Read the Bible

¹ Tedy Saul mówił do Jonatana, syna swego i do wszytkich swych służebników, aby zabili Dawida. Ale Jonatan, syn Saulów, kochał się barzo w Dawidzie.² I oznajmił to Jonatan Dawidowi tak mówiąc: Ociec mój szuka przyczyny, jakoby cię zabił. A przetoż proszę cię, strzeż się teraz aż do zaranku, a schowaj się i skryj kędy.³ A ja wynidę i stanę podle ojca swego na tym polu, gdzie ty będziesz i będę z nim mówił o tobie, a cokolwiek usłyszę od niego, tedy-ć to oznajmię.⁴ A tak Jonatan mówił wszytko dobre o Dawidzie przed Saulem, ojcem swem i rzekł kniemu: Niechajże król nie grzeszy przeciw słudze swemu Dawidowi, boć nic nie winien i owszem jego sprawy były-ć barzo pożyteczne.⁵ Gdyż on ważąc na to zdrowie swoje, zabił onego Filistyńczyka, a Pan wielkie wybawienie sprawił wszytkiemu Izraelowi, na coś sam patrzał i radował się z tego. Przeczże tedy miałbyś zgrzeszyć przeciw krwi niewinnej, a miał byś zabić Dawida bez przyczyny?⁶ I usłuchał Saul słów Jonatanowych a przysiągł: Oświadczam się żywym Panem, żeć nie umrze.⁷ A tak Jonatan przyzwał Dawida i opowiedział mu wszytki słowa ony i przywiódł go do Saula, a był przy nim tak jako i przed tym.

⁸ Wszczęła się potym wojna, a ciągnął Dawid przeciw Filistynom, które poraził porażką wielką. I pierzchnęli przed niem.⁹ A duch zły od Pana opętał był Saula i siedząc doma, miał szefelin w ręce swej, gdzie na ten czas Dawid grał przed nim.¹⁰ I starał się Saul jakoby Dawida mógł przebić ku ścianie, ale się on umknął przed niem, tak iż szefelinem utknął w ścienie, a Dawid uciekł i uszedł onej nocy.

¹¹ Ale Saul posłał sługi domu Dawidowego, aby nań strzegli i zabili go rano. Co Michol, żona jego, oznajmiła jemu powiedając: Jesliże tej nocy nie przestrzeżesz zdrowia swego, tedy jutro będziesz zabit.¹² A tak Michol spuściła Dawida oknem, który uciekł i uszedł niebeśpieczeństwa.¹³ A wziąwszy Michol obraz, położyła ji na łożu, założywszy wezgłówko z koziej sierści pod głowy i przykryła szatą.¹⁴ I posłał Saul sługi, aby pojmali Dawida. Ale ona powiedziała, iż chor.¹⁵ Posłał powtóre Saul sługi, aby oglądali Dawida, rozkazując im: Przynieść go i z łóżkiem, a zabiję ji.¹⁶ Gdy tedy oni przyszli, naleźli obraz na łożu, a wezgłówko z koziej wełny w głowach jego.¹⁷ A tak rzekł Saul do Michol: Przecześ mię zdradziła, a wypuściłaś nieprzyjaciela mego, aby uciekł? Tedy mu odpowiedziała Michol: Iż mi tak groził: Jesliż mię nie wypuścisz, pewnie cię zabiję.

¹⁸ Tedy Dawid uciekszy, przyszedł ku Samuelowi do Rama, a oznajmił mu wszystko, co z nim czynił Saul. Tedy oba z Samuelem szli, a mieszkali w Najot.¹⁹ I opowiedziano Saulowi: Oto Dawid jest w Najot, które jest w Rama.²⁰ Zatym Saul wyprawił tam posły, aby wzięli Dawida. A oni ujzrawszy tam gromadę proroków prorokujących i Samuela stojącego z niemi, przyszedł też i na nie Duch Boży, a prorokowali i oni sami.²¹ I oznajmiono to Saulowi, który wyprawił ine posły, ale też i ci prorokowali. Wyprawił jeszcze Saul i trzecie posły, lecz też i ci prorokowali.²² A tak sam szedł do Rama, a przyszedł aż do wielkiej studniej, która jest w Socho pytając się: Kędy jest Samuel i Dawid? A powiedziano mu: Oto są w Najot, które jest w Rama.²³ A tak stamtąd szedł do Najot w Rama i przyszedł też nań Duch Boży, a tak idąc prorokował, aż tam przyszedł.²⁴ A tak zwlókszy odzienie swoje, prorokował też i sam przed Samuelem, a leżał nagim przez on cały dzień i noc. Stądże weszło w przypowieść: Izali też Saul miedzy proroki?