Read the Bible

¹ Wreszcie Job otworzył usta i przeklął dzień swego urodzenia.² Job odezwał się i rzekł:³ Bodajby zginął dzień, w którym się urodziłem, i noc, w której powiedziano: Poczęty jest mężczyzna!⁴ Bodajby ów dzień obrócił się w ciemność, bodajby o niego nie pytał Bóg na wysokości i nie zabłysł nad nim jasny promień!⁵ Bodajby go ogarnęła ciemność i pomroka, zawisnął nad nim ciemny obłok i trwożyły go zaćmienia dzienne!⁶ Bodajby ową noc ogarnął mrok, aby się nie łączyła z dniami roku, nie weszła w poczet miesięcy!⁷ Tak, bodajby ta noc pozostała niepłodna, nie odezwał się w niej głos radości!⁸ Bodajby ją przeklęli zaklinacze czasu, którzy potrafią podrażnić Lewiatana!⁹ Bodajby się zaćmiły gwiazdy jej świtania, bodajby oczekiwała światła, a nie było go, i nie zobaczyła rzęs rannego brzasku,¹⁰ Bo nie zawarła łona mojej matki i nie zakryła nędzy przed moimi oczyma!

¹¹ Czemu nie umarłem już w łonie matki, czemu nie zginąłem, gdy wyszedłem z łona?¹² Czemu wzięto mnie na kolana, czemu do piersi, abym je ssał?¹³ Leżałbym teraz i odpoczywał, spałbym i miałbym spokój¹⁴ Wraz z królami i wielkimi ziemi, którzy sobie wystawili grobowce,¹⁵ Albo z książętami, bogatymi w złoto, którzy swe domy napełniają srebrem.¹⁶ Lub byłbym jak poroniony, zagrzebany płód, jak niemowlęta, które nigdy nie ujrzały światła.¹⁷ Tam bezbożni przestają szaleć, tam odpoczywają utrudzeni.¹⁸ Razem wypoczywają więźniowie, nie słyszą głosu nadzorcy.¹⁹ Tam mały i wielki są razem, a niewolnik nie jest poddany swemu panu.

²⁰ Dlaczego jest dane światło nędzarzowi, a życie tym, którzy są do głębi zgorzkniali!²¹ Tym, którzy wyglądają śmierci, a nie przychodzi, którzy poszukują jej gorliwiej niż skarbów ukrytych,²² Którzy się radują i weselą, gdy trafią do grobu -²³ Człowiekowi, który nie wie, dokąd iść, którego Bóg zewsząd osaczył?²⁴ Bo westchnienia są moim pokarmem i jak woda płyną moje skargi.²⁵ Bo to, czego się bałem, nawiedziło mnie, a to, przed czym drżałem, przyszło na mnie.²⁶ Jeszcze nie wytchnąłem, jeszcze się nie uspokoiłem i nie odpocząłem, a znów przyszła trwoga.