Bible Commentaries
Openbaring 4

Inleiding

In dit hoofdstuk wordt het profetisch toneel geopend, en evenals het gedeelte, dat de brieven bevat, geopend werd met ene verschijning van Christus, Revelation 1:1, zo wordt dit gedeelte ingeleid door een luisterrijke verschijning van den groten God, wiens troon is in den hemel, omringd door de hemelse heirscharen. Deze ontdekking werd door Johannes gemaakt, en in dit hoofdstuk I deelt hij het hemelse gezicht dat hij zag mede, Revelation 4:1, en II geeft hij het hemelse gezang weer dat hij hoorde, Revelation 4:8.

Inleiding

In dit hoofdstuk wordt het profetisch toneel geopend, en evenals het gedeelte, dat de brieven bevat, geopend werd met ene verschijning van Christus, Revelation 1:1, zo wordt dit gedeelte ingeleid door een luisterrijke verschijning van den groten God, wiens troon is in den hemel, omringd door de hemelse heirscharen. Deze ontdekking werd door Johannes gemaakt, en in dit hoofdstuk I deelt hij het hemelse gezicht dat hij zag mede, Revelation 4:1, en II geeft hij het hemelse gezang weer dat hij hoorde, Revelation 4:8.

Verzen 1-8

Wij hebben hier de mededeling van een tweeden visioen, waarmee Johannes begunstigd werd. Na dezen: dat is niet enkel, nadat ik de verschijning van Christus, wandelende in het midden der zeven gouden kandelaren, gezien had, maar ook, nadat ik de boodschappen aan de zeven gemeenten uit Zijn mond gehoord, opgeschreven en gezonden had, overeenkomstig Zijn bevel, had ik een ander visioen. Zij, die de openbaringen Gods, welke wij reeds ontvingen, goed gebruiken, worden daardoor voorbereid voor andere en mogen ze verwachten. Merk hier op:

I. De voorbereiding, die gemaakt wordt om den apostel dit visioen te geven.

1. Een deur werd geopend in den hemel. Hieruit leren wij:

A. Wat aan de aarde wordt meegedeeld en daar verricht, wordt eerst in den hemel vastgesteld. Daar is het model van al de werken Gods, alle zijn ze daar voor Zijne ogen, en Hij laat den bewoners van den hemel zoveel er van zien als voor hen geschikt is.

B. Wij kunnen van toekomende gebeurtenissen niets weten dan hetgeen het Gode behaagt ons mede te delen, zij zijn achter het voorhangsel, totdat God de deur opent.

C. Zoveel als God van Zijn voornemens openbaart, zoveel mogen en moeten wij daarvan leren kennen, en we moeten niet wijs willen zijn boven hetgeen geopenbaard is.

2. Ten einde Johannes voor het nieuwe visioen voor te bereiden, deed God hem opnieuw een stem als van een bazuin horen, en werd hij opgeroepen in den hemel om een gezicht te ontvangen van de dingen, die na dezen geschieden moeten. Hij werd opgetrokken in den derden hemel.

A. Er is nu een weg geopend in het heilige der heiligen, waardoor de kinderen Gods mogen binnentreden, nu in geloof en heilige liefde, bij hun sterven gaan hun zielen binnen, en ten laatsten dage hun gehele personen.

B. Wij mogen niet beproeven in te dringen in het geheim van Gods tegenwoordigheid, maar wachten tot wij geroepen worden.

3. Om hem voor dit gezicht voor te bereiden, was de apostel in den Geest. Hij was als vroeger in een verrukking, Revelation 1:10, of het in het lichaam dan wel buiten het lichaam geschied is, kunnen wij niet zeggen. Evenwel: alle lichamelijke handelingen en gevoelens werden een tijdlang opgehouden, en zijn geest werd ingenomen door den geest der profetie, en kwam geheel onder den goddelijken invloed. Hoe meer wij ons aan de stoffelijke dingen onttrekken, des te meer worden wij geschikt voor de gemeenschap met God, het lichaam is een sluier, een wolk, een beletsel voor de ziel in haar omgang met God. Wij moeten het als het ware vergeten wanneer wij in den gebede den Heere naderen, en gewillig zijn het af te leggen opdat wij den hemel mogen binnentreden. Dat was dus de voorbereiding voor het visioen, dat wij nu gaan beschouwen.

II. Het gezicht zelf. Het begint met zeer zonderbare voorstellingen, welke de apostel zag: en wel de volgende: 1. Er was een troon gezet in den hemel, de zetel van eer, gezag en oordeel. De hemel is de troon van God, daar woont Hij in heerlijkheid, en vandaar geeft Hij Zijne wetten aan de gemeente en aan de gehele wereld, alle aardse tronen zijn ondergeschikt aan dezen troon in den hemel.

2. Een heerlijke gedaante op den troon. De troon was niet ledig, daar was een die er op zat, God, die hier beschreven wordt met de aangenaamste en heerlijkste dingen der wereld.

Hij was in het aanzien den steenjaspis en sardius gelijk. God wordt niet beschreven in enige menselijke gestalte, zodat men er een beeld van zou kunnen maken, maar alleen naar Zijn alles- overtreffenden glans. De jaspis is een doorschijnende steen, die het oog een verscheidenheid van de levendigste kleuren aanbiedt, daardoor worden de verscheidene volkomenheden Gods voorgesteld. De sardius is rood, en betekent de gerechtigheid Gods, de eigenschap die een deel van hem zelven is, die Hij nimmer aflegt ten bate van een andere, en welke Hij heerlijk uitoefent in de regering der wereld, en voornamelijk van de gemeente, door onzen Heere Jezus Christus. Deze eigenschap wordt tentoongespreid zowel in vergeving als in straf, zowel in het redden als in het tenietdoen.

3. Een regenboog was rondom den troon, in het aanzien den steen smaragd gelijk, Revelation 4:3. De regenboog is het teken en zegel van het verbond, dat God met Noach sloot en met diens geslacht na hem, en hij is een geschikt zinnebeeld voor het verbond der belofte, dat God met Christus als het hoofd der gemeente gesloten heeft, en daarin met al de Zijnen, welk verbond Gode is als de wateren van Noach, een eeuwig verbond, in alle delen wl verzekerd en vast. Die regenboog was den smaragd gelijk, waarin de meest naar voren tredende kleur groen is, om den verfrissenden en verlevendigenden aard van dat nieuwe verbond aan te duiden.

4. Hij zag rondom den troon vier en twintig tronen, niet ledig, maar bezet door de vier en twintig ouderlingen, welken zeer waarschijnlijk de gehele gemeente Gods voorstellen, zowel onder het Oude als onder het Nieuwe Testament, niet de dienaren van de gemeente, maar hare vertegenwoordigers. Dat zij daar gezeten zijn beduidt hun eer, rust en voldoening, hun zitten op tronen betekent hun betrekking tot God, hun nabijheid bij Hem, het aanschouwen van en zich verheugen in Hem, en hun voortdurende waarneming van Zijn geboden. Zij waren bekleed met witte klederen, de gerechtigheid der heiligen, beide toegerekende en inwonende gerechtigheid. En zij hadden gouden kronen op hun hoofden, zinnebeeld van de eer en het gezag, welke God hun gegeven heeft, en van de heerlijkheid, die zij met Hem hebben. Dit alles kan in lageren zin geacht worden toepasselijk te zijn op de vergaderingen ter godsdienstoefening van de evangelische kerk op aarde, maar in hoger zin op de zegevierende kerk in den hemel.

5. Johannes bemerkte bliksemen, donderslagen en stemmen, die van den troon uitgingen, dat zijn de ontzagwekkende mededelingen van Zijn vrijmachtigen wil en Zijn welbehagen, door God aan Zijne gemeente gedaan. Op die wijze gaf Hij Zijne wet op den berg Sinaï, en het Evangelie heeft niet minder heerlijkheid en gezag dan de wet, ofschoon het van geestelijker aard is.

6. Hij zag zeven vurige lampen brandende voor den troon, waarvan verklaard wordt, dat zij zijn de zeven Geesten Gods, Revelation 4:5, de onderscheidene gaven, genaden en werkingen van den Geest Gods in de gemeenten van Christus, die alle worden verdeeld en verleend naar den wil en het welbehagen van Hem, die op den troon zit. 7. Voor den troon was een glazen zee, kristal gelijk. Gelijk er in den tempel een groot koperen wasvat met water gevuld was, waarin de priesters zich moesten wassen voordat zij het altaar des Heeren gingen bedienen (en dat wasvat werd zee genoemd), zo is in de kerk des Evangelies de zee of het wasmiddel het bloed van den Heere Jezus Christus, dat reinigt van alle zonden, ook van de zonden des heiligdoms. Daarin moeten gewassen worden allen, die zullen toegelaten worden in de genadige tegenwoordigheid Gods op aarde en in Zijn luisterrijke tegenwoordigheid in den hemel.

8. Hij zag vier dieren, levende schepselen, tussen den troon en den kring der ouderlingen, (ten minste naar alle waarschijnlijkheid) staande tussen God en Zijn volk. Het schijnt dat hierdoor de dienaren van het Evangelie voorgesteld worden, niet alleen omdat zij in nadere betrekking tot God staan, tussen Hem en de ouderlingen of vertegenwoordigers van het Christelijk volk, en omdat zij minder in getal zijn dan dat volk, maar ook om de beschrijving, die hier van hen gegeven wordt.

A. Zij zijn vol ogen, aanduidende schranderheid, ijver en omzichtigheid.

B. Zij zijn moedig als leeuwen, werkzaam en ijverig, waarin zij den ossen gelijken, hebben menselijke voorzichtigheid en bescheidenheid, en door hun uitmuntende aandoeningen en overpeinzingen stijgen zij als op adelaarsvleugelen ten hemel. Deze vleugelen zijn van binnen en van buiten vol ogen, om te kennen te geven dat zij in al hun overdenkingen en bedieningen handelen moeten met kennis, en voornamelijk dat zij goed bekend moeten zijn met den toestand van hun eigen zielen, en hun eigen belang moeten zien in de grote leerstellingen en plichten van den godsdienst, wakende over hun eigen zielen zowel als over die der gemeente.

C. Zij zijn onophoudelijk bezig, en prijzen God zonder ophouden dag en nacht. De ouderlingen zitten en worden bediend, maar zij staan en bedienen, en hebben geen rust dag en nacht. Dit leidt ons tot het volgende deel van de verschijning.

Verzen 1-8

Wij hebben hier de mededeling van een tweeden visioen, waarmee Johannes begunstigd werd. Na dezen: dat is niet enkel, nadat ik de verschijning van Christus, wandelende in het midden der zeven gouden kandelaren, gezien had, maar ook, nadat ik de boodschappen aan de zeven gemeenten uit Zijn mond gehoord, opgeschreven en gezonden had, overeenkomstig Zijn bevel, had ik een ander visioen. Zij, die de openbaringen Gods, welke wij reeds ontvingen, goed gebruiken, worden daardoor voorbereid voor andere en mogen ze verwachten. Merk hier op:

I. De voorbereiding, die gemaakt wordt om den apostel dit visioen te geven.

1. Een deur werd geopend in den hemel. Hieruit leren wij:

A. Wat aan de aarde wordt meegedeeld en daar verricht, wordt eerst in den hemel vastgesteld. Daar is het model van al de werken Gods, alle zijn ze daar voor Zijne ogen, en Hij laat den bewoners van den hemel zoveel er van zien als voor hen geschikt is.

B. Wij kunnen van toekomende gebeurtenissen niets weten dan hetgeen het Gode behaagt ons mede te delen, zij zijn achter het voorhangsel, totdat God de deur opent.

C. Zoveel als God van Zijn voornemens openbaart, zoveel mogen en moeten wij daarvan leren kennen, en we moeten niet wijs willen zijn boven hetgeen geopenbaard is.

2. Ten einde Johannes voor het nieuwe visioen voor te bereiden, deed God hem opnieuw een stem als van een bazuin horen, en werd hij opgeroepen in den hemel om een gezicht te ontvangen van de dingen, die na dezen geschieden moeten. Hij werd opgetrokken in den derden hemel.

A. Er is nu een weg geopend in het heilige der heiligen, waardoor de kinderen Gods mogen binnentreden, nu in geloof en heilige liefde, bij hun sterven gaan hun zielen binnen, en ten laatsten dage hun gehele personen.

B. Wij mogen niet beproeven in te dringen in het geheim van Gods tegenwoordigheid, maar wachten tot wij geroepen worden.

3. Om hem voor dit gezicht voor te bereiden, was de apostel in den Geest. Hij was als vroeger in een verrukking, Revelation 1:10, of het in het lichaam dan wel buiten het lichaam geschied is, kunnen wij niet zeggen. Evenwel: alle lichamelijke handelingen en gevoelens werden een tijdlang opgehouden, en zijn geest werd ingenomen door den geest der profetie, en kwam geheel onder den goddelijken invloed. Hoe meer wij ons aan de stoffelijke dingen onttrekken, des te meer worden wij geschikt voor de gemeenschap met God, het lichaam is een sluier, een wolk, een beletsel voor de ziel in haar omgang met God. Wij moeten het als het ware vergeten wanneer wij in den gebede den Heere naderen, en gewillig zijn het af te leggen opdat wij den hemel mogen binnentreden. Dat was dus de voorbereiding voor het visioen, dat wij nu gaan beschouwen.

II. Het gezicht zelf. Het begint met zeer zonderbare voorstellingen, welke de apostel zag: en wel de volgende: 1. Er was een troon gezet in den hemel, de zetel van eer, gezag en oordeel. De hemel is de troon van God, daar woont Hij in heerlijkheid, en vandaar geeft Hij Zijne wetten aan de gemeente en aan de gehele wereld, alle aardse tronen zijn ondergeschikt aan dezen troon in den hemel.

2. Een heerlijke gedaante op den troon. De troon was niet ledig, daar was een die er op zat, God, die hier beschreven wordt met de aangenaamste en heerlijkste dingen der wereld.

Hij was in het aanzien den steenjaspis en sardius gelijk. God wordt niet beschreven in enige menselijke gestalte, zodat men er een beeld van zou kunnen maken, maar alleen naar Zijn alles- overtreffenden glans. De jaspis is een doorschijnende steen, die het oog een verscheidenheid van de levendigste kleuren aanbiedt, daardoor worden de verscheidene volkomenheden Gods voorgesteld. De sardius is rood, en betekent de gerechtigheid Gods, de eigenschap die een deel van hem zelven is, die Hij nimmer aflegt ten bate van een andere, en welke Hij heerlijk uitoefent in de regering der wereld, en voornamelijk van de gemeente, door onzen Heere Jezus Christus. Deze eigenschap wordt tentoongespreid zowel in vergeving als in straf, zowel in het redden als in het tenietdoen.

3. Een regenboog was rondom den troon, in het aanzien den steen smaragd gelijk, Revelation 4:3. De regenboog is het teken en zegel van het verbond, dat God met Noach sloot en met diens geslacht na hem, en hij is een geschikt zinnebeeld voor het verbond der belofte, dat God met Christus als het hoofd der gemeente gesloten heeft, en daarin met al de Zijnen, welk verbond Gode is als de wateren van Noach, een eeuwig verbond, in alle delen wl verzekerd en vast. Die regenboog was den smaragd gelijk, waarin de meest naar voren tredende kleur groen is, om den verfrissenden en verlevendigenden aard van dat nieuwe verbond aan te duiden.

4. Hij zag rondom den troon vier en twintig tronen, niet ledig, maar bezet door de vier en twintig ouderlingen, welken zeer waarschijnlijk de gehele gemeente Gods voorstellen, zowel onder het Oude als onder het Nieuwe Testament, niet de dienaren van de gemeente, maar hare vertegenwoordigers. Dat zij daar gezeten zijn beduidt hun eer, rust en voldoening, hun zitten op tronen betekent hun betrekking tot God, hun nabijheid bij Hem, het aanschouwen van en zich verheugen in Hem, en hun voortdurende waarneming van Zijn geboden. Zij waren bekleed met witte klederen, de gerechtigheid der heiligen, beide toegerekende en inwonende gerechtigheid. En zij hadden gouden kronen op hun hoofden, zinnebeeld van de eer en het gezag, welke God hun gegeven heeft, en van de heerlijkheid, die zij met Hem hebben. Dit alles kan in lageren zin geacht worden toepasselijk te zijn op de vergaderingen ter godsdienstoefening van de evangelische kerk op aarde, maar in hoger zin op de zegevierende kerk in den hemel.

5. Johannes bemerkte bliksemen, donderslagen en stemmen, die van den troon uitgingen, dat zijn de ontzagwekkende mededelingen van Zijn vrijmachtigen wil en Zijn welbehagen, door God aan Zijne gemeente gedaan. Op die wijze gaf Hij Zijne wet op den berg Sinaï, en het Evangelie heeft niet minder heerlijkheid en gezag dan de wet, ofschoon het van geestelijker aard is.

6. Hij zag zeven vurige lampen brandende voor den troon, waarvan verklaard wordt, dat zij zijn de zeven Geesten Gods, Revelation 4:5, de onderscheidene gaven, genaden en werkingen van den Geest Gods in de gemeenten van Christus, die alle worden verdeeld en verleend naar den wil en het welbehagen van Hem, die op den troon zit. 7. Voor den troon was een glazen zee, kristal gelijk. Gelijk er in den tempel een groot koperen wasvat met water gevuld was, waarin de priesters zich moesten wassen voordat zij het altaar des Heeren gingen bedienen (en dat wasvat werd zee genoemd), zo is in de kerk des Evangelies de zee of het wasmiddel het bloed van den Heere Jezus Christus, dat reinigt van alle zonden, ook van de zonden des heiligdoms. Daarin moeten gewassen worden allen, die zullen toegelaten worden in de genadige tegenwoordigheid Gods op aarde en in Zijn luisterrijke tegenwoordigheid in den hemel.

8. Hij zag vier dieren, levende schepselen, tussen den troon en den kring der ouderlingen, (ten minste naar alle waarschijnlijkheid) staande tussen God en Zijn volk. Het schijnt dat hierdoor de dienaren van het Evangelie voorgesteld worden, niet alleen omdat zij in nadere betrekking tot God staan, tussen Hem en de ouderlingen of vertegenwoordigers van het Christelijk volk, en omdat zij minder in getal zijn dan dat volk, maar ook om de beschrijving, die hier van hen gegeven wordt.

A. Zij zijn vol ogen, aanduidende schranderheid, ijver en omzichtigheid.

B. Zij zijn moedig als leeuwen, werkzaam en ijverig, waarin zij den ossen gelijken, hebben menselijke voorzichtigheid en bescheidenheid, en door hun uitmuntende aandoeningen en overpeinzingen stijgen zij als op adelaarsvleugelen ten hemel. Deze vleugelen zijn van binnen en van buiten vol ogen, om te kennen te geven dat zij in al hun overdenkingen en bedieningen handelen moeten met kennis, en voornamelijk dat zij goed bekend moeten zijn met den toestand van hun eigen zielen, en hun eigen belang moeten zien in de grote leerstellingen en plichten van den godsdienst, wakende over hun eigen zielen zowel als over die der gemeente.

C. Zij zijn onophoudelijk bezig, en prijzen God zonder ophouden dag en nacht. De ouderlingen zitten en worden bediend, maar zij staan en bedienen, en hebben geen rust dag en nacht. Dit leidt ons tot het volgende deel van de verschijning.

Verzen 8-11

Wij hebben kennis genomen van hetgeen de apostel in den hemel zag, laat ons nu letten op het gezang, dat hij daar hoorde, want in den hemel wordt niet alleen gezien hetgeen een geheiligd oog in de hoogste mate behaagt, maar er wordt ook gehoord hetgeen een geheiligd oor ten hoogste verblijdt. Dit is waar ten opzichte der gemeente van Christus op aarde, welke een hemel op aarde is, en het zal bij uitnemendheid waar zijn van de volmaakte gemeente in den hemel der hemelen.

I. Hij hoorde het gezang van de vier dieren, de dienaren der gemeente, hetgeen ontleend is aan het gezicht van den profeet Jesaja, Revelation 6:1..

1. Zij verheerlijken den enigen God, den Heere God, den Almachtige, den onveranderlijke en eeuwige.

2. Zij verheerlijken drie heiligheden in dien enigen God, den heiligen Vader, den heiligen Zoon en den heiligen Geest, en dezen zijn een oneindig heilig en eeuwig Wezen, dat op den troon zit en in alle eeuwigheid leeft. In deze heerlijkheid zag de profeet Christus en sprak van Hem.

II. Hij hoorde de lofzeggingen van de vier en twintig ouderlingen, dat is: van de Christelijke gemeente, die door hen vertegenwoordigd wordt. De dienaren leiden en de gemeente volgt in de lofzegging aan God, Revelation 4:10. Merk hier op:

1. Het voorwerp van hun verering, hetzelfde dat de dienaren verheerlijken. Hem, die op den troon zit, de eeuwig-levende God. De ware gemeente Gods heeft een en hetzelfde voorwerp van aanbidding. Twee voorwerpen van aanbidding, hetzij gelijk in rang of het ene aan het andere ondergeschikt, zou de aanbidding tenietdoen en de aanbidders verdeeld maken. Het is ongeoorloofd zich in de godsverering te verenigen met hen, die een ander voorwerp van verering, of die meer dan een, hebben. Er is slechts een God, en Hij alleen moet als God vereerd worden door de gemeente op aarde en in den hemel.

2. De handelingen van aanbidding.

A. Zij vallen voor Hem, die op den troon zit, neer, zij bewijzen Hem de diepste onderdanigheid, eerbied en godvruchtige vreze.

B. Zij werpen hun kronen voor den troon: zij geven God de heerlijkheid van de heiligheid, waarmee Hij hun zielen op aarde gekroond heeft, en de eer en gelukzaligheid, waarmee Hij hen in den hemel kronen zal. Zij danken al hun genade en heerlijkheid alleen aan Hem, en erkennen dat Zijn kroon oneindig luisterrijker is dan de hun, en dat hun heerlijkheid beslaat in het verheerlijken van God.

3. De woorden der aanbidding. Zij zeggen: Gij, Heere, zijt waardig te ontvangen de heerlijkheid en de eer en de kracht, Revelation 4:11. Merk op:

A. Zij zeggen niet: Wij brengen U de heerlijkheid en de eer en de kracht, want wat kan enig schepsel voorgeven Gode te brengen? Maar zij zeggen: Gij zijt waardig te ontvangen enz. B. Daarmee erkennen zij uitdrukkelijk dat God boven alle zegening en prijs verheven is. Hij is waardig de heerlijkheid te ontvangen, maar zij zijn niet waardig Hem haar te brengen en niet instaat dat te doen zoals Zijn oneindige volkomenheden dat verdienen.

4. Hier hebben wij den grond en de reden van deze aanbidding, en die is vierledig.

A. Hij is de Schepper aller dingen, de eerste oorzaak, en alleen de Schepper aller dingen moet aangebeden worden, geen geschapen ding kan het voorwerp van godsdienstige verering zijn.

B. Hij is de Behouder van alle dingen, en dat behouden is een voortdurend scheppen, zij zijn en worden geschapen door den onderhoudenden wil en macht van God. Alle schepselen zijn afhankelijk van Gods wil, en geen afhankelijk wezen moet gemaakt worden tot een voorwerp van godsdienstige verering. Het deel van de uitnemendste afhankelijke wezens is aanbidders te zijn, niet aangebeden te worden.

C. Hij is de Eindoorzaak van alle dingen.

Door Uwen wil zijn zij en zijn zij geschapen. Het was Gods wil en welbehagen alle dingen te scheppen, Hij werd daartoe niet geleid door den wil van een ander, er bestaat geen ondergeschikte schepper, die handelt onder invloed van den wil en de macht van een ander, en indien hij bestond, zouden wij hem niet mogen aanbidden. Gelijk God alle dingen naar Zijn welbehagen geschapen heeft, zo schiep Hij ze ook tot Zijn welbehagen om met hen te handelen naar Zijnen wil en op de een of andere wijze in hen Zijn naam te verheerlijken. Ofschoon Hij geen lust heeft in den dood des zondaars, maar veel meer daarin dat deze zich bekere en leve, zo heeft Hij toch alle dingen gemaakt voor zich zelven. Proverbs 16:4. Indien dit nu de ware en voldoende gronden voor godsdienstige verering zijn, en alleen op God toepasselijk, dan moet Christus ook God zijn, een met den Vader en den Geest, en als zodanig aangebeden worden, want Hem worden dezelfde eigenschappen toegeschreven. Alle dingen zijn door Hem en tot Hem geschapen, en Hij is voor alle dingen en alle dingen bestaan tezamen door Hem, Colossians 1:16. 17..

Verzen 8-11

Wij hebben kennis genomen van hetgeen de apostel in den hemel zag, laat ons nu letten op het gezang, dat hij daar hoorde, want in den hemel wordt niet alleen gezien hetgeen een geheiligd oog in de hoogste mate behaagt, maar er wordt ook gehoord hetgeen een geheiligd oor ten hoogste verblijdt. Dit is waar ten opzichte der gemeente van Christus op aarde, welke een hemel op aarde is, en het zal bij uitnemendheid waar zijn van de volmaakte gemeente in den hemel der hemelen.

I. Hij hoorde het gezang van de vier dieren, de dienaren der gemeente, hetgeen ontleend is aan het gezicht van den profeet Jesaja, Revelation 6:1..

1. Zij verheerlijken den enigen God, den Heere God, den Almachtige, den onveranderlijke en eeuwige.

2. Zij verheerlijken drie heiligheden in dien enigen God, den heiligen Vader, den heiligen Zoon en den heiligen Geest, en dezen zijn een oneindig heilig en eeuwig Wezen, dat op den troon zit en in alle eeuwigheid leeft. In deze heerlijkheid zag de profeet Christus en sprak van Hem.

II. Hij hoorde de lofzeggingen van de vier en twintig ouderlingen, dat is: van de Christelijke gemeente, die door hen vertegenwoordigd wordt. De dienaren leiden en de gemeente volgt in de lofzegging aan God, Revelation 4:10. Merk hier op:

1. Het voorwerp van hun verering, hetzelfde dat de dienaren verheerlijken. Hem, die op den troon zit, de eeuwig-levende God. De ware gemeente Gods heeft een en hetzelfde voorwerp van aanbidding. Twee voorwerpen van aanbidding, hetzij gelijk in rang of het ene aan het andere ondergeschikt, zou de aanbidding tenietdoen en de aanbidders verdeeld maken. Het is ongeoorloofd zich in de godsverering te verenigen met hen, die een ander voorwerp van verering, of die meer dan een, hebben. Er is slechts een God, en Hij alleen moet als God vereerd worden door de gemeente op aarde en in den hemel.

2. De handelingen van aanbidding.

A. Zij vallen voor Hem, die op den troon zit, neer, zij bewijzen Hem de diepste onderdanigheid, eerbied en godvruchtige vreze.

B. Zij werpen hun kronen voor den troon: zij geven God de heerlijkheid van de heiligheid, waarmee Hij hun zielen op aarde gekroond heeft, en de eer en gelukzaligheid, waarmee Hij hen in den hemel kronen zal. Zij danken al hun genade en heerlijkheid alleen aan Hem, en erkennen dat Zijn kroon oneindig luisterrijker is dan de hun, en dat hun heerlijkheid beslaat in het verheerlijken van God.

3. De woorden der aanbidding. Zij zeggen: Gij, Heere, zijt waardig te ontvangen de heerlijkheid en de eer en de kracht, Revelation 4:11. Merk op:

A. Zij zeggen niet: Wij brengen U de heerlijkheid en de eer en de kracht, want wat kan enig schepsel voorgeven Gode te brengen? Maar zij zeggen: Gij zijt waardig te ontvangen enz. B. Daarmee erkennen zij uitdrukkelijk dat God boven alle zegening en prijs verheven is. Hij is waardig de heerlijkheid te ontvangen, maar zij zijn niet waardig Hem haar te brengen en niet instaat dat te doen zoals Zijn oneindige volkomenheden dat verdienen.

4. Hier hebben wij den grond en de reden van deze aanbidding, en die is vierledig.

A. Hij is de Schepper aller dingen, de eerste oorzaak, en alleen de Schepper aller dingen moet aangebeden worden, geen geschapen ding kan het voorwerp van godsdienstige verering zijn.

B. Hij is de Behouder van alle dingen, en dat behouden is een voortdurend scheppen, zij zijn en worden geschapen door den onderhoudenden wil en macht van God. Alle schepselen zijn afhankelijk van Gods wil, en geen afhankelijk wezen moet gemaakt worden tot een voorwerp van godsdienstige verering. Het deel van de uitnemendste afhankelijke wezens is aanbidders te zijn, niet aangebeden te worden.

C. Hij is de Eindoorzaak van alle dingen.

Door Uwen wil zijn zij en zijn zij geschapen. Het was Gods wil en welbehagen alle dingen te scheppen, Hij werd daartoe niet geleid door den wil van een ander, er bestaat geen ondergeschikte schepper, die handelt onder invloed van den wil en de macht van een ander, en indien hij bestond, zouden wij hem niet mogen aanbidden. Gelijk God alle dingen naar Zijn welbehagen geschapen heeft, zo schiep Hij ze ook tot Zijn welbehagen om met hen te handelen naar Zijnen wil en op de een of andere wijze in hen Zijn naam te verheerlijken. Ofschoon Hij geen lust heeft in den dood des zondaars, maar veel meer daarin dat deze zich bekere en leve, zo heeft Hij toch alle dingen gemaakt voor zich zelven. Proverbs 16:4. Indien dit nu de ware en voldoende gronden voor godsdienstige verering zijn, en alleen op God toepasselijk, dan moet Christus ook God zijn, een met den Vader en den Geest, en als zodanig aangebeden worden, want Hem worden dezelfde eigenschappen toegeschreven. Alle dingen zijn door Hem en tot Hem geschapen, en Hij is voor alle dingen en alle dingen bestaan tezamen door Hem, Colossians 1:16. 17..