Bible Lexicons

This subst., which in the NT is confined to Luke 1:75, Ephesians 4:24, may be illustrated by P Leid Di. 13 (B.C. 162) (= I. p. 25, cf. P Par p. 282) περὶ μὲν οὖν τούτων δοί (l. δοίη or rather δοῖέν) σοι ὁ Σάραπις καὶ ή Ἶσις ἐπαφροδισί [α ]ν, χάριν, μορφὴν πρὸς τὸν βασιλέα καὶ τὴν βασίλισσαν, δι᾽ ᾗς ἔχεις πρὸς τὸ θεῖον ὁσιότητα, Syll 521 (= .3 717).88 (B.C. 100–99) ἐφρόντισεν δ [ὲ ] καὶ ἐν ἄλλοις πλείοσιν μετὰ πάσης ὁσιότητος καὶ δι [ε ]τήρησεν πάντας ὑγιαίνοντας καὶ σωζομένους, and OGIS 383.19 (the proclamation of Antiochus I.—mid. i/B.C.) παρ᾽ ὅλον τε τὸν βίον ὤφθην ἅπασι βασιλείας ἐμῆς καὶ φύλακα πιστοτάτην καὶ τέρψιν ἀμίμητον ἡγούμενος τὴν ὁσιότητα, where it no doubt represents the Zoroastrian asha, ";right."; The word is used in a similar wide sense of what is just and benevolent towards men in Priene 61.12 (before B.C. 200) ἐποιήσαντο δὲ καὶ τὴν ἀ [ναστροφὴν τὴμ ] παρ᾽ ἡμῖν μετὰ πάσης εὐκοσμίας καὶ ὁσιότητος, and more particularly of piety towards the gods in ib. 108.30 (after B.C. 129) καλὸν ἀπόδειγμα τῆς τε πρὸς θεοὺς ὁσιότητος καὶ τῆς πρὸς τὴν πόλιν ἀρέσεως (cf. Rouffiac, p. 81). With ὁσιότης as an honorific title cf. s.v. ἁγιότης.

 

ολιγόψυχοι ολιγοψύχοις ολιγόψυχον ολιγόψυχος ολιγοψυχους ολιγοψύχους ὀλιγοψύχους ολιγωθήσεται ολιγωθήτω ολιγώσεις ολιγώσης ωλιγώθη ωλιγώθησαν oligopsuchous oligopsychous oligopsýchous