Read the Bible

¹ Potym Elizeusz rzekł do onej niewiasty, której był syna wskrzesił temi słowy: Idźże ze wszytkim twym domem kędy możesz w gościnę. Bo Pan dopuści głód na wszytkę tę ziemię, który będzie przez siedm lat.² A tak niewiasta czyniąc dosyć słowu męża Bożego szła ze wszytkiem swym domem i mieszkała w ziemi filistyńskiej przez siedm lat.³ A gdy siedm lat wyszło, wróciła się z ziemie filistyńskiej, a szedszy do króla, skarżyła się o dom swój i o rolę swoję.⁴ A tak spytał król Gezy, służebnika męża Bożego: Proszę cię opowiedz mi zacne sprawy, które czynił Elizeusz.⁵ A gdy on opowiedał królowi, jako wskrzesił syna umarłego onej niewieście, tedy ona przyszła do króla, a wołała nań o dom swój i o rolą swoję. A zatym rzekł Gezy: Królu, mój panie. Tać jest niewiasta i ten jest syn jej, którego ożywił Elizeusz.⁶ Pytał potym król niewiasty, a ona mu powiedała. A tak z nią król posłał komornika jednego, rozkazując, aby jej wszytko wrócono i wszytki pożytki z pola od onego dnia, jako wyszła z ziemie, aż do tego czasu.

⁷ Potym przyszedł Elizeusz do Damaszku, a na tan czas król Benadad, król syryjski, był niemocem. Tedy mu oznajmiono, iż tam przyszedł mąż Boży.⁸ A tak rzekł król do Hazaela: Weźmi z sobą upominki, a idź przeciwko mężowi Bożemu i pytaj się przezeń Pana, jeśliże wstanę z tej niemocy?⁹ A przetoż Hazael szedł przeciwko niemu, wziąwszy z sobą upominki i rzeczy kosztowne z Damaszku, co jedno mógł nabrać na czterdzieści wielbłądów i przyszedszy tam, stanął przed nim mówiąc: Syn twój, Benadad, król syryjski, posłał mię do ciebie pytając się, jeśli wstanie z tej niemocy.¹⁰ Któremu odpowiedział Elizeusz: Idź a powiedz mu, że żyw zostanie. A wszakoż mi Pan okazał, że pewnie umrze.¹¹ A zapatrzywszy się nań mąż Boży nie mógł się dalej wstrzymać i płakał.¹² Do którego rzekł Hazael: Przeczże płaczesz mój panie? A on mu odpowiedział: Iż wiem, co masz uczynić złego synom izraelskim. Abowiem twierdze ich popalisz ogniem, a młodzieńce ich pomordujesz mieczem, dziateczki ich zrostrącasz, a brzemienne niewiasty porozcinasz.¹³ Tedy rzekł Hazael: I cóżem ja zacz jest służebnik twój, będąc jako pies, żebych miał tak wielką rzecz uczynić? Ale mu odpowiedział Elizeusz: Ukazał mnie Pan, iż ty będziesz królem nad Syrią.¹⁴ A tak odszedł od Elizeusza i przyszedł do pana swego, który rzekł ku niemu: Cóż ci powiedział Elizeusz? A on rzekł: Powiedział mi, że pewnie będziesz żyw.¹⁵ A gdy było nazajutrz, tedy wziął sukno miąższe a zmaczał je w wodzie, potym mu przykrył twarz jego, a także on umarł. A po nim królował Hazael.

¹⁶ Tedy piątego roku za Jorama, syna Achabowego, króla izraelskiego i za Jozafata, króla judzkiego, został Joram, syn Jozafatów królem judzkim.¹⁷ I miał trzydzieści i ośm lat, gdy począł królować, a panował ośm lat w Jeruzalem.¹⁸ Ale chodził drogami królów izraelskich, sprawując się jako dom Achabów, którego córkę miał za żonę, a dopuszczał się złości przed Panem.¹⁹ A wszakoż Pan nie chciał wytracić Judy dla Dawida, służebnika swego, jako to był powiedział, iż mu miał dać światłość i synom jego po wszytki czasy.²⁰ Za jego czasów wyłomili się Edomczycy z posłuszeństwa judzkiego, postanowiwszy króla nad sobą.²¹ A tak się ruszył Joram ku Seir za wszytkimi wozy swemi, a ruszywszy się nocą, poraził Edomczyki, którzy go byli obtoczyli i hetmany nad wozami, tak iż lud uciekł do swoich namiotów.²² Potym zasię Edomczycy wyłomili się z posłuszeństwa judzkiego, aż i do tego czasu i Lobna oderwało się od nich.²³ Ale ine sprawy Joramowe i wszytko co czynił, napisane są w kronikach królów judzkich?²⁴ I zasnął Joram z ojcy swemi, a pogrzebion jest przy nich w mieście Dawidowym i został po nim królem syn jego Ochozjasz.

²⁵ Potym dwunastego roku za Jorama, syna Achabowego, króla izraelskiego, królował Ochozjasz, syn Jorama, króla judzkiego.²⁶ A był Ochozjasz we dwudziestu i dwu leciech, gdy począł panować i panował w Jeruzalem rok jeden, a imię matki jego było Atalia, córka Amry, króla izraelskiego.²⁷ Ten chodził drogami domu Achabowego, złościwie się sprawując przed Panem, jako i dom Achabów, abowiem był zięciem domu Achabowego.²⁸ Potym ciągnął z Joramem, synem Achabowym na wojnę przeciw Hazaelowi, królowi assyryjskiemu, do Ramot Galaadzkiego, ale zranili Syrjanie Jorama.²⁹ A przetoż się on wrócił do Jezrael, aby się wyleczył z ran, których dostał od Syrjan w Ramot, walcząc z Hazaelem, królem syryjskiem. A Ochozjasz też, król judzki, szedł nawiedzać w niemocy Jorama, syna Achabowego do Jezrael.