Read the Bible

¹ Szedł potym piątego dnia nawyższy kapłan Ananijasz z starszymi i z Tertulem, niejakim wymówcą, którzy stanęli przed starostą przeciw Pawłowi.² A tak pozwawszy go, począł nań skarżyć Tertulus mówiąc: My przez cię i przez twej roztropności zacne sprawy w narodzie tym, dostąpilichmy pokoju wielkiego.³ I prawie wszędzie to uznawamy, nazacniejszy Feliksie, dziękując ci za to wszelakim sposobem.⁴ Wszakoż bych cię długo nie bawił, proszę cię, abyś nas maluczko posłuchał wedle twej sprawiedliwości.⁵ Abowiemeśmy znaleźli tego człowieka zaraźliwego i wzruszającego niesnaski miedzy wszytkimi Żydy po wszytkim świecie, i jest powodem tej sekty Nazareńczyków.⁶ Który się też kusił, aby był zgwałcił kościół; a którego my pojmawszy, chcieliśmy osądzić wedle zakonu naszego.⁷ Ale przyszedszy rotmistrz Lizyjasz z wielkim gwałtem, wywiódł go z rąk naszych.⁸ Rozkazawszy tym, którzy nań skarżą idź do ciebie, skąd i sam możesz pytanie uczyniwszy o wszytkim tym rozeznać, ocz my nań skarżemy.⁹ Na to i Żydowie zezwolili mówiąc: Takci się rzecz ma.

¹⁰ Zatym odpowiedział Paweł, gdy mu starosta mówić dozwolił: Gdyż wiem, że od wiela lat jesteś przełożon nad tym narodem, tedy z lepszą myslą o tych rzeczach, które na mię należą odpowiedam.¹¹ Gdyż i sam znać możesz, iż mnie nie wyszło więcej dni jedno dwanaście, jakom przyszedł modlić się do Jeruzalem.¹² I nie naleźli mię w kościele, żebych miał z kim mówić, abo iżbych czynić miał schadzki miedzy ludem, ani w bożnicach ani w mieście.¹³ A nie mogąć tego dowieść, ocz tu teraz na mię skarżą.¹⁴ Aleć to przed tobą wyznawam, że według drogi onej, którą oni powiedają być sektą, tak chwalę ojczystego Boga, wierząc wszytkiemu, co w zakonie i w prorocech jest napisano.¹⁵ I mając nadzieję w Bogu, znam być toż którego i ci sami czekają, powstanie umarłych, sprawiedliwych społu i niesprawiedliwych.¹⁶ W tym się tedy sam ćwiczę, abych miał sumnienie przez obrażenia przed Bogiem i przed ludźmi zawżdy.¹⁷ A gdy przeminęło wiele lat, tedym przyszedł oddawając jałmużny narodowi mojemu i ofiary.¹⁸ Któregoż czasu znaleźli mię oczyścionego w kościele, nie z wielkością ludu, ani żebych miał czynić rozruch.¹⁹ Niektórzy z Azjej Żydowie, którym było potrzeba tu stanąć przed tobą i skarżyć, jesliby co mieli przeciw mnie.²⁰ Abo i ciż sami niechaj powiedzą, jesliż we mnie znaleźli jaki iny niesprawiedliwy uczynek, gdym ja stał przed zebraniem.²¹ Tylkoż co się dotycze jednego tego słowa, którem głośno powiedział stojąc miedzy nimi, iż o powstaniu umarłych ja dziś jestem od was oskarżon.

²² To usłyszawszy Feliks, odłożył im mówiąc: Gdy się pewniej dowiem, co się dotycze tej sekty, kiedy rotmistrz Lizyjasz przyjdzie, rozeznam waszę sprawę.²³ I rozkazał setnikowi, aby był pod strażą Paweł, a iżby był wolniejszy i aby nie broniono któremukolwiek z przyjaciół jego służyć mu i chodzić do niego.²⁴ Potym po kilku dni, gdy Feliks był z Druzyllą, żoną swą, która była Żydówka, wezwał do siebie Pawła i słuchał go o wierze, która jest w Krystusa.²⁵ A gdy on wywodził o sprawiedliwości i powściągliwości i o sądzie przyszłym, ulększy się Feliks odpowiedział: Już teraz odejdź, wszak potym czas upatrzywszy, wzowę cię sobie.²⁶ Nadziewając się, iżby mu Paweł miał dać pieniędzy, żeby go wyprawił i dla tegoż go tym częściej wzywając do siebie, rozmawiał z nim.²⁷ I gdy się spełniły dwie lecie, miał Feliks po sobie namiastka Porcjusza Festa; a chcąc Feliks zjednać sobie łaskę u Żydów, zostawił Pawła w więzieniu.