Read the Bible

¹ Tedy Achitofel rzekł ku Absalomowi: Niechaj teraz wybiorę dwanaście tysięcy mężów, abym tej nocy Dawida gonił.² I uderzę nań, abowiem się spracował i ustał, a przestraszę go tak, iż musi uciec wszytek lud jego, który jest z nim i samego króla zabiję.³ A przywiodę do ciebie wszytek lud. I gdy się wszytcy wrócą do ciebie, których ty szukasz, będzie pokój miedzy wszytkim ludem.⁴ Ta rzecz Absalomowi podobała się i wszytkim starszym izraelskim.⁵ I kazał Absalom zawołać Chusaja Arachity, aby też słyszał zdanie jego.⁶ A gdy Chusaj przyszedł do Absaloma, rzekł ku niemu Absalom: Tać jest rada Achitofelowa, przeto ty powiedz, mamy li jej słuchać, abo nie.⁷ Tedy Chusaj odpowiedział Absalomowi: Rada ta, którą Achitofel dał na ten czas, nie jest dobra.⁸ Nad to rzekł: Świadomeś ojca twego i ludu jego, iż są mężni i k temu serca zapalczywego, nie inaczej jako niedźwiedzica dzika, której dzieci pobrano. K temu ociec twój jest człowiek waleczny, który nie będzie nocował z ludem.⁹ A podobno się teraz skrył w której jaskini, abo gdzie indzie. A jesliby którzy z tych na pierwszym potkaniu polegli i przyszłaby ta wieść, że lud, który był z Absalomem, jest porażony.¹⁰ Tedy i namężniejszy i którzy jest śmiałości lwiej, zatrwoży się, gdyż wszytek Izrael wie, iż ociec twój i z ludem swoim są barzo mężni ludzie.¹¹ Ale ja radzę, aby się do ciebie zciągnęli wszytcy Izraelczycy, począwszy od Dan aż do Bersabee, których będzie liczba niezliczona, jako piasku na brzegu morskim, z którymi ty sam pójdziesz na wojnę.¹² A my przyciągnąwszy, gdziekolwiek się najdzie, uderzymy nań tak gęsto, jako rosa na ziemie pada, a z tych wszytkich, którzy przy nim są i jeden nie zostanie.¹³ A jesliż by uszedł do którego miasta, tedy my wszytcy Izraelczycy ono miasto powrozami obtoczywszy, wciągniemy je w rzekę, tak iż tam i jeden kamyk nie będzie nalezion.¹⁴ Tedy Absalom i wszytcy Izraelczycy powiedzieli, iż jest lepsza rada Chusaja Arachity, niż Achitofelowa. Bo Pan już był postanowił, aby rada Achitofelowa, która była dobra, wniwecz się obróciła, chcąc dopuścić nieszczęście na Absaloma.

¹⁵ I oznajmił Chusaj Sadokowi i Abiatarowi kapłanom, tak a tak Achitofel radził Absalomowi i starszym izraelskim, a jam tak poradził.¹⁶ A przetoż natychmiast poślicie i oznajmicie Dawidowi, żeby tej nocy nic nie pozostawał w równi na puszczy, owszem, aby dalej ciągnął, by snadź król i ze wszytkim ludem swym nie był porażon.¹⁷ Na ten czas Jonatan i Achimaas byli w Enrogel, gdy niektóra służebnica przyszedszy, oznajmiła to, aby oni szli a opowiedzieli to Dawidowi, bo nie śmieli jawnie przyjdź do miasta.¹⁸ Wszakże niektóry młodzieniec obaczył je i powiedział to Absalomowi. A tak obadwa śpieszno idąc, przyszli do domu niektórego człowieka w Bahurym, który miał na swym dworze studnią, do której się oni skryli.¹⁹ A niewiasta wziąwszy płachtę, okryła ją studnią i posypała na niej zboże stłuczone. A tak się tego nie dowiedziano.²⁰ Potym słudzy Absalomowi przyszedszy w dom do onej niewiasty pytali się, gdzie by był Achimaas i Jonatan. Którym ona powiedziała, że się przeprawili przez rzekę. A oni ich szukali, lecz nie nalazszy ich, wrócili się do Jeruzalem.²¹ A gdy już odeszli, tedy oni wyszedszy z studniej poszli i oznajmili to Dawidowi mówiąc ku niemu: Ruszcie się, przeprawcie się co rychlej przez wodę, abowiem tak radził przeciwko wam Achitofel.

²² A tak Dawid ze wszytkim ludem, który był z nim, ruszywszy się, przeprawili się za Jordan, aż się rozedniewać poczęło. A nie został by jeden, który by się przez Jordan przeprawić nie miał.²³ A widząc Achitofel, iż się nie stało podług rady jego, osiodławszy osła, jechał do domu, do miasta swego i rozprawił dom swój. Potym się udawił i umarł, a pogrzebion w grobie ojca swego.²⁴ A Dawid przyszedł do Mahanaim, a Absalom się też przeprawił przez Jordan i wszytek lud izraelski z nim.²⁵ A przełożył Absalom, miasto Joaba, Amasę nad wojskiem, a ten Amasa był syn niektórego męża, którego zwano Itra, Izraelita, który był wszedł do Abigali, córki Nahasowej, siostry Sarwie, a matki Joabowej.²⁶ I położyli się Izraelczycy z Absalomem obozem w ziemi Galaad.²⁷ A gdy Dawid przyszedł do Mahanaim, tedy Sobi, syn Nahasów z Rabby Ammonitów i Machir, syn Ammielow z Lodabaru, Berzelaj Galaadczyk z Rogelim.²⁸ Przynieśli z sobą pościel, miednice, naczynia zduńskie, pszenice, jęczmiony i mąki, ciasta, boby, soczewicę i prażma.²⁹ K temu miodu, masła, owiec i serów krowich nadali Dawidowi i ludowi, który z nim był, aby jedli, abowiem tak mówili: Iż ten lud jest głodny, spracowany i pragnieniem zjęty na puszczy.