Read the Bible

¹ W tym czasie usłyszał tetrarcha Herod wieść o Jezusie.² I rzekł sługom swoim: To jest Jan Chrzciciel; on został wzbudzony z martwych i dlatego cudowne moce działają w nim.³ Albowiem Herod pojmał Jana, zakuł w kajdany i wtrącił do więzienia dla Herodiady, żony Filipa, brata swego.⁴ Bo Jan mówił mu: Nie wolno ci jej mieć.⁵ I chciał go zabić, ale bał się ludu, gdyż mieli go za proroka.⁶ A gdy obchodzono urodziny Heroda, córka Herodiady tańczyła przed gośćmi i spodobała się Herodowi.⁷ Dlatego pod przysięgą obiecał dać jej to, czegokolwiek by zażądała.⁸ A ona za namową matki swej rzekła: Daj mi tu na misie głowę Jana Chrzciciela.⁹ I zasmucił się król, ale ze względu na przysięgę i współbiesiadników kazał jej dać.¹⁰ Posłał więc i kazał ściąć Jana w więzieniu.¹¹ I przyniesiono głowę jego na misie, i dano dziewczęciu, a ono zaniosło ją matce swojej.¹² I przyszli uczniowie jego, wzięli ciało i pogrzebali je, i poszedłszy, opowiedzieli Jezusowi.

¹³ Gdy Jezus o tym usłyszał, oddalił się stamtąd w łodzi na miejsce puste, na osobność. A kiedy o tym usłyszał lud, poszedł za nim z miast piechotą.¹⁴ I wyszedłszy, ujrzał mnóstwo ludu i zlitował się nad nimi, i uzdrowił chorych spośród nich.¹⁵ A gdy nastał wieczór, przystąpili do niego uczniowie jego i rzekli: Miejsce to jest puste, a godzina już późna; rozpuść więc ten lud, aby poszedł do wiosek i kupił sobie żywności.¹⁶ A Jezus im rzekł: Nie trzeba, żeby odchodzili, dajcie wy im jeść.¹⁷ Oni zaś mu powiedzieli: Mamy tutaj tylko pięć chlebów i dwie ryby.¹⁸ A On rzekł: Przynieście mi je tutaj.¹⁹ I rozkazał ludowi usiąść na trawie, wziął pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, pobłogosławił, potem chleby łamał i dawał uczniom, a uczniowie ludowi.²⁰ I jedli wszyscy, i byli nasyceni; i zebrali z pozostałych odrobin dwanaście pełnych koszów.²¹ A tych, którzy jedli, było około pięciu tysięcy mężów oprócz niewiast i dzieci.

²² I zaraz wymógł na uczniach, że wsiedli do łodzi i pojechali przed nim na drugi brzeg, zanim rozpuści lud.²³ A gdy rozpuścił lud, wstąpił na górę, aby samemu się modlić. A gdy nastał wieczór, był tam sam.²⁴ Tymczasem łódź miotana przez fale oddaliła się już od brzegu o wiele stadiów; wiatr bowiem był przeciwny.²⁵ A o czwartej straży nocnej przyszedł do nich, idąc po morzu.²⁶ Uczniowie zaś, widząc go idącego po morzu, zatrwożyli się i mówili, że to zjawa, i ze strachu krzyknęli.²⁷ Ale Jezus zaraz do nich powiedział: Ufajcie, Ja jestem, nie bójcie się!²⁸ A Piotr, odpowiadając mu, rzekł: Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie.²⁹ A On rzekł: Przyjdź. I Piotr, wyszedłszy z łodzi, szedł po wodzie i przyszedł do Jezusa.³⁰ A widząc wichurę, zląkł się i, gdy zaczął tonąć, zawołał, mówiąc: Panie, ratuj mnie.³¹ A Jezus zaraz wyciągnął rękę, uchwycił go i rzekł mu: O małowierny, czemu zwątpiłeś?³² A gdy weszli do łodzi, wiatr ustał.³³ A ci, którzy byli w łodzi, złożyli mu pokłon, mówiąc: Zaprawdę, Ty jesteś Synem Bożym.

³⁴ A gdy się przeprawili, przybyli do ziemi Genezaret.³⁵ I poznali go mężowie onej miejscowości, roznieśli wieść po całej owej okolicznej krainie, i przyniesiono do niego wszystkich, którzy się źle mieli,³⁶ I prosili go, aby się mogli dotknąć szaty jego; a którzy się go dotknęli, zostali uzdrowieni.