociaż idzie drogą, ustawa serce jego, a powieda o każdym, że też jest szalon.

⁴ Jesliby się pan gniewem popędził przeciwko tobie, nie opuszczajże miejsca twego, abowiem cichość uśmierza wiele złego.⁵ Jest jeden kłopot, którym widział pod słońcem, podobny błędowi, który wychodzi od obliczności panującego.⁶ Szaleni bywają postanowieni na wielkich zacnościach, a bogacze siedzą w uniżeniu.⁷ Widziałem sługi na koniech, a książęta chodzące pieszo jako służebniki.⁸ Ten który dół kopał, samże weń wpadnie, a który rozgradza płot, ukąsi go wąż.⁹ Kto dźwiga kamienie, urazi się imi, a kto podrębuje drzewa, wdawa się w niebeśpieczeństwo.¹⁰ Jesli się przytępi naczynie żelazne, a nie poostrzysz ostrza jego, tedy ten, który rąba, musi mocy przyłożyć, tak z mądrości przychodzi tym więcej zacności.¹¹ Człowiek języczny nie jest różny od węża niezaklętego, który ukąsi.

¹² Słowa z ust mądrego są wdzięczne, ale wargi szalonych są mu szkodliwe.¹³ Początek słów ust jego jest głupstwo, a koniec powieści jego jest sprośne szaleństwo.¹⁴ Szalony-ć wiele mówi powiedając, iż nie wie człowiek, co ma przyść potym, a to co po nim będzie, któż wżdy oznajmi jemu?¹⁵ Szalonych robota spracuje je, którzy nie wiedzą drogi do miasta.

¹⁶ Biadaż tobie ziemio, gdy król twój jest dziecięciem, a książęta twoje rano biesiadują.¹⁷ Szczęśliważeś ty jest ziemio, która masz króla zacnego, a książęta twoi jadają czasu przystojnego dla posilenia mocy, a nie dla opilstwa.¹⁸ Dla lenistwa pochylają się dachy, a dla niedbałych rąk kapie do domu.¹⁹ Sprawują uczty dla wesela, a wino rozwesela ludzi, ale wszytko idzie za pieniądzmi.²⁰ Nie złorzecz królowi ani w myśli twojej, ani w zamknieniu twoim przeklinaj bogatego. Abowiem i ptak powietrzny rozniesie ten głos, a to co skrzydła ma, oznajmi to.