Read the Bible

¹ Potem Job dalej prowadził swoją rzecz, mówiąc:² Obym był jak za dawnych miesięcy, jak za dni, gdy mnie jeszcze strzegł Bóg,³ Gdy jego pochodnia jaśniała mi nad głową, gdy w jego świetle chodziłem w ciemności,⁴ Gdy byłem w pełni moich lat, gdy Bóg osłaniał jeszcze mój namiot,⁵ Gdy Wszechmocny był jeszcze ze mną, gdy otaczały mnie dzieci moje,⁶ Gdy moje nogi kąpały się w mleku, a skała, gdym stał na niej, wylewała potoki oliwy,

⁷ Gdy szedłem przez bramę do miasta i zajmowałem na rynku swoje miejsce!⁸ Gdy zobaczyli mnie młodzi, ustępowali mi miejsca, podczas gdy sędziwi, dźwignąwszy się ze swoich miejsc, stali,⁹ Dostojnicy przerywali swoje mowy i przykładali dłoń do swoich ust.¹⁰ Głos przywódców milkł, a ich język przylgnął im do podniebienia.¹¹ Tak! Ucho, które mnie słyszało, życzyło mi szczęścia, a oko, które mnie widziało, przyświadczało mi,¹² Bo uratowałem ubogiego, gdy wołał o pomoc, sierotę i każdego, kto nie miał opiekuna.¹³ Błogosławieństwo ginącego zstępowało na mnie, serce wdowy rozweselałem,¹⁴ Przyodziewałem się w sprawiedliwość i ona mnie okrywała; moja prawość była mi jakby płaszczem i zawojem.¹⁵ Byłem oczyma dla ślepego i nogami dla chromego.¹⁶ Byłem ojcem dla biednych i rozpatrywałem sprawę nieznajomego.¹⁷ Kruszyłem szczęki krzywdziciela i wyrywałem łup z jego zębów.

¹⁸ Wtedy myślałem: Umrę w moim rodzinnym gnieździe i będę żył długo jak feniks.¹⁹ Korzeń mój zwrócony jest ku wodzie, a rosa w nocy kładzie się na moich gałęziach.²⁰ Będę się zawsze cieszył szacunkiem, a mój łuk w mej ręce odnowi się.²¹ Słuchano mnie i czekano na mnie, i w milczeniu przyjmowano moją radę.²² Gdy zabrałem głos, nie odzywano się, moje słowo spływało na nich niby krople.²³ Czekali na mnie jak na deszcz i otwierali usta jak na ochłodę.²⁴ Gdy uśmiechałem się do nich, to nabierali otuchy, pogoda mojego oblicza pocieszała pogrążonych w żałobie.²⁵ Gdy do nich przychodziłem, siadałem na głównym miejscu, przebywałem wśród nich jak król wśród swoich wojowników.