Read the Bible

¹ Na to odpowiedział Job i rzekł:² Podobnych rzeczy słyszałem wiele; marni z was wszystkich pocieszyciele.³ Czy już koniec tym niedorzeczościom? Albo co cię pobudza, że odpowiadasz?⁴ I ja mógłbym mówić tak jak wy, gdybyście byli na moim miejscu; mnożyłbym przeciwko wam kwiecistą mowę i potrząsałbym nad wami głową,⁵ Pokrzepiałbym was ustami i nie szczędziłbym wam pociechy moich warg.

⁶ Chociaż mówię, nie ukoi się mój ból, a choć mówić przestanę, nie opuści mnie.⁷ Ale teraz On wyczerpał moją siłę i opanowała mnie straszna boleść.⁸ Moja nędza świadczy przeciwko mnie, moja niemoc jawnie mnie oskarża.⁹ Jego gniew szarpie mnie i zwalcza, zgrzyta na mnie swoimi zębami. Mój przeciwnik rzuca na mnie srogie spojrzenia.¹⁰ Rozdziawiają na mnie swoje usta, policzkują mnie wśród zniewag, społem gromadzą się przeciwko mnie.¹¹ Bóg wydał mnie przewrotnym i wtrącił mnie w ręce bezbożnych.¹² Żyłem spokojnie, lecz On skruszył mnie, a pochwyciwszy za kark, zdruzgotał mnie i postawił mnie sobie za cel.¹³ Dookoła mnie świszczą jego pociski, drą bezlitośnie moje nerki, wylewa się na ziemię moja żółć.¹⁴ Zadaje mi cios za ciosem, naciera na mnie jak wojownik.¹⁵ Przywdziałem wór pokutny na moje ciało, a moim czołem wryłem się w proch.¹⁶ Moja twarz jest czerwona od płaczu, a na moich powiekach ciąży mrok,

¹⁷ Chociaż na moich dłoniach nie ma występku, a moja modlitwa jest szczera.¹⁸ O ziemio, nie zakrywajże mojej krwi i niech nie ustanie moja skarga!¹⁹ Już teraz mam świadka w niebie i swego orędownika na wysokościach.²⁰ Moi przyjaciele naśmiewają się ze mnie, ku Bogu spogląda we łzach moje oko,²¹ Aby rozstrzygnął na korzyść męża jego sprawę z Bogiem, na korzyść człowieka jego sprawę z bliźnim,²² Bo jeszcze tylko kilka lat, a wejdę na ścieżkę, z której nie ma powrotu.