Bible Lexicons

κατ-άγνῡμι,

inf. -ύναι [ῠ] Th. 4.11, Pl. Phdr. 265e; καταγνύω Eub. 107.14, X. Oec. 6.5; late pres. κατάσσω, κατεάσσω (qq. v.): fut. κατάξω Eup. 323: aor. κατέαξα Hom., etc. (v. infr.); Ion. κατῆξα Hp. Epid. 5.26; 3 sg. subj. κατάξει SIG 38.37 (Teos, v B.C.); part. κατάξας (Dobree for κατεάξας) Lys. 3.42, Plu. 2.526b (v.l. κατεάξας, κατάγξας); opt. καυάξαις = καϝϝάξαις for κατ-ϝάξαις, Hes. Op. 666, 693: — Pass., κατάγνῠμαι Hp. Fract. 45, Art. 67, Ar. Pax 703: impf. κατεάγνυτο Epicur. Nat. 113G.: aor. 2 κατεάγην [prob. ᾰ ] Ar. V. 1428, subj. κατ-ᾱγῶ (contr. fr. κατᾰ-ϝᾰγ-) Id. Fr. 604, prob. in Id. Ach. 928, opt. κατᾱγείην ib. 944; part. καταγείς [prob. ᾱ ] IG 2.1673.33, 39, al., later κατᾰγέντος APl. 4.187: fut. καταγήσομαι Cat.Cod. Astr. 8(4).129: pf. κατέᾱγα, Ion. κατέηγα Hp. Art. 67 (in pass. sense); part. κατεαγώς, written κατειαγώς IG 22.1673.55, contr. κατηγώς Phoenix5.1: pf. Pass. κατέαγμαι Luc. Tim. 10, Paus. 8.46.5, Artem. 5.32: aor. 1 κατεάχθην LXX Jeremiah 31:25(48).25; inf. καταχθῆναι Arist. PA 640a22; part. καταχθείς Anon.Lond. 26.52, D.Chr. 11.82.--The forms κατέαξα, κατεάγην led the copyists to insert the ε in unaugmented forms, as κατεάξας Lys. l.c., κατεαγῇ Hp. Art. 50, κατεαγῆναι Pl. Grg. 469d, and such forms were in use in later Gr., as κατεάξει Matthew 12:20, κατεαγῶσιν John 19:31, κατέαξαν BGU 908.25 (ii A.D.): —

I

1. break in pieces, shatter, κατά θ' ἅρματα ἄξω Il. 8.403; ἄξονα Hes. Op. 693; τὸ (sc. ἔγχος) γὰρ κατεάξαμεν Il. 13.257; νέα μέν μοι κατέαξε Ποσειδάων Od. 9.283, cf. Hes. Op. 666; εἴ τινες μαχεσάμενοι ἔτυχον ἀλλήλων κατάξαντες τὰς κεφαλάς Lys. 3.42; κατάξειέ τις αὐτοῦ μεθύων τὴν κεφαλήν Ar. Ach. 1166 cod. R (v.l. τῆς κεφαλῆς, cf. οὐ γὰρ κατάξει τῆς κεφαλῆς τὰ ῥήματα Eup. 323, κατῆξε τῶν πλευρέων Hp. Epid. 5.26, v. sub fin.); κατάξω τὴν κεφαλήν, ἄνθρωπέ, σου Men. Sam. 173; γυνὴ κατέαξ' ἐχῖνον Ar. V. 1436; Ναξίαν ἀμυγδάλην κατᾶξαι Phryn. Com.68; τὰς ἀμυγδαλᾶς.. κάταξον τῇ κεφαλῇ σαυτοῦ λίθῳ Ar. Fr. 590: metaph., break up into species, μὴ κ. μηδὲ κερματίζειν τὴν ἀρετήν Pl. Men. 79a.

2. weaken, enervate, πατρίδα θ', ἢν αὔξειν Χρεὼν καὶ μὴ κατᾶξαι E. Supp. 508; τὰς ψυχὰς καταγνύουσι X. Oec. 6.5: abs. in pf. part. κατεαγώς effeminate, D.H. Comp. 18, Ath. 12.524f; αὐλητὴς τῶν κ. Plu. Dem. 4; κ. μουσική S.E. M. 6.14.

II Pass. with pf. Act., to be broken, δόρατα κατεηγότα Hdt. 7.224; ὀστέα Hp. Fract. 8; κληΐς Id. Art. 14; περὶ δ' ἐμῷ κάρᾳ κατάγνυται τὸ τεῦχος S. Fr. 565.3; κατέαγεν ἡ Χύτρα Ar. Th. 403; esp. καταγῆναι τὴν κεφαλήν have one's head broken, And. 1.61, Lys. 3.14; τὴν κεφαλὴν κατεαγέναι D. 54.35: Com., στάμνου κεφαλὴν κατεαγότος Ar. Pl. 545; τὸ κρανίον E. Cyc. 684; τὸ σκάφιον Ar. Fr. 604; κατεαγέναι or κατάγνυσθαι τὰ ὦτα, of pugilists, Pl. Grg. 515e, Prt. 342b; τὴν κλεῖν κατεαγώς D. 18.67: also c. gen. partit. (οὐ πᾶσαν τὴν κεφαλὴν ἀλλὰ μέρος τι αὐτῆς Hdn. Philet. p.448 P.), τῆς κεφαλῆς κατέαγε περὶ λίθῳ πεσών Ar. Ach. 1180; κατεάγη τῆς κ. Id. V. 1428; τῆς κ. καταγῆναι (-εαγῆναι, -εαγέναι codd.) δεῖν Pl. Grg. 469d; κατέαγα τοῦ κρανίου Luc. Tim. 48: metaph., to be shattered, of an argument, Epicur. l. c.