Read the Bible

¹ Wtedy przystąpili do Jezusa faryzeusze oraz uczeni w Piśmie z Jerozolimy, mówiąc:² Dlaczego uczniowie twoi przestępują naukę starszych? Nie myją bowiem rąk, gdy chleb jedzą.³ On zaś, odpowiadając, rzekł im: A dlaczego to wy przestępujecie przykazanie Boże dla nauki waszej?⁴ Wszak Bóg powiedział: Czcij ojca i matkę, oraz: Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech poniesie śmierć.⁵ A wy powiadacie: Ktokolwiek by rzekł ojcu lub matce: To, co się ode mnie jako pomoc należy, jest darem na ofiarę,⁶ Nie musi czcić ani ojca swego, ani matki swojej; tak to unieważniliście słowo Boże przez naukę swoją.⁷ Obłudnicy! Dobrze prorokował o was Izajasz w słowach:⁸ Lud ten czci mnie wargami, ale serce ich daleko jest ode mnie.⁹ Daremnie mi jednak cześć oddają, głosząc nauki, które są nakazami ludzkimi.

¹⁰ I przywoławszy do siebie lud, rzekł im: Słuchajcie i zrozumiejcie.¹¹ Nie to, co wchodzi do ust, kala człowieka, lecz to, co z ust wychodzi, to kala człowieka.¹² Wtedy przystąpili uczniowie i rzekli do niego: Wiesz, że faryzeusze, usłyszawszy to słowo, zgorszyli się?¹³ A On odpowiadając rzekł: Wszelka roślina, której nie zasadził Ojciec niebieski, wykorzeniona zostanie.¹⁴ Zostawcie ich! Ślepi są przewodnikami ślepych, a jeśli ślepy ślepego prowadzi, obaj w dół wpadną.¹⁵ A odpowiadając Piotr, rzekł mu: Wyłóż nam to podobieństwo.¹⁶ A On rzekł: To i wy jeszcze nie rozumiecie?¹⁷ Czy nie rozumiecie, że wszystko, co wchodzi do ust, idzie do żołądka i na zewnątrz się wydala?¹⁸ Ale co z ust wychodzi, pochodzi z serca, i to kala człowieka.¹⁹ Z serca bowiem pochodzą złe myśli, zabójstwa, cudzołóstwa, rozpusta, kradzieże, fałszywe świadectwa, bluźnierstwa.²⁰ To właśnie kala człowieka; ale jedzenie nie umytymi rękoma nie kala człowieka.

²¹ I wyszedłszy stamtąd, udał się Jezus w okolice Tyru i Sydonu.²² I oto niewiasta kananejska, wyszedłszy z tamtych stron, wołała, mówiąc: Zmiłuj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Córka moja jest okrutnie dręczona przez demona.²³ On zaś nie odpowiedział jej ani słowa. I przystąpiwszy uczniowie jego, prosili go, mówiąc: Odpraw ją, gdyż woła za nami.²⁴ A On, odpowiadając, rzekł: Jestem posłany tylko do owiec zaginionych z domu Izraela.²⁵ Lecz ona przyszła, złożyła mu pokłon i rzekła: Panie, pomóż mi!²⁶ A On, odpowiadając, rzekł: Niedobrze jest brać chleb dzieci i rzucać szczeniętom.²⁷ Ona zaś rzekła: Tak, Panie, ale i szczenięta jedzą okruchy, które spadają ze stołu panów ich.²⁸ Wtedy Jezus, odpowiadając, rzekł do niej: Niewiasto, wielka jest wiara twoja; niechaj ci się stanie, jak chcesz. I uleczona została jej córka od tej godziny.

²⁹ A gdy Jezus stamtąd odszedł, przyszedł nad Morze Galilejskie, wszedł na górę i usiadł tam.³⁰ I przyszło do niego mnóstwo ludu, mając z sobą chromych, kalekich, ślepych, niemych oraz wielu innych i kładli ich u nóg jego, a On ich uzdrowił,³¹ Tak iż się lud zdumiewał, widząc, że niemi mówią, kalecy odzyskują zdrowie, chromi chodzą, ślepi widzą, i wielbili Boga Izraela.³² A Jezus wezwał uczniów swoich i rzekł: Żal mi tego ludu; albowiem już trzy dni są ze mną i nie mają co jeść, a Ja nie chcę ich odprawić głodnych, aby czasem w drodze nie zasłabli.³³ I rzekli mu uczniowie: Skądże mamy wziąć na pustkowiu tyle chleba, aby nakarmić takie mnóstwo ludu?³⁴ A Jezus ich zapytał: Ile macie chlebów? A oni odpowiedzieli: Siedem i kilka rybek.³⁵ I kazał ludowi usiąść na ziemi.³⁶ Wziął siedem chlebów i ryby, podziękował, łamał i dawał uczniom, a uczniowie ludowi.³⁷ I jedli wszyscy, i najedli się, i zebrali z pozostałych okruszyn siedem pełnych koszów.³⁸ A tych, którzy jedli, było cztery tysiące mężów, oprócz kobiet i dzieci.³⁹ I rozpuścił lud, wszedł do łodzi i przybył w okolice Magadan.