Read the Bible

¹ A teraz śmieją się ze mnie młodsi ode mnie wiekiem, których ojców nie chciałbym postawić przy psach mojej trzody.² I cóż miałbym z siły ich rąk, gdy moc ich zniknęła.³ Wskutek niedostatku i srogiego głodu, że ogryzają suchy step i pełne grozy pustkowie,⁴ Zrywają lebiodę z krzaków, a ich pożywieniem jest korzeń jałowca?⁵ Wypędza się ich ze społeczności ludzkiej, krzyczy się za nimi jak za złodziejem.⁶ Przebywają w parowach rzecznych dolin, w podziemnych jamach i skalnych jaskiniach.⁷ Ryczą między krzakami i przykucają pod chrustem⁸ Ludzie bezecni, nikczemnicy, których batem wypędzono z kraju.⁹ A teraz śpiewają o mnie szydercze pieśni i stałem się ich pośmiewiskiem.¹⁰ Brzydzą się mną, trzymają się z dala ode mnie i ośmielają się pluć mi w twarz.¹¹ Bo On rozluźnił mój powróz i upokorzył mnie; dlatego dali wobec mnie upust swawoli.¹² Z prawej strony powstaje banda wyrostków, nogi moje odtrącili i spychają mnie na zgubne ścieżki.¹³ Popsuli moją drogę, przyczyniają się do mojej nędzy, a nikt ich nie wstrzymuje.¹⁴ Podchodzą jakby przez szeroki wyłom, walą wśród wrzawy.

¹⁵ Opanowały mnie strachy, moja godność jest rozwiana jak przez wiatr; jak obłok przeminęło moje szczęście.¹⁶ A teraz rozpływa się we mnie moja dusza, zawładnęły mną dni utrapienia.¹⁷ W nocy czuję przeszywający ból w kościach, dokuczliwe cierpienie nie ustaje.¹⁸ Z wielką siłą uchwycił On moją szatę, ściska mnie jak kołnierz mej koszuli.¹⁹ Rzucił mnie w błoto, upodobniłem się do prochu i popiołu.²⁰ Krzyczę do ciebie, lecz mi nie odpowiadasz; stoję, lecz Ty nie zważasz na mnie.²¹ Okazałeś się okrutny dla mnie; swą mocną ręką zwalczasz mnie.²² Unosisz mnie na wietrze, każesz mi na nim jechać i sprawiasz, że ginę w burzy.²³ Gdyż wiem, że chcesz mnie wydać na śmierć i do domu, przeznaczonego dla wszystkich żyjących.²⁴ Lecz czy tonący nie wyciąga ręki i w swym nieszczęściu nie woła o pomoc?²⁵ Czy nie płakałem nad utrapionym przez los, a moja dusza nie ubolewała nad biednym?²⁶ Zaiste, oczekiwałem szczęścia, a przyszło nieszczęście, wyglądałem światłości, a nastała ciemność.²⁷ Moje wnętrzności burzą się i nie mogą się uspokoić, każdy dzień przynosi mi utrapienie.²⁸ Chodzę sczerniały, ale nie od słońca; powstałem na zgromadzeniu i krzyczałem o pomoc.²⁹ Stałem się bratem szakali i towarzyszem strusiów.³⁰ Moja skóra sczerniała i opada ze mnie, a moje kości są spieczone od gorączki.³¹ Moja lutnia stała się pieśnią żałobną, a mój flet głosem płaczących.