Read the Bible

¹ Zatym gdychmy odjechali, rozstawszy się z nimi, przyszlichmy prostym pędem do Koum, a nazajutrz do Rodis, stamtąd do Patara.² Tam znalazszy okręt, który miał płynąć do Fenice, wsiadszy weń, jechalichmy.³ A gdy się nam począł ukazować Cypr, zostawiwszy go po lewej, wiezlichmy się do Syrjej i przyjechalichmy do Tyru, abowiem tam z okrętu sprzątać miano.⁴ Tamżechmy zmieszkali przez siedm dni, nalazszy zwolenniki, którzy do Pawła mówili przez ducha, aby nie chodził do Jeruzalem.⁵ Ale gdychmy wymieszkali ony dni, odeszlichmy, a wszyscy nas prowadzili z żonami i z dziatkami, ażechmy wyszli z miasta, tedy u brzegu poklęknąwszy na kolana, modlilichmy się.⁶ Zatym obłapiając jedni drugie, wsiedlichmy w okręt, a oni też wrócili się do swych.⁷ My zasię odprawiwszy drogę, przyszlichmy z Tyru do Ptolemaidy, tamże się przywitawszy z bracią, mieszkalichmy u nich przez jeden dzień.

⁸ A nazajutrz wyszedszy Paweł i my, którzychmy z nim byli, przyszlichmy do Cezaryjej i wszedszy w dom Filipa ewanjelisty (który był jeden z onych siedmi), zostalichmy u niego.⁹ A ten miał czterzy córki panienki, które prorokowały.¹⁰ I gdychmy tam przez niemało dni mieszkali, przyszedł z Żydostwa prorok niektóry imieniem Agab.¹¹ Który przyszedszy do nas, wziął pas Pawłów i związawszy sobie nogi i ręce mówił: Toć mówi Duch święty: Męża, którego jest ten pas, tak zwiążą w Jeruzalem Żydowie i podadzą go w ręce poganom.¹² To skorochmy usłyszeli, prosilichmy i sami i ci, którzy na onym miejscu byli, aby nie chodził do Jeruzalem.¹³ Tedy odpowiedział Paweł: Cóż czynicie płacząc, a krusząc serce moje? Koniecznieć ja nie tylko, abych miał być związan, alem i umrzeć gotów w Jeruzalem, dla imienia Pana Jezusowego.¹⁴ A tak gdychmy mu rozradzić nie mogli, przestalichmy na tym mówiąc: Niechajżeć się zstanie wola Pańska.

¹⁵ Zatym po onych dnioch, zebrawszy tłumoki, szlichmy do Jeruzalem.¹⁶ I przyszli też społu z nami niektórzy zwolennicy z Cezaryjej, przywiódszy z sobą tego, u któregochmy gospodą stać mieli, Mnazona Cypryjczyka, starego zwolennika.¹⁷ Gdyśmy tedy przyszli do Jeruzalem, wdzięcznie nas przyjęli bracia.¹⁸ Nazajutrz wszedł z nami Paweł do Jakuba, kędy wszyscy starszy byli.¹⁹ Które obłapiwszy, opowiedział im porządnie, co Bóg czynił miedzy pogany przez służbę jego.²⁰ Co oni słysząc, chwalili Pana, a powiedzieli mu: Widziszże bracie, jako jest wiele tysięcy Żydów, którzy uwierzyli; a wszyscy zapalonemi są chutliwością ku zakonowi.²¹ Słyszeli tedy o tobie z powieści inych, iż uczysz odstania od Mojżesza, a wszyscy Żydowie, którzy są miedzy pogany, powiedasz, że się obrzezować nie mają, ani mają chodzić wedle ustaw jego.²² Cóż tedy jest? Koniecznieć się potrzeba zejdź ludowi; boć usłyszą, żeś przyszedł.²³ A przetoż czyń to, coć powiedamy. Mamyć czterzech mężów, co społu ślub mają.²⁴ Ty wziąwszy, oczyśćże się z nimi i złóżże się z nimi, aby ogolili głowy, a iżby poznali wszyscy, że to co o tobie słyszeli z powieści innych, nic nie jest, ale iż i sam chodzisz zachowywając zakon.²⁵ O tych też, którzy uwierzyli z poganów, mychmy pisali, gdychmy postanowili, aby nic takowego nie zachowywali, tylkoż aby się przestrzegali od tego, co jest ofiarowano bałwanom, od krwie, od rzeczy dawionych i od grzechu nieczystego.²⁶ Tedy Paweł wziąwszy ony męże, nazajutrz oczyścion jest z nimi i wszedł do kościoła, oznajmując wypełnienie dniów oczyścienia, aż za każdego z nich była uczyniona ofiara.

²⁷ A gdy już było prawie siedm dni wypełnienia, niektórzy Żydowie z Azjej, gdy go ujzreli w kościele, wzburzyli wszystek lud i targnęli się nań rękoma.²⁸ Wołając: Mężowie izraelscy, ratujcież! Tenci jest człowiek on, który przeciw ludowi i zakonowi i miejscu temu wszytkich uczy wszędy, a już nawiódł i Greków w kościół i plugawi to miejsce święte.²⁹ Abowiem przed tym widzieli z nim w mieście Trofima Efeskiego i mnimali, aby go Paweł wwiódł do kościoła.³⁰ Wzruszyło się tedy miasto wszytko i zbieżało się mnóstwo ludu; a pojmawszy Pawła, wywlekli z kościoła i natychmiast drzwi zamkniono.³¹ I gdy się starali, jakoby go zamordować, przyszła wieść do rotmistrza nad wojskiem, iż się wzburzyło wszytko Jeruzalem.³² Który tegoż czasu wziąwszy służebne i setniki, przybieżał do nich. Tedy oni ujzrawszy rotmistrza i służebne, przestali bić Pawła.³³ A tak rotmistrz przyszedszy bliżej, uchwycił go i kazał dwiema łańcuchy zwięzać, pytając się coby był zacz i co uczynił.³⁴ Ale jedni tak, drudzy inaczej miedzy ludem wołali; i gdy nic pewnego o nim się dowiedzieć nie mógł w onym rozruchu, rozkazał go wieść do zamku.³⁵ I gdy przyszedł na wschody, przydało się, iż go prawie niesli służebni, przed gwałtem ludu.³⁶ Abowiem mnóstwo ludu szło za nim wołając: Daj go stracić.³⁷ Gdy tedy poczynano wieść Pawła do zamku, rzekł rotmistrzowi: Godzili mi się co rzec do ciebie? Który rzekł k niemu: A umiesz greckie?³⁸ I nie tyżeś to jest on Egiptcjanin, który przed tymi dni wzruszyłeś burzkę i wywiodłeś na puszczą czterzy tysiące zbójców?³⁹ Tedy mu rzekł Paweł: Jaciem jest człowiek Żyd z Tarsu, mieszczanin nie z podlejszego miasta Cylicyjej i proszę cię, abyś mi dopuścił mówić do ludu.⁴⁰ A tak gdy mu on dopuścił, tedy Paweł stojąc na wschodziech, kinął ręką na lud i uczyniwszy wielkie milczenie, mówił do nich żydowskim językiem tymi słowy