Read the Bible

¹ Czasu onego miał Nabot Jezraelita winnicę w Jezrael podle dworu Achaba, króla w Samarjej.² Tedy rzekł Achab ku Nabotowi: Daj mi winnicę swą, abych miał z niej gród dla jarzyn, abowiem mi prawie przyległ ku domowi, a ja tobie za nię dam iną winnicę lepszą, aboć za nie dam pieniądze, jeślić się tak będzie podobało.³ Odpowiedział Nabot: Nie daj tego Panie Boże, abych ja tobie miał dać dziedzictwo ojców moich.⁴ A przetoż Achab przyszedł do domu frasując i gniewając się na Nabota Jezraelitę, iż go tak odprawił tymi słowy, a iż mu nie chciał dać dziedzictwa ojców swych. I układłszy się na łożu swym, a obrócił się do ściany, ani jadł chleba.

⁵ Tedy ku niemu przyszła Jezabel, żona jego, pytając przecz się tak frasuje, a nie chce nic jeść.⁶ Który tak rzekł do niej: Mówiłem z Nabotem Jezraelitą, aby mi przedał za pieniądze winnicę swą, abo ze mną na lepszą frymarczył. Ale on mi powiedział, że mi jej dać nie chce.⁷ Rzekła tedy Jezabel, żona jego: I takżeś ty rządny w królestwie izraelskim? Wstań i jedz, a bądź dobrej myśli, abowiem ja tobie dam winnicę Nabota Jezraelity.⁸ A tak napisała listy imieniem Achabowym, zapieczętowawszy je sygnetem królewskim i posłała je do starszych, a do przełożonych miasta onego, kędy mieszkał Nabot.⁹ A napisała on list w ty słowa: Zapowiedzcie post, a postawcie Nabota na nawyższym miejscu miedzy ludem.¹⁰ Postawcież dwu mężu przewrotnych przeciw niemu, którzy by nań świadczyli, iż złorzeczył Bogu i królowi. A tak go wywiedzcie a ukamionujcie, aby umarł.¹¹ I uczynili tak oni starszy i przełożeni, którzy mieszkali w onym mieście na rozkazanie Jezebele, jako była napisała w liściech swych, które posłała do nich.¹² A zapowiedziawszy post, postawili Nabota na nawyższym miejscu miedzy ludem.¹³ Przyszli potym dwa mężowie przewrotni i stanęli przeciw jemu, a świadczyli nań przed wszytkim ludem, iż Nabot złorzeczył Bogu i królowi. A tak go wywiódszy z miasta, ukamionowali i umarł.¹⁴ Posłali potym do Jezebele opowiedając: Iż ukamionowan i umarł Nabot.¹⁵ A gdy usłyszała, że jest ukamionowan i umarł, rzekła do Achaba: Wstań a weźmi winnicę Nabota Jezraelity, który ci spuścić nie chciał za pieniądze twoje, abowiem jużci nie żyw, ale umarł.¹⁶ To Achab usłyszawszy, że umarł Nabot, wstał a szedł do winnice jego, aby ją otrzymał.

¹⁷ Zatym Pan rzekł do Eliasza Tezbity tymi słowy:¹⁸ Idź przeciwko Achabowi, królowi izraelskiemu, który jest w Samarjej, otoć jest w winnicy Nabatowej, do której szedł, aby ją otrzymał.¹⁹ I mów do niego w ty słowa: Tak mówi Pan: A jużeś zabił i dostałeś? Powiedzże mu nad to: Takci dał powiedzieć Pan: Na miejscu tym, na których lizali psi krew Nabotowę, będą też lizali krew twoję.²⁰ Ale Achab rzekł do Eliasza: A jużeś mię nalazł nieprzyjacielu mój? A on mu odpowiedział: Nalazłem, abowiemeś się ty na to udał, abyś czynił złość przed Panem.²¹ Otóż ja na cię przywiodę wszytko złe, a odejmę i wytracę z domu Achabowego, aż do namniejszego szczenięcia, tak to co jest na miejscach obronnych, jako i gdzie indziej w Izraelu.²² A uczynię dom twój, jako dom Jeroboama, syna Nabatowego i jako dom Baazy, syna Achie, przeto iżeś mię poruszył w gniew, a przywiodłeś ku grzechu Izraela.²³ A o Jezebeli też Pan także kazał powiedzieć, że ją psi zjedzą na wale Jezraelowym.²⁴ Tego, który umrze z domu Achabowego w mieście, zjedzą psi, a tego, który umrze na polu, zjedzą ptacy powietrzni.²⁵ Aleć jeszcze nie był nikt jako Achab, któryby się tak na to udał dopuszczać się złości przed Panem, a którego jeszcze poduszcza Jezabel, żona jego.²⁶ Abowiem się dopuścił rzeczy barzo obrzydłej, chodząc za bałwany, tak wszytko jako czynili Amorejczycy, które wygnał Pan przed syny izraelskimi.²⁷ Ty słowa gdy usłyszał Achab, rozdarł na sobie odzienie swoje, a włożywszy wór na się, pościł i leżał w worze, a chodził pomaluczku.²⁸ Tedy rzekł pan do Eliasza Tezbity, tym słowy:²⁹ Widziałeś jako się Achab upokorzył przede mną? A prze tę jego pokorę, nie przywiodę nań nieszczęścia za żywota jego. Ale to nieszczęście przywiodę za syna jego na dom jego.