Read the Bible

¹ Błogosław, duszo moja, Panu! Panie, Boże mój, jesteś bardzo wielki! Przywdziałeś chwałę i majestat.² Przyodziewasz się światłością jak szatą, Niebiosa rozciągasz jak kobierzec.³ Budujesz na wodach swoje górne komnaty; Czynisz obłoki rydwanem swoim, Suniesz na skrzydłach wiatru.⁴ Czynisz wiatry posłańcami swymi, Ogień płonący sługami swymi.⁵ Ugruntowałeś ziemię na stałych podstawach, By się nie zachwiała na wieki wieczne.⁶ Okryłeś ją głębią jak szatą, Wody stanęły nad górami.⁷ Ustąpiły, gdyś je zgromił, Rozpierzchły się na głos grzmotu twego.⁸ Podniosły się góry, Opadły doliny na miejscach, któreś im wyznaczył.⁹ Zakreśliłeś im granice, których przekroczyć nie mogą, By znów nie okryły ziemi.

¹⁰ Wypuszczasz źródła w dolinach rzecznych, Płyną między górami.¹¹ Napój dają wszystkim zwierzętom polnym, Dzikie osły gaszą w nich pragnienie.¹² Nad nimi gnieździ się ptactwo niebieskie, Świergoce pośród gałęzi.¹³ Zraszasz góry z górnych swych komnat, Ziemia nasyca się owocem, który stwarzasz.¹⁴ Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła I rośliny na użytek człowieka, By dobywał chleb z ziemi¹⁵ I wino, które rozwesela serce człowieka, Oliwę, od której lśni się oblicze, I chleb, co wzmacnia serce człowieka.¹⁶ Obficie napojone są drzewa Pańskie, Cedry Libanu, które posadził,¹⁷ Na których ptaki budują gniazda, Bocian na szczytach ich ma swój domek.¹⁸ Góry wysokie są dla kozic, Skały są schronieniem świstaków.

¹⁹ Uczyniłeś księżyc, aby pory oznaczał, Słońce zna swój zachód.²⁰ Rozprzestrzeniasz mrok i nastaje noc: Wtedy wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.²¹ Lwięta ryczą za łupem I domagają się żeru od Boga.²² Lecz gdy słońce wzejdzie, znikają I kładą się w swych legowiskach.²³ Człowiek wychodzi do pracy swojej, Do pracy swej aż do wieczora.²⁴ O, jak liczne są dzieła twoje, Panie! Tyś wszystko mądrze uczynił: Ziemia jest pełna dóbr twoich!²⁵ Oto morze - wielkie i szerokie, Gdzie roi się od płazów bez liku, Małych i wielkich zwierząt.²⁶ Okręty płyną po nim; Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.²⁷ Wszystko to oczekuje na ciebie, Abyś im dał pokarm w swym czasie.²⁸ Gdy dajesz im, zbierają; Gdy otwierasz rękę swoją, nasycają się dobrem.²⁹ Lecz gdy zakryjesz twarz swoją, trwożą się; Gdy zabierasz im tchnienie, giną I w proch się obracają.³⁰ Wydajesz tchnienie swoje, a stworzone bywają, I odnawiasz oblicze ziemi.

³¹ Niech chwała Pana trwa na wieki, Niech się raduje Pan dziełami swymi!³² Gdy spojrzy na ziemię, ona drży, Gdy dotknie gór, dymią.³³ Będę śpiewał Panu, pókim żyw, Będę grał Bogu memu, póki jestem.³⁴ Oby mu miła była pieśń moja! Ja radować się będę w Panu!³⁵ Niech znikną grzesznicy z ziemi I niech już nie będzie bezbożnych. Błogosław, duszo moja, Panu! Alleluja.