Read the Bible

¹ A po dwóch dniach była Pascha i święto Przaśników. I arcykapłani oraz uczeni w Piśmie szukali sposobu, jak by go podstępem pojmać i zabić.² Mówili jednak: Tylko nie w święto, aby nie było rozruchów między ludem.³ A gdy On był w Betanii, w domu Szymona trędowatego i siedział przy stole, przyszła niewiasta, mająca alabastrowy słoik czystego olejku nardowego, bardzo kosztownego; stłukła alabastrowy słoik i wylała olejek na głowę jego.⁴ A niektórzy mówili z oburzeniem między sobą: Na cóż ta strata olejku?⁵ Przecież można było ten olejek sprzedać drożej niż za trzysta denarów i rozdać ubogim. I szemrali przeciwko niej.⁶ Ale Jezus rzekł: Zostawcie ją; czemu jej przykrość wyrządzacie? Wszak dobry uczynek spełniła względem mnie.⁷ Albowiem ubogich zawsze macie pośród siebie i gdy zechcecie, możecie im dobrze czynić, mnie zaś nie zawsze mieć będziecie.⁸ Ona, co mogła, to uczyniła; uprzedziła namaszczenie ciała mego na pogrzeb.⁹ Zaprawdę powiadam wam: Gdziekolwiek na całym świecie będzie zwiastowana ewangelia, będą opowiadać na jej pamiątkę i o tym, co ona uczyniła.¹⁰ A Judasz Iskariot, jeden z dwunastu, poszedł do arcykapłanów, aby im go wydać.¹¹ A oni, gdy to usłyszeli, uradowali się i obiecali dać mu pieniądze. I szukał sposobności, jak by go wydać.

¹² A w pierwszy dzień Przaśników, kiedy zabijali baranka wielkanocnego, zapytali go uczniowie jego: Gdzie chcesz, abyśmy poszli i przygotowali ci wieczerzę paschalną?¹³ I posłał dwóch uczniów swoich, i rzekł im: Idźcie do miasta i spotka się z wami człowiek niosący dzban wody; za nim idźcie.¹⁴ A gdziekolwiek by wszedł, powiedzcie gospodarzowi: Nauczyciel mówi: Gdzie jest moja izba, w której mógłbym spożyć wieczerzę paschalną z uczniami moimi?¹⁵ A on pokaże wam przestronną jadalnię, przygotowaną i przystrojoną; tam nam przygotujcie.¹⁶ I odeszli uczniowie, i przyszli do miasta, i znaleźli, jak im powiedział, i przygotowali wieczerzę paschalną.¹⁷ A gdy nastał wieczór, przybył z dwunastoma.¹⁸ I gdy siedzieli i jedli, rzekł Jezus: Zaprawdę powiadam wam, że jeden z was, który je ze mną, wyda mnie.¹⁹ Poczęli się smucić i mówić jeden po drugim: Chyba nie ja?²⁰ A On im odpowiedział: Jeden z dwunastu, ten, który macza ze mną w jednej misie.²¹ Syn Człowieczy wprawdzie odchodzi, jak o nim napisano, ale biada owemu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Lepiej by było, gdyby się nie narodził ów człowiek.²² A gdy oni jedli, wziął chleb i pobłogosławił, łamał i dawał im, i rzekł: Bierzcie, to jest ciało moje.²³ Potem wziął kielich, podziękował, dał im i pili z niego wszyscy.²⁴ I rzekł im: To jest krew moja nowego przymierza, która się za wielu wylewa.²⁵ Zaprawdę powiadam wam, nie będę już odtąd pił z owocu winorośli, aż do owego dnia, gdy go będę pił na nowo w Królestwie Bożym.²⁶ A gdy odśpiewali hymn, wyszli na Górę Oliwną.²⁷ I rzekł im Jezus: Wy wszyscy się zgorszycie, bo napisano: Uderzę pasterza, a owce będą rozproszone.²⁸ Lecz po moim zmartwychwstaniu, wyprzedzę was do Galilei.²⁹ A Piotr rzekł do niego: Choćby się wszyscy zgorszyli, ja jednak nie.³⁰ I rzekł mu Jezus: Zaprawdę powiadam ci, że ty dzisiaj, tej nocy, pierwej niż kur dwakroć zapieje, trzykroć się mnie zaprzesz.³¹ Ale on tym bardziej zapewniał: Choćbym nawet miał umrzeć z tobą, nie zaprę się ciebie. Tak samo mówili wszyscy.

³² I przyszli do ogrodu, który zwano Getsemane, i rzekł do uczniów swoich: Siądźcie tutaj, aż się pomodlę.³³ I wziął z sobą Piotra i Jakuba, i Jana, i począł się niepokoić i trwożyć.³⁴ I rzekł do nich: Smętna jest dusza moja aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie.³⁵ Potem postąpił nieco dalej, padł na ziemię i modlił się, aby, jeśli to możliwe, ominęła go ta godzina.³⁶ I mówił: Abba, Ojcze! Ty wszystko możesz, oddal ten kielich ode mnie; wszakże nie co Ja chcę, ale co Ty.³⁷ I przyszedł, i zastał ich śpiących, i rzekł do Piotra: Szymonie, śpisz? Nie mogłeś czuwać jednej godziny?³⁸ Czuwajcie i módlcie się, abyście nie popadli w pokuszenie; duch wprawdzie jest ochotny, ale ciało mdłe.³⁹ I odszedł ponownie, i modlił się tymi samymi słowami.⁴⁰ A gdy wrócił, zastał ich znowu śpiących, albowiem oczy ich były obciążone i nie wiedzieli, co mu odpowiedzieć.⁴¹ I przyszedł po raz trzeci, i rzekł im: Jeszcze śpicie i odpoczywacie? Dość tego! Nadeszła godzina, oto Syn Człowieczy będzie wydany w ręce grzeszników.⁴² Wstańcie, pójdźmy; oto ten, który mnie wydaje, przybliża się.

⁴³ I zaraz, gdy On jeszcze mówił, nadszedł Judasz, jeden z dwunastu, a z nim zgraja z mieczami i kijami od arcykapłanów i uczonych w Piśmie, i starszych.⁴⁴ A ten, który go wydawał, dał im znak, mówiąc: Ten, którego pocałuję, jest nim; bierzcie go i prowadźcie uważnie.⁴⁵ I zaraz podszedłszy, przystąpił do niego i rzekł: Mistrzu! I pocałował go.⁴⁶ A oni rzucili się na niego i pochwycili go.⁴⁷ A jeden z tych, którzy tam stali, dobył miecza, uderzył sługę arcykapłana i uciął mu ucho.⁴⁸ A Jezus odezwał się i rzekł do nich: Jak na zbójcę wyszliście z mieczami i kijami, aby mnie pochwycić.⁴⁹ Codziennie bywałem u was w świątyni i nauczałem, a nie pojmaliście mnie, lecz to się stało, aby się wypełniły Pisma.⁵⁰ Wtedy wszyscy go opuścili i uciekli.⁵¹ A pewien młodzieniec, mając narzucone prześcieradło na gołe ciało, szedł za nim. I pochwycili go.⁵² Ale on pozostawił prześcieradło i uciekł nagi.

⁵³ I przywiedli Jezusa do arcykapłana, i zeszli się wszyscy arcykapłani i starsi, i uczeni w Piśmie.⁵⁴ A Piotr szedł za nim z daleka aż na dziedziniec pałacu arcykapłana i usiadł ze sługami, i grzał się przy ognisku.⁵⁵ Arcykapłani zaś i cała Rada Najwyższa szukali świadectwa przeciwko Jezusowi, aby skazać go na śmierć, ale nie znajdowali.⁵⁶ Wielu bowiem świadczyło fałszywie przeciwko niemu, ale świadectwa te nie były zgodne.⁵⁷ A niektórzy wystąpili i fałszywie świadczyli przeciwko niemu, mówiąc:⁵⁸ Myśmy słyszeli go, jak mówił: Ja zburzę tę świątynię, wzniesioną rękami ludzkimi, a w trzy dni zbuduję inną, wzniesioną nie rękami ludzkimi.⁵⁹ Ale i tak nie było zgodne ich świadectwo.⁶⁰ Wówczas wystąpił arcykapłan na środek i zapytał Jezusa, mówiąc: Nic nie odpowiadasz na to, co ci świadczą przeciwko tobie?⁶¹ On zaś milczał i nic nie odpowiedział. Znowu zapytał go arcykapłan, i rzekł mu: Czy Ty jesteś Chrystus, Syn Błogosławionego?⁶² A Jezus rzekł: Jam jest; i ujrzycie Syna Człowieczego, siedzącego na prawicy mocy Bożej i przychodzącego z obłokami niebieskimi.⁶³ Wtedy arcykapłan rozdarł szaty swoje i rzekł: Na co potrzeba nam jeszcze świadków?⁶⁴ Wszak słyszeliście bluźnierstwo. Cóż się wam zdaje? A oni wszyscy rzekli, że zasługuje na śmierć.⁶⁵ A niektórzy zaczęli na niego pluć i zakrywać jego oblicze, i policzkować go, i mówić do niego: Prorokuj! Słudzy też bili go po twarzy.

⁶⁶ A gdy Piotr był na dziedzińcu, na dole, przyszła jedna ze służebnych arcykapłana,⁶⁷ I ujrzawszy, że Piotr się grzeje, spojrzała na niego i rzekła: I ty byłeś z tym Nazarejczykiem, Jezusem.⁶⁸ Ale on się zaparł i rzekł: Ani nie wiem, ani nie rozumiem, co mówisz. I wyszedł na zewnątrz do przysionka, a kur zapiał.⁶⁹ A służebna, ujrzawszy go znowu, poczęła mówić do tych, którzy stali wokoło: To jeden z nich.⁷⁰ A on się znowu zaparł. Wkrótce potem mówili znowu ci, którzy tam stali, do Piotra: Prawdziwie jesteś z nich, boś także Galilejczyk.⁷¹ On zaś zaczął się zaklinać i przysięgać: Nie znam tego człowieka, o którym mówicie.⁷² I zaraz kur zapiał po raz drugi. I wspomniał Piotr na słowo, które mu powiedział Jezus: Zanim kur dwa razy zapieje, trzykroć się mnie zaprzesz. Wtedy załamał się i wybuchnął płaczem.